Η αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Κράτους του Ισραήλ από τον Πρόεδρο Τράμπ απλώς επιβεβαίωσε μια πολιτική και ιστορική πραγματικότητα.
Πολιτικά και πρακτικά, η Ιερουσαλήμ αποτελεί το κέντρο της Ισραηλινής Κυβέρνησης, στεγάζοντας όλους του θεσμούς της, όπως είναι η Κνέσετ (Κοινοβούλιο), τα Γραφεία του Πρωθυπουργού, του Προέδρου, κα. Όλοι οι ξένοι ηγέτες που επισκέπτονται το Ισραήλ γίνονται δεκτοί στην Ιερουσαλήμ. Υπάρχει ήδη μια de facto αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ.
Η πρέσβης του Ισραήλ στην Αθήνα Ιρίτ Μπεν - Άμπα
Ιστορικά η Ιερουσαλήμ είναι πρωτεύουσα του Εβραϊκού Λαού, όχι από το 1948 ή το 1967, αλλά εδώ και 3,000 χρόνια από την εποχή των Βασιλέων Δαυίδ και Σολομόντα. Κατά την διάρκεια της εξορίας τους για 2,000 χρόνια και μέχρι την ίδρυση του Ισραήλ, οι Εβραίοι προσεύχονταν για την επιστροφή στην πρωτεύουσα τους, την Ιερουσαλήμ. Οποιαδήποτε προσπάθεια αμφισβήτησης του αιώνιου δεσμού του εβραϊκού λαού με την Ιερουσαλήμ είναι ανιστόρητη και εκτός πραγματικότητας.
Κατά την ίδρυσή του πριν 70 χρόνια, το Ισραήλ ανακήρυξε ώς πρωτεύουσά του την Ιερουσαλήμ. Κάθε κράτος στον κόσμο έχει το δικαίωμα να ορίζει την πρωτεύουσά του. Το Ισραήλ δεν αποτελεί εξαίρεση.
Ο ισχυρισμός ότι η Ανατολική Ιερουσαλήμ ήταν «αραβική» πριν το 1967, αποτελεί μεγάλη διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Το διεθνές καθεστώς που ο ΟΗΕ προσπάθησε να καθιερώσει στην Ιερουσαλήμ με το Σχέδιο Διχοτόμησης το 1948 για την δημιουργία εβραϊκού και αραβικού κράτους, απορρίφθηκε από τις αραβικές χώρες όταν εξαπέλυσαν πόλεμο επιδιώκοντας την καταστροφή του Ισραήλ. Η Ιορδανία ουσιαστικά κατέλαβε την Ανατολική Ιερουσαλήμ και η πόλη διχοτομήθηκε. Μια ακμάζουσα εβραϊκή Κοινότητα η οποία ζούσε στην Ανατολική Ιερουσαλήμ πριν το 1948, αναγκάστηκε να την εγκαταλείψει, ενώ ο εβραϊκός τομέας της Παλιάς Πόλης καταστράφηκε ολοσχερώς. Οι Εβραίοι δεν είχαν πρόσβαση στον ιερότερο χώρο τους, το Δυτικό Τείχος. Περιορισμοί επιβλήθηκαν και στους Χριστιανούς. Η πλήρης ελευθερία θρησκευτικής έκφρασης και η ανεμπόδιστη πρόσβαση στους ιερούς τόπους για όλους τους πιστούς, Εβραίους, Χριστιανούς και Μουσουλμάνους, έχουν εξασφαλιστεί από το 1967 μόνο από το Ισραήλ. Αυτό είναι κάτι που ακόμα και οι επικριτές του Ισραήλ δεν μπορούν να αγνοήσουν.
Η Ιερουσαλήμ είναι και θα παραμείνει η πρωτεύουσα του Ισραήλ σε οποιαδήποτε μελλοντική συμφωνία ειρήνης με τους Παλαιστινίους. Η ελευθερία της πίστης για όλα τα δόγματα θα εξαφαλιστεί από το Ισραήλ σε οποιαδήποτε μελλοντική συμφωνία. Ο Πρόεδρος Τράμπ δεν προσδιόρισε τα όρια της Ισραηλινής κυριαρχίας στην Ιερουσαλήμ, λέγοντας ότι αυτά πρέπει να αποφασιστούν μέσω διαπραγματεύσεων μεταξύ του Ισραήλ και των Παλαιστινίων. Επομένως, ο Αμερικανός Πρόεδρος δεν προδίκασε το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων λέγοντας ότι η Ιερουσαλήμ δεν μπορεί να είναι και πρωτεύουσα των Παλαιστινίων, ούτε απέρριψε τη λύση των δύο κράτων. Αντίθετα, ο Πρόεδρος Τράμπ δήλωσε ότι θα προωθήσει την λύση των δύο κράτων εφόσον οι δυο πλευρές το επιθυμούν.
Παρεπιπτόντως, στο παρελθόν οι Παλαιστίνιοι έχουν απορρίψει πολλά σχέδια ειρήνευσης και ιδιαίτερα πρόταση του πρώην Πρωθυπουργού του Ισραήλ, Έχουντ Μπαράκ με την υποστήριξη του πρώην Αμερικανού Πρόεδρου, Μπίλ Κλίντον, που παρείχε λύση για τις φιλοδοξίες τους στην Ανατολική Ιερουσαλήμ. Αυτό δημιουργεί ερωτηματικά για τις πραγματικές προθέσεις τους.
Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ δήλωσε το προφανές, ότι δηλαδή όλες οι προσπάθειες για την επίτευξη συμφωνίας ειρήνης μέχρι τώρα έχουν αποτύχει. Μάλιστα, οι Ηνωμένες Πολιτείες επεξεργάζονται τώρα σχέδιο ειρήνευσης με στόχο να επιστρέψουν οι Ισραηλινοί και οι Παλαιστίνιοι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Ο Ισραηλινός Πρωθυπουργός, κ. Μπενιαμίν Νετανιάχου και ο Παλαιστίνιους Πρόεδρος, κ. Μαχμούντ Αμπάς, θα πρέπει να κάνουν θαρραλέα βήματα για να επιτύχουν την ειρήνη στο μέλλον. Σε αυτό θα έπρεπε να επικεντρωθεί η Διεθνής Κοινότητα την δεδομένη στιγμή.
Με δεδομένη την μεγάλη αστάθεια στη Μέση Ανατολή και επειτά από χρόνια συγκρούσεων, πολλοί ηγέτες της περιοχής έχουν αντιληφθεί ότι χρειάζονται λυσεις όχι συγκρούσεις. Σε αυτό το πλαίσιο οι Παλαιστίνιοι θα πρέπει επιτέλους να αντιληφθούν ότι οι Ισραηλινοί έχουν το δικαίωμα να ζούν σε ένα ασφαλές κράτος δίπλα τους. Μόλις γίνει αυτό θα μπορέσουμε να φτάσουμε και στην από κοινού φιλοδοξία μας για ειρήνη. Ο μόνος τρόπος να προχωρήσουμε είναι μέσω ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων. Η αναγνώριση μιας βασικής αλήθειας δεν πρέπει να αποτελέσει τροχοπέδη σε αυτές τις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις.
