Από την έντυπη
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Χρειάστηκαν έξι δεκαετίες στον πρώην ολυμπιονίκη Μπρους Τζένερ για να σπάσει τα δεσμά του φύλου του. Έκανε έξι παιδιά, δύο γάμους και στα 65 του αποφάσισε ότι όλο αυτό ήταν ένα λάθος. Η απελευθέρωση μονοπώλησε το ενδιαφέρον των μέσων ενημέρωσης, ο πρόεδρος Ομπάμα έστειλε στην Κέιτλιν, πλέον, μήνυμα για το θάρρος της, έγινε εξώφυλλα και φυσικά τηλεοπτικό ριάλιτι, όπου η Τζένερ ορίζεται και αυτοπροσδιορίζεται: «Είμαι ο φυσιολογικός άνθρωπος της νέας εποχής».
Της νέας εποχής με τις πολιτικές ταυτότητας και το πολιτικώς ορθόν, που τη βράβευσε ως Γυναίκα της Χρονιάς. Δικαίωμα του περιοδικού και δικαίωμα άλλων να διαφωνούν ή και να προβληματίζονται για την υποκρισία και τον ταξικό, ναι ταξικό, διαχωρισμό. Ο Μπρους είχε και χρήματα, και δημοσιότητα, και στήριξη, αλλά οι «Μπρους» που πήραν την ίδια απόφαση δεν αγόρασαν ώθηση στη μεταμόρφωση. Όταν πήγαν να εκδώσουν ταυτότητα ή διαβατήριο, ή να αναζητήσουν εργασία, ή να ταξιδέψουν, χωρίς χλεύη, χυδαιολογία ή αδιαφορία.
Ο κόσμος δεν είναι σοουμπίζ και η διαδικασία αλλαγής νομικής καταχώρισης φύλου χωρίς προαπαιτούμενες χειρουργικές επεμβάσεις δεν είναι θέαμα.
Το νομοσχέδιο θα συζητηθεί την ερχόμενη Δευτέρα στην Ολομέλεια της Βουλής με τροποποίηση που επιτρέπει πρόσβαση στις σχετικές διαδικασίες σε διεμφυλικούς δεκαπεντάχρονους. Με την προϋπόθεση ότι θα έχουν τη συγκατάθεση των γονέων τους και γνωμοδότηση από επιτροπή ειδικών του Νοσοκομείου Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού».
Η προϋπόθεση κάπου χάθηκε μέσα σε κραυγές και κατατεθειμένες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης οιμωγές. Δεν ξέρω αν επαρκεί ο όρος, δεν γνωρίζω καν αν υπάρχει επιστημονική τεκμηρίωση, αλλά δεν βρίσκω εκτός τόπου και χρόνου μία έστω αυθόρμητη αντίδραση.
Ο τρόπος που γίνεται ο δημόσιος διάλογος αναιρεί κάθε δυνατότητα ψύχραιμου προβληματισμού. Αυτό είναι το βαθύτερο πρόβλημα και όχι ο σκανδαλισμένος αριστεροπόδαρος των γηπέδων. Δεν είναι ο μόνος μπερδεμένος με τη συγκεκριμένη ρύθμιση, αλλά δεν ξεμπερδεύουμε με τα σοβαρά μοιράζοντας ταμπέλες και ετικέτες. Παραθέτουμε επιχειρήματα, συζητούμε, δείχνουμε και στον άλλον την ανοχή που διεκδικούμε.
