Στη Δύση θεωρούμε ότι η ισλαμική μαντήλα αποτελεί σύμβολο καταπίεσης της γυναίκας, παρουσιάζεται ως σύγκρουση ανάμεσα σε βαρβάρους και πολιτισμένους, σε φανατικούς θρησκευόμενους και σε υπέμαρχους του ορθολογισμού.

Στις δυτικές χώρες επικρατεί η ιδεολογία, που εξισώνει το ισλάμ με τον φονταμενταλισμό και στη συνέχεια το φονταμενταλισμό με την τρομοκρατία, πράγμα που επιτρέπει τον προσδιορισμό του συνόλου του αραβο-μουσουλμανικού κόσμου ως εχθρού της Δύσης.

Ομως οι εικόνες του ισλάμ που βλέπουμε μερικές φορές -φανατικοί που σπέρνουν το θάνατο στο όνομα της τζιχάντ ή υποχρεώνουν τη γυναίκα να κυκλοφορεί καλυμμένη από την κορυφή ως τα νύχια, λες και θα έπρεπε να ντρέπεται μόνο και μόνο επειδή υπάρχει- συνιστούν μερικές μόνο ψηφίδες σ' ένα σύνθετο μωσαϊκό.

Ο τέως ΥΠΕΞ της Βρετανίας, Τζακ Στρο, την προηγούμενη εβδομάδα, προέτρεψε τις Μουσουλμάνες να βγάλουν το «βέλο», γιατί στέκει εμπόδιο στην προσπάθεια επικοινωνίας και κατανόησης μεταξύ διαφορετικών ανθρώπων.

«Οι κοινότητες δένονται μεταξύ τους με τις άτυπες σχέσεις μεταξύ ανθρώπων που ουσιαστικά δεν γνωρίζονται. Οι άνθρωποι μαθαίνουν να αναγνωρίζουν τον διπλανό τους στο δρόμο, να περνούν μαζί χρόνο. Με τον τρόπο αυτόν εξοικειώνονται» είπε.

Κι αν, μ' αυτόν ακριβώς τον τρόπο κάνει σημαία τη διαφορετικότητά της και εξάπτει τη φαντασία, κρυμμένη σ' ένα πέπλο μυστηρίου, που προκαλεί ή απωθεί να το ξεκλειδώσεις; Αλλωστε, εμείς δεν είμαστε που τονίζουμε σε κάθε ευκαιρία, ότι τα μάτια δεν λένε ποτέ ψέμματα;

Το ισλάμ διαπνέεται από μισογυνισμό; Πολλοί στίχοι του Κορανίου, αναφέρονται στην ισότητα των φύλων και ζητούν ίση μεταχείριση των ανδρών και των γυναικών.

«Ο σεξισμός υπάρχει στην κουλτούρα μας, αλλά αυτό δεν οφείλεται στο ισλάμ», λέει η Ρίμα Χορέιμπι, συγγραφέας από το Ντουμπάι που έγραψε το παιδικό βιβλίο, «Οι Περιπέτειες της Ιμάν» ( www.theadventuresofiman.com ), για έναν υπερήρωα που είναι γυναίκα, φορά μαντήλα και έχει αυστηρές θρησκευτικές αρχές.

Σύμφωνα με τις μουσουλμάνες φεμινίστριες, το Κοράνι εξύψωσε τη θέση των γυναικών, απαγορεύοντας τους φόνους των γυναικών και περιορίζοντας την πολυγαμία. Κατά συνέπεια, αυτό που απαιτείται σήμερα είναι ένα ευρύ πνεύμα προόδου, αντί για τους κανόνες του έβδομου αιώνα που περιορίζουν την ανάπτυξη της ανθρώπινης κοινωνίας.

Ολα είναι θέμα ερμηνείας. Πολλές γυναίκες υποστηρίζουν ότι το Κοράνι επιτρέπει μέχρι τέσσερις γυναίκες για να εξασφαλίσει φροντίδα για τα παιδιά που μένουν ορφανά εξαιτίας των πολέμων. Στο σημερινό κόσμο λοιπόν, όπου αυτό πλέον δεν ισχύει, το Κοράνι απαγορεύει ουσιαστικά την πολυγαμία.

Κατά τον ίδιο τρόπο, πολλές γυναίκες από τη Σαουδική Αραβία υποστηρίζουν ότι αφού η σύζυγος του Προφήτη Μωάμεθ οδηγούσε καμήλες, εκείνες πρέπει να οδηγούν αυτοκίνητα.

«Το ισλάμ, όπως οποιαδήποτε θρησκεία, υπόκειται σε ερμηνείες», επισημαίνει στην αυτοβιογραφία της η Σιρίν Εμπάντι, που τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης. «Μπορεί να ερμηνευτεί με τρόπο που καταπιέζει τις γυναίκες και με τρόπο που τις απελευθερώνει».

Τελικά, πού είναι το σωστό και πού το λάθος, που είναι η αλήθεια;

Μήπως και στις δύο περιπτώσεις οι γυναίκες αποτελούν θύματα δύο αυταρχισμών διαφορετικού τύπου; Του αυταρχισμού της ισλαμικής παράδοσης από τη μια πλευρά και του δυτικού «απελευθερωτικού» αυταρχισμού από την άλλη πλευρά;

K.T.