Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Το μακρινό 2011 τότε που η ιδέα ενός δημοψηφίσματος στην Ελλάδα για τη δανειακή σύμβαση οδήγησε στην παραίτηση του πρωθυπουργού και την ορκωμοσία μεταβατικής κυβέρνησης, ο εκ των εκδοτών της συντηρητικής εφημερίδας Frankfurter Allgemeine Zeitung, Frank Schirrmacher, έγραψε ένα άρθρο κόντρα στο ρεύμα. «Γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο ότι αυτό που ζει η Ευρώπη σήμερα δεν είναι ένα απλό επεισόδιο, αλλά ο αγώνας ανάμεσα στην οικονομία και την πολιτική για την εξουσία. Η πολιτική έχει χάσει ήδη πολύ έδαφος, πράγμα που αντιλαμβάνεται κανείς αν δει πως διασκορπίστηκαν στον άνεμο σαν στάχτες όλες οι πολιτικές έννοιες που είχαν συνδεθεί με την ενωμένη Ευρώπη. Και η διαδικασία αυτή επιταχύνεται».
Στην ίδια εφημερίδα, ο φιλόσοφος Γιούργκεν Χάμπερμας, συνοψίζοντας την περιπέτεια, γράφει για την αποκάλυψη του κυνικού περιεχομένου της: «Λιγότερη δημοκρατία είναι καλύτερο για τις αγορές».
Γεύτηκαν τότε και οι Ιταλοί τις ίδιες χαρές, με πρωθυπουργό στη γωνία και σε τεχνοκράτη τα ηνία, αλλά δεν τελειώνει η ιστορία.
Όλοι οι δρόμοι οδηγούν σε νέες κάλπες στη Ρώμη και όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η Λέγκα θα ωφεληθεί περισσότερο. Φυσικά, η δημοκρατία δεν αφορά μόνο τις εκλογές, αλλά όταν πλανάται η υποψία ότι οι ελίτ αποφασίζουν, ανεξάρτητα από των πολιτών την ετυμηγορία, την πληρώνει η δημοκρατία;
Κάποιος δεν πρέπει να μιλήσει για την αλαζονεία, με την οποία συχνά κάποιοι αντιμετωπίζουν ό,τι διαταράσσει την ούτως ή άλλως εύθραυστη ισορροπία; Κάποιος δεν πρέπει να απομονώσει τη φασαρία; Κάποιος δεν πρέπει να ξαναμιλήσει για την ευθύνη της ψηφοφορίας; Κάποιος εντέλει δεν πρέπει να μιλήσει για την ευρω-αφασία;
Ανεξάρτητα από τα όποια περιορισμένα και ειδικά κίνητρα ενός πολιτικού, όπως του Σαλβίνι της Λέγκα που παίζει το χαρτί της σύγκρουσης και το chicken game, μια ιδέα, μια κίνηση, μια άτσαλη εκτίμηση έχει πολύ συχνά ευρύτερο βεληνεκές από τον αρχικό συλλογισμό ή και υπολογισμό του δράστη. Η προσφορά της Ιταλίας έγκειται στο ότι επαναφέρει στο φως της αρένας του ευρώ τα φρένα. Το κοινό νόμισμα γεννάει αντιθέσεις και δεν αρκούν οι καλές προθέσεις για να αλλάξουν οι διαθέσεις. Δεν θα έπρεπε να συμβεί έτσι. Αφέθηκε κι επέστρεψε.
