Από την έντυπη έκδοση
Της Νατάσας Στασινού
[email protected]
Καθώς το καλοκαίρι πλησιάζει, ανεβαίνει επικίνδυνα το... πολιτικό θερμόμετρο στην Ευρώπη. Ο Νότος είναι και πάλι σε ρόλο πρωταγωνιστή, αλλά δεν είναι η μόνη πηγή ανησυχίας και σίγουρα όχι η μόνη περιοχή, στην οποία βρίσκουν πρόσφορο έδαφος οι λαϊκιστικές κορόνες και η φοβική ρητορική.
Στην Ιταλία, όπου ο ευρωσκεπτικισμός «χτύπησε κόκκινο» στην τελευταία κάλπη, ύστερα από τέσσερις διορισμένους πρωθυπουργούς, θα σχηματιστεί μία κυβέρνηση τεχνοκρατών, της οποίας η ζωή θα είναι μάλλον σύντομη. Οι τόνοι της αντιπαράθεσης αναμένεται να ανέβουν στα ύψη μέσα στο καλοκαίρι, καθώς η χώρα θα ετοιμάζεται πιθανότατα για νέες εκλογές το φθινόπωρο. Κίνημα των Πέντε Αστέρων και Λέγκα θα έχουν τον πρώτο λόγο και μένει να φανεί πόσα ακόμη θα υποσχεθούν και πόσες πολιτικές... κυβιστήσεις θα επιχειρήσουν γύρω από το εάν θέλουν ή όχι το ευρώ.
Πολιτικό θρίλερ και στην Ισπανία, όπου τρίζει η καρέκλα του βουτηγμένου σε σκάνδαλα πρωθυπουργού, Μαριάνο Ραχόι, ενώ μαίνονται οι αναταράξεις στο εσωτερικό των Podemos, παρά το γεγονός ότι ξεπεράστηκε ο σκόπελος της ψήφου εμπιστοσύνης από την ηγεσία.
Πρόκειται για την τρίτη και τέταρτη μεγαλύτερη οικονομία της νομισματικής ένωσης και οι εξελίξεις στο εσωτερικό τους διαμορφώνουν κλίμα συνολικά στην Ευρωζώνη - και αυτό είναι βαρύ.
Την ίδια ώρα ο περίφημος γαλλογερμανικός άξονας δεν λέει να πάρει μπρος. Οι προσδοκίες που γεννήθηκαν μετά τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης στη Γερμανία και ανάθεσης του υπουργείου Οικονομικών σε έναν Σοσιαλδημοκράτη για στήριξη του Βερολίνου στο όραμα του Γάλλου προέδρου για ουσιαστική μεταρρύθμιση στην Ευρωζώνη, αποδείχθηκαν φρούδες. Ο Όλαφ Σολτς δεν μένει απλά πιστός στη γραμμή του προκατόχου του, αλλά -σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από τον Σόιμπλε- φαίνεται να κινείται με βάση το «τι θα πουν οι αγορές». Το nein σε όποια κίνηση για διαμοιρασμό ρίσκου είναι επομένως δεδομένο και στο γαλλογερμανικό σχέδιο του Ιουνίου, φαίνεται ότι θα έχει πέσει πολύ νερό στο κρασί του Εμανουέλ Μακρόν.
Η «χριστιανική συμμαχία» -όπως την ονομάζει ο Όρμπαν-, Ουγγαρίας, Πολωνίας, που παραμένει σε σύγκρουση με τις Βρυξέλλες για θέματα Κράτους Δικαίου, ανεξαρτησίας των θεσμών, αλλά και την αντιμετώπιση του προσφυγικού, μας φέρνουν στην τελευταία και εξίσου μεγάλη πρόκληση. Η Αυστρία αναλαμβάνει τα ηνία της προεδρίας της Ε.Ε. από 1ης Ιουλίου. Και γιατί είναι αυτό πρόκληση; Το εξηγεί ο ίδιος ο Σεμπάστιαν Κουρτς στη χθεσινή συνέντευξή του στους «Financial Times», στην οποία περιγράφει μία «Ένωση των τειχών».
