Προ ημερών η Διεθνής Επιτροπή Ενέργειας συνέστησε στις κυβερνήσεις του πλανήτη να στραφούν ξανά στην πυρηνική ενέργεια, αν θέλουν να δώσουν αξιόπιστη λύση στο ενεργειακό πρόβλημα στο μέλλον.
Η Greenpeace και άλλες οργανώσεις αντέδρασαν άμεσα ανταπαντώντας ότι η λύση βρίσκεται αφενός στην εξοικονόμηση ενέργειας και αφετέρου στην υιοθέτηση σε ευρύτερη κλίμακα των ανανεώσιμων πηγών. Ετσι, μια παλαιά διαμάχη μεταξύ «ρεαλιστών» και «πράσινων», που και οι δυο συμφωνούν ότι πλησιάζει το τέλος της εποχής του πετρελαίου και κάτι πρέπει να γίνει, αναβιώνει στις μέρες μας, θέτοντας κρίσιμα διλήμματα σε πολιτικούς και πολίτες.
Μεταξύ 2004 και 2005 η συνολική παγκόσμια εγκατεστημένη ειρηνική πυρηνική δυναμικότητα αυξήθηκε σχεδόν κατά 1%, από τα 366.000 στα 369.000 μεγαβάτ (νέο παγκόσμιο ρεκόρ), καθώς τέσσερις νέοι αντιδραστήρες λειτούργησαν κι ένας παλαιός επαναδραστηριοποιήθηκε.
Σύμφωνα με μια μελέτη, 80 νέοι αντιδραστήρες πρέπει να κτισθούν την επόμενη δεκαετία, για να διατηρηθεί σταθερός ο αριθμός των εν λειτουργία αντιδραστήρων, καθώς έχει προγραμματισθεί να κλείσουν σταδιακά πολλές από τις παλαιότερες πυρηνικές εγκαταστάσεις.
Μέχρι πρόσφατα μόνο 21 αντιδραστήρες (με συνολικό δυναμικό 14.120 μεγαβάτ) βρίσκονταν υπό κατασκευή. Το 2005 μόνο δύο άρχισαν να κατασκευάζονται, σε Πακιστάν και Φινλανδία. Δύο αντιδραστήρες έκλεισαν μόνιμα πέρυσι, στη Γερμανία και τη Σουηδία, με συνολικό δυναμικό 940 μεγαβάτ. Συνολικά 116 αντιδραστήρες με δυναμικό 34.603 μεγαβάτ έχουν μόνιμα κλείσει μετά από μια μέση διάρκεια λειτουργίας περίπου 20 ετών.
Στις ΗΠΑ δύο κοινοπραξίες σχεδιάζουν να αξιοποιήσουν τις νέες επιδοτήσεις της κυβέρνησης Μπους (στο πλαίσιο απόκτησης μεγαλύτερης ενεργειακής αυτάρκειας της χώρας). Ο Καναδάς επανέφερε ήδη σε «ζωή» έναν αδρανοποιημένο αντιδραστήρα και σκοπεύει να κάνει το ίδιο με άλλους δύο.
Η Φινλανδία άρχισε να κατασκευάζει τον πρώτο αντιδραστήρα στο ευρωπαϊκό έδαφος εδώ και 15 χρόνια, ενώ η Γαλλία σχεδιάζει να κτίσει άλλον έναν το 2007, παρά τις δημόσιες διαφωνίες.
Από την άλλη, η Γερμανία και η Σουηδία, όπως είχαν υποσχεθεί (υπό την πίεση των οικολόγων), συνεχίζουν να θέτουν εκτός λειτουργίας τους υφιστάμενους αντιδραστήρες.
Η Ιαπωνία έχει έναν αντιδραστήρα υπό κατασκευή και σχεδιάζει κι άλλους, όμως η έντονη αντίδραση της κοινής γνώμης (λόγω και των μνημών της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι) κάνει το όλο πρόγραμμα να βραδυπορεί. Η «πεινασμένη» για ενέργεια Κίνα, αντίθετα, έχει λιγότερους ενδοιασμούς και ουσιαστικά διαθέτει το πιο φιλόδοξο στον κόσμο πρόγραμμα επέκτασης των πυρηνικών αντιδραστήρων, σχεδιάζοντας 31 νέες μονάδες μέχρι το 2020, από εννιά που λειτουργούν σήμερα και δύο που ήδη κατασκευάζονται. Αυτό σημαίνει ότι σκοπεύει να κτίζει δύο νέους μεγάλους αντιδραστήρες κάθε χρόνο!
Η Ινδία έχει επίσης φιλόδοξα σχέδια ελπίζοντας να δεκαπλασιάσει ως το 2022 το πυρηνικό δυναμικό της, από τα 3.000 μεγαβάτ σήμερα στα 29.000 μεγαβάτ, προς το παρόν πάντως έχει μόνο 3.600 μεγαβάτ υπό κατασκευή.
Πώς θα διασφαλιστεί όμως ότι η ειρηνική πυρηνική ενέργεια πέραν των γενικότερων περιβαλλοντικών κινδύνων που την περιβάλλουν (ειδικά μετά τα σοβαρά ατυχήματα στο Τσέρνομπιλ και το Λονγκ Αϊλαντ) δεν αποτελεί «δούρειο ίππο» για την εξάπλωση των πυρηνικών όπλων;
Πηγή: Worldwatch Institute, AΠΕ-ΜΠΕ
