Όποιος οδηγός διατηρεί επαγγελματική ιδιότητα –είτε είναι ελεύθερος επαγγελματίας είτε εταίρος σε προσωπική ή άλλη εταιρεία- έχει κάθε λόγο να εξετάσει το ενδεχόμενο του να αποκτήσει αυτοκίνητο μέσω της μακροχρόνιας μίσθωσης. Ειδικά από την 1/1/2017, ημερομηνία σύνδεσης και των ασφαλιστικών εισφορών με το φορολογητέο εισόδημα, τα τιμολόγια της μακροχρόνιας μίσθωσης που συνιστούν αδιαμφισβήτητη επαγγελματική δαπάνη, αποτελούν ένα ακόμη ισχυρό κίνητρο για να αποκτήσει κάποιος ΙΧ μέσω leasing.

Μέχρι και το τέλος του 2013, η εφορία μπορούσε να αναγνωρίσει ως επαγγελματική μόνο μέρος της δαπάνης για τη μακροχρόνια ενοικίαση ενός αυτοκινήτου καθώς ο νόμος προέβλεπε ποσόστωση κατά κύριο λόγο με βάση τον κυβισμό. Με την εφαρμογή της νέας φορολογικής νομοθεσίας, από 1/1/2014, όλες οι δαπάνες που αφορούν στα οχήματα επαγγελματιών και επιχειρήσεων εκπίπτουν κανονικά και στο σύνολό τους. Το μόνο που έχει να εξετάσει ο επαγγελματίας (για την ακρίβεια ο λογιστής του) είναι ο τρόπος με τον οποίο θα εμφανιστεί η δαπάνη στα επαγγελματικά βιβλία. Δύο είναι οι εναλλακτικές:

        1. Ή να εμφανιστεί το όχημα ως «πάγιο», παρά το γεγονός ότι έχει αποκτηθεί με σύμβαση μακροχρόνιας μίσθωσης, καθώς αφορά χρηματοδοτική μίσθωση και η υποχρέωση χρηματοδοτικής μίσθωσης αντιμετωπίζεται ως δάνειο, δηλαδή το μίσθωμα διαχωρίζεται σε χρεολύσιο, το οποίο μειώνει το δάνειο, και σε τόκο που αναγνωρίζεται ως χρηματοοικονομικό έξοδο

        2. Ή να εμφανιστεί το τιμολόγιο κανονικά στις επαγγελματικές δαπάνες και να αφαιρεθεί από τα ακαθάριστα έσοδα όπως και όλες οι υπόλοιπες δαπάνες χρήσης του οχήματος (π.χ καύσιμα).

Το αν θα ακολουθηθεί η πρώτη ή η δεύτερη εναλλακτική, εξαρτάται πρακτικά από το αν το συμβόλαιο θα προβλέπει εξαγορά του οχήματος από τον επαγγελματία στη λήξη του όπως επίσης και από το αν κατά τη διάρκεια της σύμβασης, τα χρήματα που θα καταβληθούν ξεπερνούν το 90% της αξίας του αυτοκινήτου.

Πάντως, είτε, στη μία είτε στην άλλη περίπτωση, ο επαγγελματίας θα πρέπει να γνωρίζει ότι μια δαπάνη όπως αυτή της μακροχρόνιας μίσθωσης μπορεί να περιορίσει:

1. Τον φόρο εισοδήματος καθώς μειώνει τα φορολογητέα κέρδη. Ο φόρος εισοδήματος υπολογίζεται με συντελεστή 29% σε περίπτωση προσωπικών εταιρειών και με συντελεστές από 22% έως και 45% σε περιπτώσεις ατομικών επιχειρήσεων. Εννοείται ότι όσο μικρότερος είναι ο φόρος εισοδήματος, τόσο μικρότερη είναι και η προκαταβολή φόρου για την επόμενη χρονιά.

2. Τις ασφαλιστικές εισφορές οι οποίες υπολογίζονται πλέον με συντελεστή τουλάχιστον 26,95% επί των καθαρών κερδών προσαυξημένων μάλιστα με τις ασφαλιστικές εισφορές του προηγούμενου έτους.

Δύο σημεία απαιτούν ιδιαίτερη προσοχή όσον αφορά στη φορολογική αντιμετώπιση των αυτοκινήτων που θα αποκτηθούν με leasing:

1. Σύμφωνα με τον κώδικα του ΦΠΑ δεν παρέχεται δικαίωμα έκπτωσης του ΦΠΑ με τον οποίο έχουν επιβαρυνθεί οι δαπάνες «αγοράς, εισαγωγής ή ενδοκοινοτικής απόκτησης επιβατικών αυτοκινήτων ιδιωτικής χρήσης μέχρι εννέα  θέσεων  καθώς και οι δαπάνες καυσίμων, επισκευής, συντήρησης, μίσθωσης και κυκλοφορίας αυτών γενικά» Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι οι δαπάνες που σχετίζονται με το αυτοκίνητο (και τα μισθώματα και τα καύσιμα κλπ) δεν μπορούν να εμφανιστούν στη δήλωση του ΦΠΑ προκειμένου ο φόρος που αντιστοιχεί να αφαιρεθεί από τον ΦΠΑ προς καταβολή. Βεβαίως, ο ΦΠΑ μπορεί να συμπεριληφθεί στην επαγγελματική δαπάνη και να εμφανιστεί κανονικά στα βιβλία της επιχείρησης μειώνοντας τον φόρο εισοδήματος.

2. Στην περίπτωση που κάποιο μέρος της δαπάνης θεωρηθεί μη εκπιπτόμενη δαπάνη για την επιχείρηση, (π.χ. χρήση αυτοκινήτου της εταιρίας από συγγενικό πρόσωπο του επιχειρηματία που δεν έχει σχέση με την παραγωγική λειτουργία της επιχείρησης), τότε δεν αναγνωρίζεται ως δαπάνη και ο ΦΠΑ που αναλογεί. Για παράδειγμα, αν η επιχείρηση έχει παραχωρήσει ένα αυτοκίνητο στην σύζυγο του επιχειρηματία, θα πρέπει τα έξοδά αυτού του αυτοκινήτου να αναμορφωθούν φορολογικά, δηλαδή να μην συμπεριληφθούν στις επαγγελματικές δαπάνες. Το ποιος είναι ο πραγματικός χρήστης του οχήματος (προφανώς ύστερα από φορολογικό έλεγχο) μπορεί να εντοπιστεί από στοιχεία όπως το ασφαλιστήριο συμβόλαιο, το όνομα του χρήστη σε περίπτωση χρονομεριστικής μίσθωσης ή ακόμη και από στοιχεία της τροχαίας (κλήσεις, κάρτες εισόδου στον δακτύλιο κλπ)

3. Αν σε μία ατομική επιχείρηση υπάρχει ένα αυτοκίνητο το οποίο χρησιμοποιεί ο ίδιος ο επιτηδευματίας , δεν καταλογίζεται πρόσθετη δαπάνη. Δηλαδή, ο επιτηδευματίας δεν επιβαρύνεται με πρόσθετο φόρο εισοδήματος. Αν όμως στην ατομική αυτή επιχείρηση υπάρχει προσωπικό και σε αυτό έχει χρεωθεί το αυτοκίνητο, τότε υπάρχει το ενδεχόμενο να καταλογιστεί πρόσθετος φόρος εισοδήματος στο όνομα του εργαζόμενου.