Αρχές Ιουλίου μια κινεζική εταιρεία ονόματι Great Wall ανακοίνωσε ότι επρόκειτο να στείλει τον πρώτο επικοινωνιακό δορυφόρο της Νιγηρίας στο διάστημα. «Οι Αμερικανοί σού μιλούν για διακυβέρνηση, για αποτελεσματικότητα, για ασφάλεια, για περιβάλλον», λέει ο Μουστάφα Μπέλο, επικεφαλής της Νιγηριανής Υπηρεσίας για την Προώθηση των Επενδύσεων. «Οι Κινέζοι απλώς σε ρωτούν: «Πώς μπορούμε να εξασφαλίσουμε εκείνη την άδεια;»
Οπου και να κοιτάξεις στον αναπτυσσόμενο κόσμο βλέπεις την Κίνα, γράφει ο Γκάμπριελ Ρόζενμπεργκ στους «Τimes». Ο κινέζος υπουργός Εξωτερικών Λι Τσαοσίνγκ ξεκινά κάθε χρονιά με ένα ταξίδι στην Αφρική. Βοηθάει βέβαια ότι μιλάει άψογα σουαχίλι. Οι εμπορικές συναλλαγές μεταξύ Αφρικής και Κίνας αναπτύσσονται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Κινεζικές εταιρείες εξερευνούν ολόκληρη την ήπειρο για πετρέλαιο, μεταλλεύματα και ξυλεία και κατασκευάζουν τα πάντα, από σιδηροδρομικούς σταθμούς μέχρι γήπεδα.
Ανάλογη είναι η κατάσταση και στη Λατινική Αμερική, όπου η Κίνα αγοράζει φυσικούς πόρους από τους πάντες. Ο πρόεδρος Χου Τζιντάο έχει μάλιστα δεσμευτεί ότι την επόμενη δεκαετία θα χορηγήσει βοήθεια ύψους 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Η Κίνα αναπτύσσει σχέσεις ακόμη και με χώρες όπως η Λευκορωσία, η Κούβα, η Υεμένη και η Ζιμπάμπουε. Τις αντιμετωπίζει όπως θέλει να αντιμετωπίζει ο κόσμος κι εκείνη. Δεν ενδιαφέρεται αν οι κυβερνήσεις τους είναι διεφθαρμένες, ανίκανες ή προβαίνουν σε γενοκτονίες. «Business is business».
Την ίδια ώρα, οι ιδεαλιστικοί λόγοι της Δύσης για ανακατανομή του πλούτου δεν ακούγονται πια, καθώς τα δισεκατομμύρια που δόθηκαν στην Αφρική δεν έκαναν τίποτα άλλο από το να διατηρήσουν ανίκανες ελίτ στην εξουσία. «Νομίζω πως οι Αφρικανοί χαμογελούσαν ειρωνικά όταν μας άκουγαν να λέμε ότι τα χρήματα θα λύσουν τα προβλήματά τους», έλεγε ο Μπόνο. «Η βοήθεια δεν είναι μια μαγική συνταγή», επισημαίνει ο Ντάνκαν Γκριν, υπεύθυνος ερευνών της Oxfam. «Οι πραγματικές κινητήριες δυνάμεις της αλλαγής είναι εσωτερικές».
Η λέξη της μόδας είναι τώρα η «διακυβέρνηση». Η ανάπτυξη θα έλθει μόνο όταν υπεύθυνες κυβερνήσεις ξεριζώσουν τη διαφθορά και εκδώσουν τίτλους ιδιοκτησίας. Εδώ όμως έρχεται η Κίνα και χαλάει τη «δουλειά». Οι ηγέτες της πιστεύουν ότι η έμφαση της Δύσης στα ανθρώπινα δικαιώματα ισοδυναμεί με υποκρισία. Επιπλέον, η Κίνα δεν προωθεί ένα συγκεκριμένο μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης, παρόλο που οι νέοι της φίλοι ενθαρρύνονται να διδαχθούν από το Πεκίνο. Οι χώρες που προσπαθούν να εγκαθιδρύσουν τη δημοκρατία κάνουν έτσι δεύτερες σκέψεις. Υστερα από πολλές δεκαετίες εφαρμογής της μιας μετά την άλλη αποτυχημένη πολιτική που τους υπέδειξε η Δύση, γιατί να μη στραφούν στην Κίνα με την εντυπωσιακή οικονομική της ανάπτυξη;
Πηγή: The Times, φύλλο της 4ης Ιουλίου 2006
