Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Η Ευρωπαϊκή Ένωση ενηλικιώνεται πολιτικά; Ποιος περίμενε ότι το συνήθως υπνώττον Ευρωκοινοβούλιο θα καθαιρούσε έναν αντιπρόεδρό του;
Αυτό αποφάσισαν οι ευρωβουλευτές σε μυστική ψηφοφορία το μεσημέρι της Τετάρτης στο Στρασβούργο με την προβλεπόμενη από τον κανονισμό πλειοψηφία δύο τρίτων επί των ψηφισάντων. Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, Σοσιαλιστές, Φιλελεύθεροι, Πράσινοι και Ευρωπαϊκή Αριστερά αγανάκτησαν με τον Πολωνό Τσαρνέσκι, στέλεχος του κυβερνώντος υπερσυντηρητικού κόμματος Νόμος και Δικαιοσύνη (PiS), που είχε επιτεθεί φραστικά στη συμπατριώτισσά του ευρωβουλευτή Ρόζα Τουν, συγκρίνοντάς τη με συνεργάτες των ναζί, επειδή σε τηλεοπτική εκπομπή άσκησε έντονη κριτική στην κυβέρνηση της Βαρσοβίας.
Η αλήθεια είναι ότι η Πολωνία παραμένει το «κακό παιδί» της Ε.Ε. και οι παραβιάσεις του κράτους δικαίου από τη Βαρσοβία προξενούν τουλάχιστον δυσφορία στις Βρυξέλλες. Η αλήθεια είναι ότι οι Πολωνοί τραβούν συχνά το σκοινί. Δεν λείπουν, όμως, και αυτοί που γνωρίζουν την πολύπλοκη πολιτική ευρω-κουζίνα που θέτουν δήθεν αθώα το ερώτημα: Αν ο αντιπρόεδρος ήταν από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΡΡΕ) ή από το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα, θα επεδείκνυαν ανάλογη αυστηρότητα στο Στρασβούργο; Το πολωνικό PiS ανήκει σε άλλη ομάδα, τους Ευρωπαίους Συντηρητικούς και Μεταρρυθμιστές.
Το PPE, που καταλαμβάνει την πρώτη θέση σε όλες τις ευρωπαϊκές εκλογές από το 1999, αρνείται να επιβάλει κυρώσεις στο άλλο «κακό παιδί» της Ε.Ε., την Ουγγαρία, γιατί είναι το δικό του «παιδί».
Η άλλη μεγάλη πολιτική ομάδα, oι Σοσιαλιστές, έχει κι αυτή ατάκτους, και κάπως έτσι κάνουν οι «γονείς» τα στραβά μάτια και ανταλλάσσουν χάρες, παρακάμπτοντας τις ιδεολογικές μπάρες. «Το ΡΡΕ έχει τον Όρμπαν, εμείς έχουμε τους Μαλτέζους και τους Ρουμάνους» σημειώνει μια κοινοβουλευτική πηγή από το σοσιαλιστικό στρατόπεδο στη «Le Monde». «Είναι θλιβερό να διαπιστώνει κανείς ότι η ένταξη σε μια πολιτική ομάδα είναι σημαντικότερη από την υπεράσπιση των ευρωπαϊκών αξιών» τονίζει η Πράσινη ευρωβουλευτής Έβα Ζολί. Αμφιλεγόμενες πρακτικές, συμμαχίες με αυτούς που οι ίδιοι αποκαλούν «λαϊκιστές» και παίγνια για του κόμματος και του δώματος την έγνοια.
