Η Β. Κορέα είναι μία από τις πιο κλειστές και απομονωμένες χώρες στον κόσμο. Με έκταση 120.000 τ.χ. και πληθυσμό 22,5 εκατομυρίων είναι η πέμπτη στρατιωτική υπερδύναμη στον κόσμο, αφού παρατάσσει στρατό 1,2 εκατομμυρίων αντρών, από τους πιό αξιόμαχους και πειθαρχημένους.
10 Φεβρουαρίου 2005. Ο τηλεπαρουσιαστής του κρατικού καναλιού της Λαϊκής Δημοκρατίας Κορέας αναγγέλει από την Πιονγκ Γιανγκ ότι η χώρα του έγινε πυρηνική δύναμη.
Η μοναδική πηγή πληροφόρησης για το τι συμβαίνει στο εσωτερικό της είναι οι κυβερνητικές ανακοινώσεις που αναμεταδίδονται από το επίσημο πρακτορείο ειδήσεων της χώρας. Τη Βόρεια Κορέα επισκέπτονται κάθε χρόνο περίπου 1.500 τουρίστες που επιλέγονται από διάφορες χώρες. Στην εκπομπή του Σωτήρη Δανέζη «Εμπόλεμη Ζώνη» (Mega) o ρεπόρτερ συναντά ένα γκρουπ Αμερικανών τουριστών, στους οποίους επιβάλλεται να υποκλιθούν μπροστά από το μνημείο του Κιμ Ιλ Σουνγκ Η ξεναγός ορίζει ακόμη και τον τρόπο που θα φωτογραφηθεί το άγαλμα του «Μεγάλου Ηγέτη»: «ολόκληρο, όχι κομμένο».
Οι καταγγελίες για την κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας, για φυλακές πολιτικών κρατουμένων (σύμφωνα με Βορειοκορεάτες που έχουν αυτομολήσει στη Δύση οι πολιτικοί κρατούμενοι ξεπερνούν τους 200.000), εκτελέσεις και βασανιστήρια πολλαπλασιάζονται χρόνο με το χρόνο. «Εχουμε αποδείξεις ότι το καθεστώς δοκιμάζει χημικά όπλα σε πολιτικούς κρατουμένους μέσα σε θαλάμους αερίων», υποστηρίζει η αμερικανική ανθρωπιστική οργάνωση «Συμμαχία για τη Βόρεια Κορέα».
Πάνω από πενήντα χρόνια τη χώρα κυβερνά μία οικογένεια. Το καθεστώς εγκαθίδρυσε ο Κιμ Ιλ Σουνγκ (1912-1994) και συνεχίζει από το 1994 ο γιος του, Κιμ Γιονγκ Ιλ, που πήρε τη θέση κληρονομικώ δικαιώματι.
Με την υποστήριξη της Σοβιετικής Ενωσης, η οποία είχε καταλάβει το βόρειο τμήμα μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και με προσωπική φροντίδα του Στάλιν, ο Κιμ Ιλ Σουνγκ, έκανε αναδιανομή της γης, εθνικοποίησε τις ιαπωνικές περιουσίες και εμπνεύστηκε μια νέα ιδεολογία, το «τζουτσέ», που αντικατέστησε τον μαρξισμό-λενινισμό, τον Νοέμβριο του 1970. Σε τι συνίσταται; στην αυτάρκεια, στην ανεξαρτησία έναντι των εξωτερικών επιδράσεων, υμνεί την ανθρώπινη βούληση, αλλά αυτή εκφράζεται από τον ηγέτη. Χαρακτηριστικό της Βόρειας Κορέας η προσωπολατρία. Ο Κιμ Ιλ Σουνγκ ανακηρύχθηκε μεταθανάτια αιώνιος πρόεδρος της Κορέας. Τον Απρίλιο 2006 γιορτάσθηκαν τα 94α γενέθλιά του!
Οταν έληξε η κινεζική και μετά η σοβιετική βοήθεια, η βορειοκορεατική οικονομία κατέρρευσε. To 1996 ο λιμός υπολογίζεται ότι προκάλεσε τον θάνατο τριών εκατομμυρίων ανθρώπων. Ο μόνος τομέας υπό ανάπτυξη ήταν η στρατιωτική βιομηχανία. Η λεγόμενη πολιτική Songun του Κιμ είναι η τακτική να διατηρεί την στρατιωτική ισχύ σε πρώτη προτεραιότητα. Στο παρελθόν η στρατηγική αυτή πέτυχε απόλυτα αφού άφησε αλώβητη την χώρα από το πολυετές εμπάρκο της Δύσης και τις ελλείψεις τροφίμων των τελευταίων ετών.
Το 1985 οι Βορειοκορεάτες υπέγραφαν τη Συνθήκη μη Διάδοσης των Πυρηνικών Οπλων. Το 1994 μάλιστα δέχθηκαν να κλείσουν δύο πυρηνικούς σταθμούς με αντάλλαγμα την προμήθεια από τις Ηνωμένες Πολιτείες 500.000 τόνων πετρελαίου τον χρόνο. Η χώρα αναδύθηκε με την ένταξή της στον «άξονα του κακού» μαζί με το Ιράκ και το Ιράν από τον αμερικανό πρόεδρο Μπους στις αρχές του 2002, λόγω του πυρηνικού της προγράμματος. Ο τότε υφυπουργός Εξωτερικών των Ηνωμένων ΠολιτειώνΤζον Μπόλτον, σε ομιλία του στη πρωτεύουσα της Νότιας Κορέας, Σεούλ, είπε ότι η Βόρειος Κορέα όχι μόνο κατασκευάζει όπλα μαζικής καταστροφής, αλλά πρωτοστατεί και στο εμπόριο των εξαρτημάτων για τη κατασκευή βαλιστικών πυραύλων.
Τον Δεκέμβριο του 2002 η Πιονγκγιάνγκ έδιωξε τους επιθεωρητές της Διεθνούς Επιτροπής Ατομικής Ενέργείας θεωρώντας ότι αυτή η βοήθεια ήταν ανεπαρκής. Κάποιοι αναλυτές πιστεύουν πως πίσω από το παιχνίδι του «ποντικού που βρυχάται» κρύβεται η ανάγκη ενός καθεστώτος να διασφαλίσει την επιβίωσή του.
* To επίσημο site της χώρας http://www.korea-dpr.com .
K.T.
