Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Οι καντίνες λειτουργούσαν με αδιαφανείς διαδικασίες. Αποδείξεις δεν ξέρω αν έκοβαν, αλλά οι ντόπιοι έλεγαν πως έκοβαν μονέδα. Όταν πέρασε στην ΚΕΔ η αρμοδιότητα, διαγωνισμός δεν έγινε, αλλά οι καντίνες δούλευαν ρολόι. Χωρίς αδειοδότηση. Εδώ που τα λέμε, δεν είναι το μόνο παράδοξο στο νησάκι. Ο μόλος τυπικά δεν υπάρχει. Κάτι σαν τη Συνθήκη του Δουβλίνου, μια γκρίζα ζώνη.
Στα μέσα Ιουλίου πήραν φωτιά τα ΜΜΕ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με την αποκάλυψη της χρυσής φοροδιαφυγής. Η επιχείρηση δεν είχε εκδώσει το τελευταίο δίμηνο πάνω από 16.000 αποδείξεις. Στις 22 Ιουλίου κατεδαφίζονται τα κιόσκια, αλλά στις 4 Αυγούστου Μονομελές Πρωτοδικείο κρίνει ότι η επαναλειτουργία των καντινών είναι απαραίτητη, για λόγους δημοσίου συμφέροντος και την εξυπηρέτηση των χιλιάδων επισκεπτών.
Χωρίς αδειοδότηση; Προφανώς, αφού την περίοδο τουριστικής αιχμής πότε να γίνει και πότε να ολοκληρωθεί διαγωνισμός. Όλα αυτά έπειτα από προσφυγή και τις παρεμβάσεις υπέρ της επαναλειτουργίας από τον τοπικό Σύλλογο Τουριστικών Πρακτόρων, και τους πλοιοκτήτες που δραστηριοποιούνται στο νησάκι.
Όπως γίνεται αντιληπτό, ο/η δικαστής έλαβε υπ’ όψιν τις οικονομικές παραμέτρους, αφού ο συνολικός κύκλος εργασιών γύρω από το νησάκι υπολογίζεται στα 35 εκατ. ευρώ και οι άμεσα και έμμεσα ωφελούμενοι γύρω στα 1.500 άτομα.
Κάπως έτσι τα αναψυκτήρια και οι χώροι για ομπρέλες και καθίσματα θα λειτουργούν μέχρι τις 18 Οκτωβρίου, οπότε θα κριθεί οριστικά σε τακτική δικάσιμο το θέμα. Ποιος το ξέρει αν βρεθεί λύση μέχρι το επόμενο καλοκαίρι.
Αν και έχω μία υποψία ότι όταν η λύση δεν συμφέρει, τα φαινόμενα (ημι)παρανομίας, αυθαιρεσίας και ασυδοσίας τα παίρνει το θαλασσινό αγέρι. Τόσα χρόνια τι έχει γίνει για τη σοβαρή περιβαλλοντική ρύπανση και καταστροφή της χλωρίδας από ανθρωπογενείς επεμβάσεις και μάλιστα σε περιοχή Natura 2000; Οικότοπος αυστηρά προστατευόμενος στην ήττα παραδομένος.
Λογικά πράγματα σε μια χώρα που στάζει φύκι και αρμύρα. Ορθολογική διαχείριση, πλυμένη στης λησμονιάς τον ίσκιο.