Από την έντυπη έκδοση
Του Δημήτρη Η. Χατζηδημητρίου
[email protected]
Ευθέως, η ενέργεια -ομολογημένη από τον ίδιον- του πρώην υπουργού Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη να καταγράφει εν αγνοία των συνομιλητών του τις συζητήσεις τους συνιστά πράξη μέγιστης ηθικής απαξίας. Πολύ περισσότερο δε, όταν οι διαλεγόμενοι συμβαίνει να είναι φορείς υψηλών αξιωμάτων, όπως ο πρωθυπουργός της χώρας ή οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης, αγγίζει τα όρια της πολιτικής ατιμίας. Σε αυτό το επίπεδο, οι συζητήσεις είναι απόρρητες και είναι ευθύνη των συνομιλούντων να διαφυλάξουν αυτόν τον χαρακτήρα τους, πολλώ δε μάλλον όταν μια πρόωρη κοινολόγησή τους μπορεί να βλάψει ζωτικά κρατικά συμφέροντα.
Στην Ελλάδα της πολύπλευρης κρίσης, ο σεβασμός στη δεοντολογία, που επιβάλλει και συμμόρφωση σε κανόνες και προσαρμογή της συμπεριφοράς σε αυτούς, φαντάζει περιττή πολυτέλεια. Εξ ου και προκύπτουν εν μέσω του θέρους βιβλία, άρθρα και συνεντεύξεις που ανεβάζουν στο κόκκινο το πολιτικό θερμόμετρο. Αλλά κι απόπειρες αντίκρουσης, που δεν πείθουν.
Το ζήτημα, ωστόσο, δεν αφορά αποκλειστικώς και μόνον τον αδόλεσχο Βαρουφάκη, καθώς ο άνδρας είχε δώσει τα διαπιστευτήριά του στις «πλατείες της οργής»... Ήταν όμως η ασύγγνωστη ευήθεια όσων επένδυσαν πολιτικά στις σωτηριολογικές δοξασίες του που τον ανέδειξε ως τον «λευκό ιππότη» για τη σωτηρία του λαού...
Την επομένη ακριβώς της ανακοίνωσης του περιβόητου «προγράμματος της Θεσσαλονίκης», ο κ. Βαρουφάκης, κατεδαφίζοντας την ουσία του, προέτρεψε τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ να μιμηθεί τον Τσόρτσιλ και να υποσχεθεί «πόνο, δάκρυα και αίμα», ως τη μόνη εφικτή διαδικασία εξόδου της χώρας από την κρίση.
Αγνοήθηκε και με μια παραδοχή πέραν του πολιτικού κυνισμού τού δόθηκε η διαβεβαίωση, από τα πλέον αρμόδια χείλη, ότι το «πρόγραμμα» ήταν για εσωκομματική κατανάλωση. Αυτός, ως υπουργός Οικονομικών, θα έχει την απόλυτη ευχέρεια να εφαρμόσει τη δική του πολιτική, ως επίσημη κυβερνητική πολιτική! Έχει σημασία ότι ο κ. Βαρουφάκης διαπιστώνοντας, μόλις δύο μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, τη θραύση της πολιτικής ενότητας -αν υπήρξε ποτέ τέτοια- στο πλαίσιο της κυβέρνησης παρέμεινε στη θέση του, περιφρονώντας το αξίωμα: Υπουργός που διαφωνεί με την κυρίαρχη πολιτική της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού, παραιτείται. Δεν ηχογραφεί τις ιδιαίτερες συνομιλίες τους. Η αποκάλυψή τους, πάντως, δεν αντιμετωπίζεται με δίκη των προθέσεων του κ. Βαρουφάκη. Όσα συνέβησαν εκείνο το διάστημα παρήγαγαν αποτελέσματα κοινωνικά οδυνηρά. Ευλόγως, η αντιπολίτευση ζητεί επιμόνως τη συγκρότηση Εξεταστικής των Πραγμάτων Επιτροπής, γιατί, εντέλει, «η αλήθεια ελευθερώνει».
