Από την έντυπη έκδοση
Του Δημήτρη Η. Χατζηδημητρίου
[email protected]
Σχεδόν δέκα χρόνια μετά την εκδήλωση των πρώτων συμπτωμάτων της κρίσης και οκτώ από την καταβύθιση στη μνημονιακή συνθήκη, το πρόβλημα της χώρας δεν είναι μόνον ότι δεν μπορεί να συμφωνήσει στις αιτίες που οδήγησαν τα πράγματα ως εδώ, είναι ότι και ο λόγος που εκφέρεται από δημόσια πρόσωπα είναι αναντίστοιχος της δεινής πραγματικότητας. Όλα τα στοιχεία γύρω μας κραυγάζουν την απειλητική προειδοποίηση ότι η Ελλάδα κινδυνεύει να βουλιάξει σε ένα τέλμα παρατεταμένης παρακμής, με βαθιά υπαρξιακά χαρακτηριστικά.
Λίγοι φαίνεται να το συνειδητοποιούν κι ακόμη λιγότεροι είναι σε θέση να παρουσιάσουν μια συγκροτημένη, καλά αρθρωμένη πρόταση, όχι απλής απόδρασης από το δύσκολο παρόν, αλλά συνολικής ανάταξης-ανάστασης της χώρας. Οι αποσπασματικές εισηγήσεις, οι άρτια διατυπωμένες τεχνοκρατικά εκθέσεις, ακόμη κι όταν καταφέρουν να σπάσουν το φράγμα σιωπής των ΜΜΕ, πόρρω απέχουν από το να συγκροτούν ένα ρωμαλέο σχέδιο για άμεση χρήση. Το success story του πρόσφατου χθες χαριεντίζεται στη λεωφόρο της προπαγανδιστικής ευκολίας με τη βεβαιότητα του σήμερα, για την οριστική έξοδο από τη μνημονιακή επιτήρηση τον Αύγουστο του 2018.
Οι ανέρειστες διαβεβαιώσεις συντρίβονται διαρκώς σε ένα πλέγμα οδύνης, που με εκτατικό ρυθμό περιβάλλει τη χώρα. Η Ελλάδα, όπως μαρτυρούν ξένες κι εγχώριες μελέτες, διολισθαίνει σταθερά σε όλα τα πεδία σύγκρισής της όχι απλώς με τους εταίρους της στην Ε.Ε., αλλά ακόμη και με κράτη του πάλαι ποτέ Τρίτου Κόσμου. Υστερεί σε όλους τους δείκτες ανταγωνιστικότητας, καταγράφει τις χειρότερες επιδόσεις μεταξύ όλων των κρατών-μελών της Ε.Ε., κι όλων των χωρών της ΝΑ Ευρώπης και κατατάσσεται στην 116η θέση μεταξύ 159 κρατών στη μελέτη του καναδικού Ινστιτούτου Fraser για «την οικονομική ελευθερία στον Κόσμο». Μόλις προχθές, η μελέτη του Ινστιτούτου Ερευνών της ΓΣΕΕ αποκάλυψε πως θα πρέπει να ανατείλει το 2033 για να επανέλθει η χώρα στο επίπεδο των επενδύσεων του 2008! Ενώ, η γενική φτωχοποίηση δεν είναι μια θεωρητική αλλά μια πραγματική κατάσταση, που τείνει να προσλάβει χαρακτήρα «κανονικότητας».
Η Ελλάδα γερνάει. Συγκαταλέγεται μεταξύ των έξι πρώτων χωρών παγκοσμίως που γηράσκουν ταχύτατα. Το 2050 θα έχει πάνω από 3 εκατ. πολίτες άνω των 60 χρόνων σε έναν συνολικό πληθυσμό περί τα 9-10 εκατομμύρια!
Η Ελλάδα έχει ανάγκη από μια αφήγηση πραγματικής επιτυχίας, ικανής να μεταγγίσει αισιοδοξία στους απελπισμένους πολίτες της που βλέπουν καθημερινά τη ζωή τους να σέρνεται στα κράσπεδα της κρίσης θεριεύοντας τους φόβους τους για το μέλλον.
Κάμποσες δεκαετίες πριν, ένας διαπρεπής Έλληνας του εξωτερικού, ο Νικόλας Κάλας, απεφήνατο: «Ο πατριωτισμός είναι μια αισιόδοξη στάση στη ζωή, προϋποθέτει πίστη στην πνευματική και πολιτική ανάπτυξη και εξέλιξη ορισμένου λαού». Αυτό είναι το στοίχημα.
