Επιστήμονες από το Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης και της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ ανέλυσαν τη σχέση του θηλασμού με τα Ιδιοπαθή Φλεγμονώδη Νοσήματα (ΙΦΝΕ) και συγκεκριμένα με τη νόσο του Crohn και την ελκώδη κολίτιδα, καθώς παρατήρησαν ότι όλες οι παλαιότερες μελέτες είχαν ορισμένους περιορισμούς, όπως μη καταγραφή της διάρκειας του θηλασμού και μη αξιολόγηση του κινδύνου λόγω γεωγραφίας ή εθνικότητας.
Όπως επεσήμανε η ερευνητική ομάδα, η οποία δημοσίευσε τα αποτελέσματα της μελέτης ανασκόπησης στο επιστημονικό έντυπο «Alimentary Pharmacology and Therapeutics», ο θηλασμός δεν παρέχει στα βρέφη μόνο τα απαραίτητα για την ανάπτυξή τους διατροφικά στοιχεία, ούτε προστατεύει τα νεογέννητα μόνο από τις λοιμώξεις, αλλά τα προστατεύει και από την πιθανή εμφάνιση Ιδιοπαθών Φλεγμονωδών Νοσημάτων στην ενήλικη ζωή τους.
Οι επιστήμονες εστίασαν σε 35 μελέτες οι οποίες, είχαν διεξαχθεί κατά τα έτη 1961 έως 2016 σε Ευρώπη, Βόρεια Αμερική και Ασία.
Στις μελέτες αυτές συμμετείχαν ενήλικες και παιδιά, ενώ τα στοιχεία για τη διάρκεια του θηλασμού προήλθαν από συμπληρωμένα ερωτηματολόγια. Ανέλυσαν στοιχεία από 7.536 ασθενείς με νόσο του Crohn και 7.353 με ελκώδη κολίτιδα, ενώ την ομάδα ελέγχου αποτέλεσαν 330.222 άτομα.
Οι ερευνητές επεσήμαναν ότι στις μελέτες αυτές υπήρχε ανομοιογένεια των συμμετεχόντων καθώς και ορισμένοι άλλοι περιορισμοί, όπως η αδυναμία αξιολόγησης της επίδρασης του χρόνου απογαλακτισμού στον κίνδυνο εμφάνισης ΙΦΝΕ. Παρόλα αυτά, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα παιδιά που θήλασαν έστω και για μικρό χρονικό διάστημα έχουν χαμηλότερο κίνδυνο εμφάνισης Ιδιοπαθών Φλεγμονωδών Νόσων στην ενήλικη ζωή τους.
Οι ερευνητές αφού συνέκριναν τα στοιχεία των ασθενών που είχαν θηλάσει για 3-6 μήνες κατά τη βρεφική τους ηλικία και των ασθενών που είχαν τραφεί με άλλους τρόπους για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, διαπίστωσαν ότι η σχέση είναι αναλογική. Δηλαδή, όσο περισσότερο θηλάζει ένα βρέφος τόσο μεγαλύτερη είναι η μείωση του κινδύνου εμφάνισης κάποιων ασθενειών. Επιπλέον, από τα αποτελέσματα της μελέτης φάνηκε ότι ο θηλασμός για 12 μήνες ή περισσότερο αύξησε περαιτέρω την πιθανότητα προστασίας από τη νόσο του Crohn απ’ ό,τι μια σκωληκοειδεκτομή.
Εξηγώντας μας τον λόγο που ερευνητές εστίασαν στη σκωληκοειδή απόφυση, ο γενικός χειρουργός Δρ. Αναστάσιος Ξιάρχος Πρόεδρος της Επιστημονικής Εταιρείας Ορθοπρωκτικής Χειρουργικής, σημείωσε ότι η σκωληκοειδής απόφυση χρησιμεύσει ως δεξαμενή ευεργετικών βακτηρίων του εντέρου. Γι΄ αυτό και οι άνθρωποι που υποβάλλονται σε σκωληκοειδεκτομή μπορεί να έχουν ελαφρώς υψηλότερα ποσοστά λοίμωξης από όσους δεν την έχουν αφαιρέσει. Σύμφωνα μάλιστα με τα ευρήματα ορισμένων μελετών, η αφαίρεση της σκωληκοειδούς απόφυσης φαίνεται ότι έχει ανοσορρυθμιστικές συνέπειες, που μπορεί να είναι προστατευτικές έναντι της επακόλουθης ανάπτυξης ελκώδους κολίτιδας.
Ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί ότι η μελέτη αυτή βοήθησε τους επιστήμονες να κατανοήσουν πλήρως τα θετικά του θηλασμού, προσθέτοντας ένα ακόμα στοιχείο στον μακρύ κατάλογο των πλεονεκτημάτων του θηλασμού. Επίσης, ανακάλυψαν την επίδραση της ευεργετικής αυτής πρακτικής σε άτομα διαφόρων εθνικοτήτων. Για παράδειγμα, τα μωρά ασιατικής καταγωγής προστατεύονται περισσότερο από τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου του Crohn, συγκριτικά με αυτά των Καυκάσιων. Ενδεχομένως, όπως είπαν οι επιστήμονες, λόγω του υψηλότερου ποσοστού παιδικών λοιμώξεων που παρατηρούνται στην Ασία, και που μπορεί να προκαλέσουν Ιδιοπαθή Φλεγμονώδη Νοσήματα.
Όπως τόνισαν οι ερευνητές, η ισχυρότερη μείωση των λοιμώξεων από το θηλασμό σε αυτόν τον πληθυσμό μπορεί να οδηγήσει σε μεγαλύτερη μείωση εμφάνισης της νόσου του Crohn και της ελκώδους κολίτιδας. Πιθανότατα, όπως ανέφεραν, τα αντιβακτηριακά συστατικά και τα αντισώματα που υπάρχουν στο μητρικό γάλα προσφέρουν μεγαλύτερη προστασία στις ομάδες αυτές ενισχύοντας την έμφυτη ανοσία των βρεφών.
