Μερικά γεγονότα είναι σκοτεινά, δεν εξηγούνται, ή οι εξηγήσεις που δίδονται δεν είναι σαφείς. Η δολοφονία αθώων δεν μπορεί να εξηγηθεί. Δεκάδες άμαχοι έπεσαν θύματα της πλέον αιματηρής ισραηλινής επιδρομής στο νότιο Λίβανο. Μεταξύ των νεκρών τουλάχιστον 37 παιδιά.

Μέσα στην άβυσσο που βυθίζονται, δεν υπάρχουν πια πρόσωπα, ούτε ονόματα. Ποτέ δεν θα μάθουμε για εκείνους που υπέστησαν τη βαρειά απώλεια. Θα παραμείνουν αριθμός, ένας κρίκος στη μακρόσυρτη συνοδεία της ανυπαρξίας.

«Και κανένας δε μίλησε ακόμα, λέξη δεν ακούστηκε και τα στόματα θα ξεσφίξουν και θα ανοίξουν και θα ακουστεί ο λόγος που κρατούν και ποτέ δεν τον βγάζουν μέχρι το θάνατο, ο λόγος δεν ακούστηκε ακόμα...»

«Ο θάνατος του κάθε ανθρώπου μικραίνει κι εμένα, γιατί είμαι ένα μ' όλη την ανθρωπότητα, και γι' αυτό μη ρωτάς ποτέ, για ποιον χτυπάει η καμπάνα. Για σένα χτυπάει» (Τζον Ντον).

K.T.