Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Ο όμιλος Κοτς είναι κολοσσός. Ο ιδρυτής της δυναστείας ξεκίνησε το 1917 στην Άγκυρα με ένα μικρό οπωροπωλείο και σήμερα η οικογένεια λειτουργεί μέχρι σχολείο. Έχει δικό της πανεπιστήμιο στην Τουρκία και χρηματοδοτεί έδρες στο Χάρβαρντ. Με επιχειρηματικές δραστηριότητες που αντιστοιχούν σχεδόν στο 10% του τουρκικού ΑΕΠ δεν ηχεί παράδοξο. Οι Κοτς θεωρούνται κοσμοπολίτες, με διεθνή παρουσία στην Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες, από τους πιο σταθερούς υποστηρικτές του ευρωπαϊκού προσανατολισμού της Τουρκίας και πολέμιοι των ισλαμιστών. Το τελευταίο επεισόδιο των τεταμένων σχέσεων χρονολογείται προ πενταετίας, με τις μεγάλες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης.
Από την περασμένη Κυριακή σε νέο γήπεδο η αντιπαλότητα έχει μπει. Ο Αλί Κοτς εξελέγη με συντριπτική πλειοψηφία, από τα περίπου 25.000 μέλη της Φενέρμπαχτσε, νέος πρόεδρος του λαοφιλούς αθλητικού συλλόγου της Πόλης, κλείνοντας την 20ετή παρουσία του Αζίζ Γιλντιρίμ, ανθρώπου του Ερντογάν.
Τρεις εβδομάδες πριν από τις προεδρικές και βουλευτικές εκλογές στην Τουρκία έχει κι αυτό σημασία. Εντάξει, ο ωραίος Κοτς εξελέγη με περίπατο, κυρίως γιατί η ομάδα είχε να δει τίτλο από το 2014, αλλά παραφράζοντας τη γνωστή ρήση για την μπάλα και τον πόλεμο, μπορούμε να πούμε ότι το ποδόσφαιρο είναι πολιτική με άλλα μέσα; Θα δούμε.
Ο Τούρκος πρόεδρος καταλαβαίνει τη σπουδαιότητα ως πρώην ημιεπαγγελματίας φουτμπολίστας. Η μπάλα στο παρελθόν τού έγινε μπελάς. Έπαιξε ρόλο στις διαδηλώσεις το 2013, ενώ κατά τη διάρκεια της καμπάνιας για το δημοψήφισμα την περασμένη χρονιά οι οπαδοί των «τριών μεγάλων» ομάδων της Κωνσταντινούπολης τραγουδούσαν το «Izmir march», έναν ύμνο στις κοσμικές αξίες.
Τις προηγούμενες φορές ο Ερντογάν τα κατάφερε με τις αποκρούσεις. Προστάτεψε τα δίχτυα, χάρισε στους αντιπάλους του ξενύχτια. Τώρα, ο στόχος του είναι να επανεκλεγεί πρόεδρος και να κερδίσει την πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση. Πιθανότατα για τον πρώτο δεν θα ιδροκοπήσει και τον δεύτερο μπορεί να πετύχει. Οι οπαδοί της Φενέρ, όμως, «στρατιώτες του Κεμάλ», για την αλλαγή πονάν. Ο Γιλντιρίμ έπεσε έπειτα από 20 χρόνια. Ο Ταγίπ μετρά 15 και δύσκολα θα αφήσει τα σαλόνια.
