Από την έντυπη έκδοση
Της Έφης Τριήρη
[email protected]
Πρώην επενδυτικός τραπεζίτης, με περιορισμένη πολιτική εμπειρία... Κάπως έτσι περιέγραφαν τον Εμανουέλ Μακρόν στα πρώτα του βήματα για την προεδρία της Γαλλίας. Έναν χρόνο μετά, ο κ. Μακρόν έχει γίνει σύμβολο της πολυαναμενόμενης αλλαγής σε μία Ευρώπη που θέλει μια εκ βάθρων μεταρρύθμιση στους θεσμούς και στις προτεραιότητές της.
Ίσως το βασικότερο προσόν που του προσδίδουν πολιτικοί αναλυτές είναι ότι κατάφερε να εξασφαλίσει μία ισότιμη θέση απέναντι στην καγκελάριο της Γερμανίας Άγκελα Μέρκελ, αποκαθιστώντας τον γαλλογερμανικό άξονα. Ο γαλλογερμανικός άξονας ουδέποτε διαλύθηκε, όμως τα τελευταία χρόνια είχε γίνει απλά γερμανικός. Ξέρει επίσης πολύ καλά να παίζει το χαρτί της διπλωματίας: φιλοξένησε τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν στις Βερσαλλίες, οικοδόμησε μία σχέση με τον Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, προσεγγίζοντάς τον, χωρίς να υποστηρίζει τις πολιτικές του. Πήρε στα χέρια του τη σκυτάλη στη μάχη για την κλιματική αλλαγή και ανέλαβε ενεργό διαμεσολαβητική δράση στη Μέση Ανατολή. Και πρωτίστως, πέρυσι τον Σεπτέμβριο, παρουσίασε στο πανεπιστήμιο της Σορβόννης το όραμά του για το μέλλον της Ευρωζώνης. Το αποτέλεσμα είναι ότι η Γαλλία έχει επιστρέψει δυναμικά στο διεθνές σκηνικό, έναν ρόλο που φαίνεται να είχε χάσει για αρκετά χρόνια.
Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο Εμανουέλ Μακρόν είναι υπερβολικά φιλόδοξος και θα δυσκολευτεί να περάσει τις μεταρρυθμιστικές ιδέες του στους Ευρωπαίους συναδέλφους του. Ήδη, υπάρχουν θέματα, όπως η τραπεζική ενοποίηση και η δημοσιονομική πολιτική της Ευρωζώνης, τα οποία δεν βρίσκουν σύμφωνο το Βερολίνο, με τις δύο πλευρές να μεταθέτουν την παρουσίαση των μεταρρυθμιστικών τους προτάσεων για τον επόμενο μήνα.
Αυτό που τον χαρακτηρίζει ιδιαίτερα είναι η ταχύτητα με την οποία κινείται, κάτι που φαίνεται από τα μέτρα που ήδη έχει λάβει στην ίδια τη χώρα του: κατέστησε και πάλι ανταγωνιστική τη γαλλική οικονομία, ανέδειξε το Παρίσι σε κέντρο start-up, προέβη σε αλλαγές στο εργασιακό και τώρα προσπαθεί να αλλάξει το ειδικό καθεστώς των σιδηροδρομικών, αλλαγές που πολλές κυβερνήσεις θα είχαν αποφύγει. Και τη στιγμή που αρκετά από τα μέτρα αυτά είναι άκρως αντιλαϊκά.
Οι προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει μπροστά του είναι τεράστιες και σίγουρα ο πρώτος χρόνος είναι διάστημα γνωριμίας και ενορχήστρωσης στρατηγικών. Έδειξε όμως ότι μέσω νεωτεριστικών ιδεών θα μπορούσε να ανοίξει δρόμο για τη μετάβαση στη νέα εποχή που τόσο απεγνωσμένα χρειάζεται η Ευρώπη. Το εγχείρημα είναι σε εξέλιξη...
