Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Δύσκολη εποχή. Η σταθερότητα δεν είναι μαθηματική αρχή. «Βρισκόμαστε ενώπιον μιας κατάστασης η οποία δεν υπήρξε έως τώρα ποτέ στην Ομοσπονδιακή Γερμανία». Πάντα υπάρχει η πρώτη φορά, η πρώτη ρωγμή στη θέση εκείνης της ανιαρής εικόνας μιας γραμμικής ιστορίας, την οποία διατηρεί κανείς μόνο αν κλείσει τα μάτια μπροστά στο υπερισχύον πλήθος γεγονότων.
Ποιος κλείνει τα μάτια στο μητρικό τοπίο; Στα ανατολικά, μετά την ουκρανική κρίση, η Ρωσία εμφανίζεται ως απειλή. Στα δυτικά, ο Αμερικανός σύμμαχος έχει γίνει απρόβλεπτος. Στον νότο, το προσφυγικό, παρά τη συμφωνία με την Τουρκία, κάνει κρότο. Στ’ ανατολικά, ο κινεζικός γίγαντας αυξάνει την ισχύ του και εντός της Ε.Ε. οι προκλήσεις είναι πολλές, ύστερα από μια δεκαετία διαχείρισης κρίσεων.
Πάντα στην ιστορία της μεταπολεμικής Γερμανίας οι διαπραγματεύσεις για τον σχηματισμό κυβέρνησης σε ομοσπονδιακό επίπεδο ολοκληρώνονταν με επιτυχία, γι’ αυτό και η ανατροπή του «business as usual» πυροδότησε ανησυχία.
Δεν πάει πολύς καιρός που μόνο η «σιδηρά κυρία» θεωρούνταν αμετακίνητη, σταθερά σε μία διεθνή εξίσωση που «τρώει» τις μεταβλητές. Αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων έρχονταν και παρέρχονταν, ακολουθίες συμβάντων άγριας αβεβαιότητας τούς διαδέχονταν, μα το Βερολίνο λειτουργούσε ωσάν αυτοτελής οργανισμός που διέπεται από τον δικό του νόμο κίνησης.
Ώσπου, οι κάλπες του περασμένου Σεπτεμβρίου έσπασαν το all inclusive της μεταπολεμικής αφήγησης. Το ποσοστό της εποχής ήταν της γερμανικής Εναλλακτικής, οι «μεγάλοι» δοκιμάζονται, επτά κόμματα (με το CSU) στη Βουλή, η πολιτική της υπερσυναίνεσης δυσφορία σε αρκετούς φαίνεται να προκαλεί.
Τα πιθανά σενάρια πλέον είναι τρία
-κυβέρνηση μειοψηφίας με τα δύο χριστιανικά κόμματα και ίσως τους Πρασίνους, επανάληψη των εκλογών την ερχόμενη άνοιξη ή συνέχιση του συνασπισμού με τους Σοσιαλδημοκράτες-, αλλά καθένα φέρει αρνητικά φορτία.
Υπάρχουν κομματικές διεργασίες, αναφύονται διαφωνίες, εκτοξεύονται επικρίσεις, μα μιλάμε για πολιτικές συναρτήσεις, οπότε μην ποντάρετε σε τελεσίδικες αρνήσεις.
Και τώρα τι, Frau Bundeskanzlerin; Μια γρατσουνιά ή μεγαλύτερη ζημιά;
