Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Ήταν κάποτε ένας βασιλιάς, που είχε έναν γελωτοποιό για να σπάει τη μονοτονία της «δουλειάς». Ο γελωτοποιός, όμως, το ‘χε παρακάνει με τα ξεδιάντροπα χωρατά. Απαυδισμένος ο βασιλιάς, τον φωνάζει και ένα δίλημμα του βάζει: να κάνει μια, ας πούμε, υπερ-αναίδεια και να προσπαθήσει να τη δικαιολογήσει με μιαν ακόμα μεγαλύτερη, διαφορετικά θα κόψει ρόδα μυρωμένα.
Ζυγώνει ο παλιάτσος προσεκτικά τον βασιλιά, ώστε να μη γίνει αντιληπτός, και του τραβάει μια τσιμπιά. Σε μόρια μαλακά. Έξαλλος ο βασιλιάς γυρίζει και τον άγαρμπο ετοιμάζεται να βασανίσει, μα ο πονηρός, τάχα ταραγμένος, αντιγυρίζει: «Με συμπαθάτε. Νόμιζα πως ήσαστε η βασίλισσα».
Κάπως έτσι βασιλεύουν και στις μέρες μας κυβερνήσεις και κυβερνήσεις. Τους πολίτες τσιμπάνε εκεί που πονάνε και μετά προσπαθούν με κάτι άλλο, συνήθως μεγαλύτερο, να τους κάνουν τα κατορθώματά τους να ξεχνάνε.
Ένας λαός λωτοφάγων, το ιδανικό των πολιτικών «παπάδων». Η λησμονιά είναι μια κάποια γιατρειά. Ρωτήστε και τον Ορέστη στον Ευριπίδη, που την καλοδέχεται. «Ω πότνια λήθη των κακών, ως ει σοφή και τοίσι δυστυχούσι ευκταία θεός».
Οι δυστυχισμένοι και ενίοτε παραπλανημένοι καλύτερα να μη θυμούνται τα ταξίματα και τα αντισυστημικά συνθήματα. Οι δυστυχισμένοι καλύτερα σε φανταστική χώρα να είναι χαμένοι, με λωτούς περιτριγυρισμένοι, από πλειστηριασμούς αποκομμένοι και με την πρώτη κατοικία τους και από το νέο έτος προστατευμένη.
«Αυτή η κυβέρνηση είναι ευαισθητοποιημένη και έτσι αντιμετωπίζει το θέμα των πλειστηριασμών. Έχει φέρει πολλά μέτρα που έπρεπε να έχουν φέρει προηγούμενες κυβερνήσεις για να προστατευθούν οι τράπεζες από τα κόκκινα δάνεια». «Η κυβέρνηση κατανοεί την αγωνία και τις ανάγκες των λαϊκών οικογενειών». «Οι πλειστηριασμοί αφορούσαν ακίνητα στρατηγικών κακοπληρωτών».
Μαζί με τα ξερά, όμως, φαίνεται ότι θα την πληρώνουν και κάμποσα χλωρά (https://deltio.tnomik.gr/), σε μια ιστορία που η διαχειριστική ανεπάρκεια των τραπεζών αποσιωπάται σταθερά.
