Ο διαπρεπής Βρετανός θεωρητικός φυσικός Στίβεν Χόκινγκ απεβίωσε σήμερα σε ηλικία 76 ετών, όπως ανακοίνωσε η οικογένειά του, σημειώνοντας πως ο καθηγητής έφυγε ήσυχα, στον ύπνο του.
«Αισθανόμαστε τεράστια θλίψη για τον θάνατο του αγαπημένου μας πατέρα. Ήταν σπουδαίος επιστήμονας και εξαιρετικός άνθρωπος, του οποίου το έργο και η παρακαταθήκη θα συνεχίσουν να υπάρχουν για πολλά χρόνια» ανέφεραν σε δήλωσή τους τα παιδιά του Λούσι, Ρόμπερτ και Τιμ.
«Είχε πει "δεν θα ήταν και πολύ σπουδαίο αυτό το σύμπαν, αν δεν ήταν το σπίτι των ανθρώπων που αγαπάς". Θα μας λείπει για πάντα», πρόσθεσαν.
Ο Χόκινγκ διαγνώστηκε σε ηλικία 21 ετών ότι έπασχε από την ανίατη νόσο του κινητικού νευρώνα, η οποία σταδιακά προκάλεσε την πλήρη παράλυση του σώματός του, τον καθήλωσε σε αναπηρικό αμαξίδιο και τον ανάγκασε να χρησιμοποιεί φωνή παραγόμενη από υπολογιστή για να επικοινωνεί. «Ποτέ δεν περίμενα πως θα έφτανα τα 75» είχε παραδεχθεί ο ίδιος το 2017.
Σε δηλώσεις του στη βρετανική δημόσια ραδιοφωνία και τηλεόραση είχε πει επίσης ότι η σημαντικότερη ανακάλυψή του ήταν πως οι μαύρες τρύπες δεν είναι «εντελώς μαύρες», κάτι που ίσως βοηθήσει να «καταλάβουμε πώς μπορεί να λυθούν τα παράδοξα μεταξύ κβαντομηχανικής και γενικής σχετικότητας». Ο Χόκινγκ απέκτησε ευρύτερη, παγκόσμια φήμη το 1998, όταν κυκλοφόρησε το βιβλίο του «Σύντομο Χρονικό του Χρόνου» ('A Brief History of Time', στα ελληνικά έχει κυκλοφορήσει υπό τον τίτλο «Χρονικό του Χρόνου»), το οποίο πούλησε πάνω από 10 εκατομμύρια αντίτυπα.
Γεννημένος την 8η Ιανουαρίου 1942, έλαβε υποτροφία για να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης το 1959, και τρία χρόνια αργότερα μεταπήδησε στο πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ για να κάνει έρευνα στο πεδίο της κοσμολογίας.
Ο Χόκινγκ χαρακτηριζόταν από τους σημαντικότερους ειδικούς σε όλο τον κόσμο σε ό,τι αφορά τη βαρύτητα και τις μαύρες τρύπες.
Οι χρονολογίες-σταθμοί στη ζωή του
1942: Γεννήθηκε στην Οξφόρδη.
1962: Λαμβάνει πτυχίο φυσικής από το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και ξεκινά σπουδές αστρονομίας στο Cambridge. Το 1966 εκδίδει τη διδακτορική του εργασία με θέμα «Ιδιότητες των διαστελλόμενων συμπάντων».
1964: Μαθαίνει ότι πάσχει από μια εκφυλιστική ασθένεια, την αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση.
1965: Παντρεύεται την Τζέιν Γουάιλντ, από την οποία χώρισε το 1995 για να παντρευτεί την Ιλέιν Μέισον.
1974: Γίνεται στα 32 χρόνια του το νεότερο μέλος της Βασιλικής Ακαδημίας, της διάσημης βρετανικής Ακαδημίας Επιστημών.
1979: Διορίζεται καθηγητής μαθηματικών στο πανεπιστήμιο του Cambridge, έδρα την οποία θα διατηρήσει για 30 χρόνια.
1985: Χάνει οριστικά τη φωνή του αφού υποβλήθηκε σε τραχειοστομία εξαιτίας μιας πνευμονίας. Πλέον θα επικοινωνεί μέσω υπολογιστή και ενός φωνητικού συνθεσάιζερ.
1988: Δημοσιεύει το βιβλίου του «Το χρονικό του χρόνου», στο οποίο εξηγεί με απλό τρόπο τις βασικές αρχές της κοσμολογίας.
2007: Πραγματοποιεί πτήση σε κατάσταση έλλειψης βαρύτητας μέσα σε ειδικά διαμορφωμένο αεροσκάφος.
2014: Κυκλοφορεί η βιογραφική ταινία για τη ζωή του «Η θεωρία των πάντων» σε σκηνοθεσία Τζέιμς Μαρς με πρωταγωνιστή τον Έντι Ρέντμεϊν, ο οποίος κέρδισε για την ερμηνεία του το Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου.
«Όσο υπάρχει ζωή, υπάρχει ελπίδα»
Ο καταξιωμένος αστροφυσικός είχε δηλώσει μεταξύ άλλων:
Για το «γιατί» της ύπαρξης του Σύμπαντος:
«Εάν βρούμε την απάντηση, θα πρόκειται για τον ύστατο θρίαμβο της ανθρώπινης λογικής - εκείνη τη στιγμή θα γνωρίζουμε τη σκέψη του Θεού, θα γνωρίζουμε τον νου του Θεού» («Ένα συντομότερο χρονικό του Χρόνου», 1988).
Για την ασθένειά του:
«Οι ελπίδες μου μειώθηκαν στο μηδέν στα 21 μου χρόνια. Έκτοτε όλα είναι μπόνους» (συνέντευξη στους New York Times, Δεκέμβριος 2004).
«Έζησα πέντε δεκαετίες περισσότερο από αυτό που είχαν προβλέψει για μένα οι γιατροί. Προσπάθησα να κάνω καλή χρήση του χρόνου μου... Επειδή κάθε μέρα μπορεί να είναι η τελευταία μου, έχω την επιθυμία να αντλήσω το καλύτερο από κάθε λεπτό» (Στο ντοκιμαντέρ «Hawking» , 2013).
Για τον Θεό:
«Δεν είναι αναγκαίο να επικαλούμαστε τον Θεό για να ανάψουμε την σπίθα και να βάλουμε σε δρόμο το Σύμπαν» (Grand Design, 2010).
Για τη διασημότητα:
«Το μειονέκτημα της διασημότητάς μου είναι ότι δεν μπορώ να πάω πουθενά χωρίς να με αναγνωρίσουν. Δεν χρησιμεύει σε τίποτε να φοράω γυαλιά ηλίου και περούκα. Η αναπηρική πολυθρόνα με προδίδει» (συνέντευξη στην ισραηλινή τηλεόραση, Δεκέμβριος 2006).
Για τους υπερόπτες διανοούμενους:
«Οι άνθρωποι που κομπάζουν για τον Δείκτη Νοημοσύνης είναι losers» (συνέντευξη στους New York Times, Δεκέμβριος 2004).
Για την τελειότητα:
«Χωρίς την ατέλεια, εσείς και εγώ δεν θα υπήρχαμε» (ντοκιμαντέρ «Into the Universe», The Discovery Channel, 2010).
Για τους εξωγήινους:
«Εάν κάποια μέρα μας επισκεφθούν οι εξωγήινοι, πιστεύω ότι το αποτέλεσμα θα είναι αντίστοιχο με αυτό που συνέβη όταν ο Χριστόφορος Κολόμβος αποβιβάσθηκε στην Αμερική, ένα αποτέλεσμα όχι και πολύ θετικό για τους Ινδιάνους» (στο ντοκιμαντέρ «Into the Universe», The Discovery Channel, 2010).
Για την τεχνητή νοημοσύνη:
«Οι πρωτόγονες μορφές τεχνητής νοημοσύνης που έχουμε ήδη έχουν αποδειχθεί πολύ χρήσιμες. Αλλά πιστεύω ότι η ανάπτυξη μίας πλήρους τεχνητής νοημοσύνης θα μπορούσε να βάλει τέλος στο ανθρώπινο είδος» (στο BBC, Δεκέμβριος 2014).
Για την ευθανασία:
«Το θύμα θα πρέπει να έχει το δικαίωμα να βάλει τέλος στη ζωή του, εάν το θέλει. Αλλά νομίζω ότι θα ήταν μεγάλο σφάλμα. Οσο κακή και να φαίνεται η ζωή, υπάρχει πάντα κάτι που μπορείς να κάνεις και να το πετύχεις. Οσο υπάρχει ζωή, υπάρχει ελπίδα» ( People’s daily online, Ιούνιος 2006).
Για τον θάνατο:
«Ζω με την προοπτική ενός πρόωρου θανάτου εδώ και 49 χρόνια. Δεν φοβάμαι τον θάνατο, αλλά δεν βιάζομαι να πεθάνω. Υπάρχουν τόσα πράγματα που θέλω να κάνω πριν» (συνέντευξη The Guardian, Μάιος 2011).
naftemporiki.gr με πληροφορίες από AMΠΕ, BBC, AFP, Reuters, dpa, Sputnik
