Ανάλυση
Του Γιάννη Καμπουράκη
gkamp@naftemporiki
Η συμφωνία που τελικά επετεύχθη στο Eurogroup για το ελληνικό χρέος και την επόμενη ημέρα της ελληνικής οικονομίας, μπήκε από τις πρώτες ώρες στο κρεβάτι του σύγχρονου Προκρούστη. Του Προκρούστη με τα δύο πρόσωπα, το ένα της κυβέρνησης και το άλλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με την πρώτη να «τραβάει» και την άλλη να «κόβει», προκειμένου να φέρει στα μέτρα της τα γεγονότα.
Μία απολύτως επιζήμια και επικίνδυνη συζήτηση για την ελληνική οικονομία έχει ήδη ξεκινήσει, όταν αυτό που χρειάζεται είναι χαμηλοί τόνοι και πολλή δουλειά και όχι καβγάδες και παραμόρφωση της πραγματικότητας.
Η κυβέρνηση, έχοντας απόλυτη ανάγκη να αλλάξει την ατζέντα από τα μεθεόρτια της συμφωνίας στα Σκόπια και την κυβερνητική κρίση με τους ΑΝΕΛ πανηγυρίζει ήδη από χθες βράδυ για «το τέλος των μνημονίων» και την «έξοδο στις αγορές».
Η αξιωματική αντιπολίτευση κάνει λόγο για συμφωνία «πολύ κατώτερη των προσδοκιών» που αποτελεί συνέχεια των μνημονίων και κατηγορεί την κυβέρνηση για αβάσιμους πανηγυρισμούς και προπαγάνδα.
Αμφότερες είναι σε λάθος κατεύθυνση, καθώς ως φαίνεται δε συμβαίνει ούτε το ένα, ούτε το άλλο.
Η συμφωνία δεν σημαίνει την απελευθέρωση της Ελλάδας από την εποπτεία των δανειστών, όπως είναι το μήνυμα που στέλνει η κυβέρνηση. Το πακέτο δεν ελάφρυνε, οι δεσμεύσεις για τα πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% ως το 2022 και μετά 2,2% ως το 2060 είναι εδώ.
Οι δεσμεύσεις για μείωση συντάξεων από 1.1.2019 και αφορολογήτου 1.1.2020 επαναβεβαιώθηκαν χθες, όπως και η αύξηση των αντικειμενικών αξιών, η δημιουργία ενιαίου ταμείου συντάξεων μέσα στο 2020, η μείωση των κόκκινων δανείων με αύξηση των πλειστηριασμών, οι τρίμηνοι έλεγχοι και από το ΔΝΤ κ.λπ.
Επιπλέον η κυβέρνηση έδωσε νέες δεσμεύσεις και υπόγραψε ότι όλα τα μέτρα θα εφαρμοστούν κανονικά, όπως και οι μεταρρυθμίσεις.
Η συμφωνία όμως δεν σημαίνει και καταστροφή, όπως προσπαθεί να πείσει η αξιωματική αντιπολίτευση. Η 10ετής επιμήκυνση για την αποπληρωμή των 130 δις ευρώ του 2ου μνημονίου από τον EFSF, η 10ετής περίοδος χάριτος, το «μαξιλάρι» των 24,1 δισ. ευρώ, η αναφορά σε βιώσιμο χρέος (το οποίο βεβαίως θα επανεξεταστεί το 2023 με την ΕΚΤ και το ΔΝΤ να διατηρούν τις επιφυλάξεις τους και να θεωρούν πως μετά το 2023 θα πρέπει να ληφθούν και νέα μέτρα), η αύξηση της τελευταίας δόσης από 11,7 σε 15 δισ. ευρώ (9,5 δισ. ευρώ πάνε στο «μαξιλάρι» και 5,5 δισ. ευρώ πάνε στο χρέος, τα 3,3 εκ των οποίων για την αποπληρωμή μέρους του δανείου του ΔΝΤ) η επιστροφή των κερδών των κεντρικών τραπεζών από τα ελληνικά ομόλογα, είναι θετικές αποφάσεις.
Με την άτυπη προεκλογική περίοδο να έχει ήδη ξεκινήσει, η ελληνική κοινή γνώμη θα ζήσει άλλη μία περίοδο παράνοιας, με την κυβέρνηση να πανηγυρίζει, την αντιπολίτευση να καταστροφολογεί και τον κίνδυνο η οικονομία να μην πάρει μπροστά σε αυτά τα πρώτα της βήματα μετά το τέλος του προγράμματος να ελλοχεύει.
Όλοι αντιλαμβάνονται ότι χωρίς δυναμική και βιώσιμη ανάπτυξη, σε λίγα χρόνια η ελληνική οικονομία θα επιστρέψει στα δύσκολα χρόνια, αλλά τόσο η κυβέρνηση, όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση δείχνουν ότι εντάσσουν το μέλλον της στον πολιτικό και εκλογικό τους σχεδιασμό.
