Της Αγγελικής Κοτσοβού
[email protected]
Aρκεί το πάτημα ενός κουμπιού για να προκαλέσει τριγμούς στις διεθνείς αγορές. Με την Πιονγιάγκ να εκτοξεύει βαλλιστικό πύραυλο που πέρασε πάνω από την Ιαπωνία, σείσθηκαν τα χρηματιστήρια από το Λόνδινο έως το Σίδνεϊ και το Τόκιο. Οι επενδυτές τράπηκαν σε φυγή, μακριά από τις μετοχές και προς ασφαλή «καταφύγια», όπως ο χρυσός, το κρατικό χρέος υψηλής ποιότητας, αλλά και νομίσματα όπως το ελβετικό φράγκο και το γιέν.
Σε αυτόν τον κόσμο όπου η γεωπολιτική και οικονομική αβεβαιότητα τείνει να γίνει κανόνας παρά εξαίρεση -ας προσθέσουμε στην εξίσωση και τις υπόλοιπες συντεταγμένες ενός Λευκού Οίκου με απρόβλεπτες αντιδράσεις και μιας αγοράς πετρελαίου που τη σαρώνει ο τυφώνας Χάρβεϊ- το ευρώ ξεχωρίζει με τις επιδόσεις του.
Το ενιαίο νόμισμα, παραμένοντας σταθερά σε ανοδική πορεία, κατέκτησε χθες και το όριο του 1,20 έναντι του δολαρίου -στα υψηλότερα επίπεδα από τον Ιανουάριο του 2015. Από τις αρχές του έτους, το ενιαίο νόμισμα εμφανίζει κέρδη πάνω από 14%.
Δύο είναι οι βασικοί πυλώνες πάνω στους οποίους στηρίζεται το ράλι του ευρώ: Η επιστροφή της Ευρωζώνης σε τροχιά δυναμικής και ευρείας ανάκαμψης -με συμμετοχή, αυτή τη φορά, σχεδόν του συνόλου των χωρών-μελών- και τα σενάρια που θέλουν την ΕΚΤ να σχεδιάζει περιστολή του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης. Και το γεγονός ότι ο Μάριο Ντράγκι έως τώρα φαίνεται να μην ανησυχεί για το ισχυρό ευρώ -επιλέγοντας να μην κάνει καμία φραστική παρέμβαση στο πρόσφατο συνέδριο του Τζάκσον Χολ- επιτρέπει στους αναλυτές να προβλέπουν ακόμη υψηλότερα κέρδη, πάνω από το 1,21 έναντι του δολαρίου.
Το κοινό νόμισμα αντανακλά τη θετική πραγματικότητα μιας οικονομίας που αναπτύσσεται και δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας -η ανεργία έχει υποχωρήσει στα χαμηλότερα επίπεδα από το 2009- αποτελεί όμως ευχή και κατάρα για την Ευρωζώνη. Η ανατίμησή του υπονομεύει την ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών εξαγωγών, απειλώντας την εύθραυστη ανάκαμψη. Από την άλλη, συνεπάγεται μείωση του κόστους εισαγομένων αγαθών, εξέλιξη ευνοϊκή μεν για τους Ευρωπαίους καταναλωτές, όχι όμως και για την πορεία του πληθωρισμού, που ούτως ή άλλως παραμένει εκτός στόχου 2%. Τα κέρδη του ευρώ ερμηνεύονται από πολλούς ως απόδειξη ότι οι προσπάθειες -κυρίως από την πλευρά Ντράγκι- για επανεκκίνηση της οικονομίας αποδίδουν καρπούς. Και προτιμούν αυτό το αφήγημα, που έχει διαφορετική βαρύτητα στον πραγματικό κόσμο και εκτός του κόσμου των αγορών.
