Πιερ Τζεμαγιέλ. 34 ετών. Βουλευτής και υπουργός Βιομηχανίας, γιος του πρώην προέδρου του Λιβάνου, Αμίν Τζεμαγιέλ. Δολοφονείται στις 21 Νοεμβρίου κατά τη διέλευση της αυτοκινητοπομπής του από τη χριστιανική συνοικία Σιν Ελ Φιλ (Sin el-Fil) της πρωτεύουσας του Λιβάνου.
Παρότι, ως υπουργός Βιομηχανίας, ο Πιερ Τζεμαγιέλ είχε ενασχόληση με πολλά ευαίσθητα ζητήματα, η κοινοβουλευτική πλειοψηφία και οι σύμμαχοι της στο εξωτερικό υπέδειξαν αμέσως τη Συρία ως υπεύθυνη, με τρόπο λιγότερο ή περισσότερο ανοικτό.
Ο αρχηγός της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, Σαάντ Χαρίρι, γιος του δολοφονηθέντος πρώην πρωθυπουργού Ρ. Χαρίρι, αναφώνησε αμέσως: «Πραγματοποίησαν αυτό που είχαν υποσχεθεί!». Αργότερα δήλωσε πως «πιστεύουμε ότι πίσω από όλα αυτά βρίσκεται το χέρι της Συρίας».
Μέσω του επίσημου πρακτορείου της, η Συρία έσπευσε να καταδικάσει τη δολοφονία και διακήρυξε την αθωότητα της Δαμασκού. Η Συρία ισχυρίζεται ότι κάθε φορά που αποδυναμώνονται οι λιβανικές πολιτικές δυνάμεις που υποστηρίζουν ένα αντισυριακό πρόγραμμα, τραβούν την σκανδάλη για να ξαναβάλουν φωτιά.
Για τον Σάαντ Χαρίρι, το κίνητρο είναι εμφανές: πρόκειται για μια προειδοποίηση προς τη λιβανέζικη πλειοψηφία, που επιδιώκει τη θέσπιση διεθνούς δικαστηρίου για την εκδίκαση της υπόθεσης δολοφονίας του Χαρίρι, το 2005.
«Αρκεί να σκοτωθούν ή να απομακρυνθούν με κάποιον τρόπο άλλοι δύο υπουργοί για να πέσει αυτή η κυβέρνηση. Και η επόμενη δεν πρόκειται βέβαια να συναινέσει στη συγκρότηση του δικαστηρίου.
Η μήπως ο φόνος δίνει μια ανάσα στην κυβέρνηση, ενισχύει την αντισυριακή στάση των φιλοκυβερνητικών δυνάμεων, και επιταχύνει τις διαδικασίες για τη συγκρότηση του δικαστηρίου;
Οποιος κι αν τράβηξε τη σκανδάλη, χαμένοι είναι οι σύμμαχοι της Συρίας» (Guardian).
Ο πόλεμος τον οποίο κήρυξε το καλοκαίρι το Ισραήλ εναντίον του Λιβάνου αποδυνάμωσε τη λεγόμενη «Συμμαχία της 14ης Μαρτίου», που παίρνει το όνομά της από τις περυσινές αντισυριακές διαδηλώσεις και αποτελείται από Δρούζους και Σουνίτες Μουσουλμάνους, καθώς και από τμήματα της χριστιανικής Μαρωνιτικής κοινότητας.
Ταυτόχρονα ενισχύθηκε η αντιπολίτευση, που έχει συσπειρωθεί γύρω από τον ηγέτη της Χεζμπολάχ Χάσαν Νασράλα και τον Μαρωνίτη πρώην στρατηγό Μισέλ Αούν. Τον τελευταίο καιρό, η αντιπολίτευση ζητούσε μεγαλύτερη πολιτική εξουσία σε μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας, όπου θα κατείχε το ένα τρίτο των εδρών και θα μπορούσε να ασκήσει βέτο στις κυβερνητικές αποφάσεις. Το ερώτημα δεν ήταν αν θα πέσει η κυβέρνηση, αλλά πότε.
Την ίδια στιγμή, ο βασικός υποστηρικτές της «Συμμαχίας της 14ης Μαρτίου» -οι ΗΠΑ- αναθεωρούσε την περιφερειακή του στάση, υποστηρίζοντας το διάλογο με τη Συρία και το Ιράν (άξονας του κακού, κατά τον Μπους), για να συνδράμουν σε ένα διέξοδο στο Ιράκ, να συνεισφέρουν στη σταθερότητά του και στην σταθερότητα της περιοχής. Εν μια νυκτί, η Συρία, μετά από 20 χρόνια, σύναψε διπλωματικές σχέσεις με το Ιράκ. Κι έρχεται η δολοφονία του Τζεμάγιελ για να ανακατέψει πάλι τα χαρτιά. Η δολοφονία θέτει σε λεπτή θέση τα κόμματα που θεωρούνται ότι πρόσκεινται φιλικά προς τη Συρία, τους Σιίτες και το χριστιανικό τους σύμμαχο, το Ελεύθερο Πατριωτικό Ρεύμα (CPL) του Μισέλ Αούν.
«Οποιος διέταξε την δολοφονία του Πιερ Τζεμαγιέλ γνωρίζει καλά την αχίλλειο πτέρνα του Λιβάνου και στοχεύει σε μια νέα τάξη πραγμάτων στην περιοχή», σημειώνει η Independent.
Σ' αυτην την παγίδα θανάτου, που λέγεται Εγγύς και Μέση Ανατολή, ο Λίβανος πληρώνει το τίμημα της επιλογής του να ζει σε πείσμα των γεωπολιτικών δεδομένων. Γλίτωσε από τον εμφύλιο, γλίτωσε (;) από τη Συρία, αιμορραγούσε αβοήθητος το περασμένο καλοκαίρι, και τώρα ξαναπληρώνει για τα λάθη άλλων, καθώς και για τη δική του ιστορική πολυπλοκότητα.
K.T.
