Ο Φατς Ντόμινο (Fats Domino), ο θρύλος της Νέας Ορλεάνης και του ροκ εντ ρολ, πέθανε την Τετάρτη σε ηλικία 89 ετών.

Ο Φατς, το πραγματικό του όνομα ήταν  Αντουάν Ντομινίκ Ντόμινο, γεννήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 1928, στη Νέα Ορλεάνη της Λουϊζιάνα. Το μεγάλο του ταλέντο φάνηκε από την ηλικία των 10 ετών, όταν άρχισε να παίζει δημόσια πιάνο, με τον δικό του τρόπο.

Η πρώτη του δουλειά ήταν στο Hideaway Club, όπου η ορχήστρα του μπασίστα Μπίλι Ντάιαμοντ του έβγαλε το παρατσούκλι Fats (χοντρός). Το 1948 υπέγραψε στην εταιρεία δίσκων Imperial. Πρώτη του μεγάλη επιτυχία ήταν το «The Fat Man» που ήταν το δεύτερο κομμάτι που ηχογράφησε, στις 10 Δεκέμβρη του 1949. Πούλησε ένα εκατομμύριο αντίτυπα με την πρώτη του κυκλοφορία σε δίσκο.

Τον Απρίλη του 1955, σημείωσε μεγάλη επιτυχία με το «Ain’t that a shame», ενώ ακολούθησε μια ολόκληρη σειρά από επιτυχημένα κομμάτια, το «Blueberry Hill», που ηχογραφήθηκε στο Λος Αντζελες και κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 1956, το «Blue Monday» που ηχογραφήθηκε ένα χρόνο πριν στη Νέα Ορλεάνη, το «Whola lotta lovin’» το 1958, το «I’m ready» το 1959 και, την ίδια χρονιά, τα «I want to walk you home» και «Be my guest».

Εμφανίστηκε και σε δύο μουσικές ταινίες του 1956, το «Shake, Rattle & Rock!» και το «The Girl Can’t Help It», καθώς και στο «Jamboree» του 1957.

Το 1986 τιμήθηκε με Grammy για την προσφορά του στη μουσική, ενώ το 1998 έλαβε από τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπιλ Κλίντον, το εθνικό μετάλλιο Τεχνών, σε τελετή που έλαβε χώρα προς τιμήν του στον Λευκό Οίκο. Εκείνη τη χρονιά μπήκε και στο Hall Of Fame του Rock and Roll, ενώ το περιοδικό Rolling Stone τον κατέταξε στην 25^η θέση της λίστας με τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες όλων των εποχών.