«Να αμφιβάλλεις για τα πάντα, και να πιστεύεις σε όλα, είναι και οι δύο πολύ άνετες στάσεις, γιατί και οι δύο απελευθερώνουν από την ανάγκη να σκέφτεσαι». Τάδε έφη, Henri Poincare, Γάλλος μαθηματικός, θεωρητικός αστρονόμος και φιλόσοφος.
«Η θεωρία της εξέλιξης (των ειδών) είναι σήμερα ένα δεδομένο, αλλά δεν πρέπει να είμαστε παράλληλα και δογματικοί. Με την προσαρμοστικότητα και την εξέλιξη έχουν αναπτυχθεί ορισμένα είδη, αλλά ακόμη υπάρχουν και στοιχεία αναπάντητα». Αυτό σύμφωνα με το «Βήμα της Κυριακής» απάντησε ο Γενικός Γραμματέας του υπουργείου Παιδείας Αν. Καραμάνος σχολιάζοντας την επιστολή που έστειλαν Πανεπιστημιακοί και άνθρωποι του πνεύματος στο υπουργείο, ζητώντας την ουσιαστική διδασκαλία της Θεωρίας της Εξέλιξης στο μάθημα της Βιολογίας.
Δηλαδή, κατά τον ΓΓ, αν μια θεωρία εμπεριέχει και αναπάντητα θέματα, δεν χρειάζεται να διδάσκεται; Αρα, κάθε θεωρία της φυσικής, συμπεριλαμβανομένης της σχετικότητας και της κβαντικής μηχανικής; Οσο δε για την νευτώνεια φυσική μήπως πρέπει να παραληφθεί ολόκληρη, αφού αποτελεί μόνον μια προσέγγιση και έχει πλήρως αντικατασταθεί από νεότερες θεωρίες;
«Αποδείξεις που στηρίζονται σε πραγματικά γεγονότα σχετικά με την αρχή της δημιουργίας, τις γεωλογικές αλλαγές και την εξέλιξη της ζωής σε αυτόν τον πλανήτη έχουν τεκμηριωθεί βάσει πολυάριθμων παρατηρήσεων και ανεξάρτητων πειραματικών αποτελεσμάτων των θετικών επιστημών, και ακόμη και αν υπάρχουν πολλά θέματα ανοιχτά σχετικά με τις ακριβείς λεπτομέρειες των εξελικτικών μεταβολών, οι επιστημονικές αποδείξεις ποτέ δεν διέψευσαν αυτά τα αποτελέσματα», τονίζεται σε δήλωση που συνυπέγραψαν η Ακαδημία Αθηνών και άλλες 66 Εθνικές Ακαδημίες Επιστημών στις 21 Ιουνίου 2006.
Μήπως η υποβάθμιση στο ελληνικό σχολείο αυτής της επιστημονικής θεωρίας γίνεται επειδή πιθανόν θίγονται και θρησκευτικά θέματα; Μα θρησκεία και επιστήμη δεν είναι συγκρίσιμα ζητήματα.
Οι επιστημονικές θεωρίες δεν συνιστούν απόλυτες αλήθειες, αλλά απλές περιγραφές του κόσμου, που ανταποκρίνονται στα στοιχεία που υπάρχουν σε κάθε εποχή.
Σύμφωνοι, οι νόμοι του Νεύτωνα περιγράφουν πώς συμπεριφέρεται η βαρύτητα, όχι όμως και πώς λειτουργεί και η θεωρία του Δαρβίνου εξηγεί την εξέλιξη των ειδών, όχι όμως και πώς ξεκίνησε η ζωή. Στο σχολείο, οι μαθητές δεν πρέπει να διδάσκονται την ουσία της επιστήμης, που είναι η ικανότητά της να διορθώνει συνεχώς τον εαυτό της, κάνοντας λάθη, διατυπώνοντας και δοκιμάζοντας υποθέσεις; Δεν πρέπει να εκπαιδεύονται να σηκώνουν το παραπέτασμα του αυτονόητου, να αναζητούν αιτίες, να θέτουν ερωτήματα; Εκτός κι αν μας βολεύει ο εφησυχασμός της βεβαιότητας, που πάντως είναι έννοια εντελώς ξένη στον τομέα της γνώσης.
K.T.
