Από την έντυπη έκδοση
Του Βασίλη Κωστούλα
[email protected]
Ουδείς αμφισβητεί την παράμετρο της Γερμανίας ως ηγεμονικής δύναμης, η οποία εκ των πραγμάτων καθορίζει τις εξελίξεις στην Ευρώπη. Όμως η μετάθεση σχηματισμού νέας γερμανικής κυβέρνησης δεν δικαιολογεί απαραίτητα το σήμα κινδύνου που ορισμένοι εκπέμπουν σε ό,τι αφορά την τρίτη αξιολόγηση και το ελληνικό πρόγραμμα.Το γερμανικό κράτος έχει συνέχεια. Κυβερνήσεις φεύγουν, αλλά αξιωματούχοι και τεχνοκράτες μένουν, σε κρίσιμα πόστα.
Κυβέρνηση υπάρχει, κι ας είναι υπηρεσιακή. Μπορεί να μη λαμβάνει αποφάσεις υψηλής στρατηγικής σημασίας, αλλά ασκεί κανονικά καθήκοντα στη βάση υφιστάμενων πολιτικών επιλογών. Πρόεδρος της γερμανικής Βουλής είναι ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο τέως υπουργός Οικονομικών, που πρώτος διεμήνυσε ότι «ο εφιάλτης στην Ελλάδα τελείωσε».
Το σκηνικό τεχνητής, έστω, εξομάλυνσης του ελληνικού ζητήματος στηρίζεται σε γερά θεμέλια, καθώς οι συνθήκες το επιβάλλουν. Έπειτα από τρία διαδοχικά προγράμματα διάσωσης της ελληνικής οικονομίας, τα οποία στερούνται κοινωνικής απήχησης, για διαφορετικούς λόγους, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρωζώνη, ζητείται success story «εδώ και τώρα».
Η ανάγκη αυτή συμπίπτει χρονικά με ένα διεθνές περιβάλλον ιδιαίτερα αυξημένων απαιτήσεων για την Ε.Ε., από το Brexit και τον Τραμπ μέχρι τον Ερντογάν και τη Συρία. Αν οι εξελίξεις στη Γερμανία επηρεάζουν κάπως το ελληνικό πρόγραμμα είναι δίδοντας χώρο για μανούβρες και ελιγμούς στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα. Ο επόμενος υπουργός Οικονομικών μιας κυβέρνησης «Τζαμάικα» θα μπορούσε κάλλιστα να προέρχεται από το σκληροπυρηνικό FDP, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Υπ’ αυτήν την έννοια, η χρονική παράταση των πολιτικών διεργασιών στη Γερμανία διατηρεί εν τέλει το μομέντουμ για επίσπευση της εκτόνωσης στο ελληνικό ζήτημα, τουλάχιστον με βάση τις προδιαγραφές των πιστωτών και της κυβέρνησης.
Ως προς την περαιτέρω αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, σε αντίθεση με την ευρέως διαδεδομένη άποψη, δεν καθυστερεί λόγω των γερμανικών εκλογών. Η εφαρμογή των μεσοπρόθεσμων παρεμβάσεων συνδεόταν και συνδέεται με την ολοκλήρωση του προγράμματος στην Ελλάδα. Τελεία και παύλα, που βάζουν κατηγορηματικά τα κείμενα του Eurogroup.
Συνεπώς, οι κατά τόπους «μερκελιστές», μαζί με το Μέγαρο Μαξίμου, δεν έχουν λόγο να ανησυχούν για την αδυναμία της καγκελαρίου να σχηματίσει αμέσως κυβέρνηση, στα χρώματα της Τζαμάικα.
Εξάλλου, το «ναυάγιο» των διαβουλεύσεων χρεώνεται μέχρι στιγμής ο Κρίστιαν Λίντνερ και το FDP. Ποιος ποντάρει τα λεφτά του ότι, στο ενδεχόμενο νέων εκλογών, η Άγκελα Μέρκελ δεν θα έβγαινε αντιθέτως ενισχυμένη, προσελκύοντας εκ νέου τους ψηφοφόρους του CDU που μετακινήθηκαν στο FDP; Αν κάτι αρέσει στον γερμανικό λαό, είναι η σταθερότητα.
