Από την έντυπη έκδοση
Της Νατάσας Στασινού
[email protected]
Ένας νεκρός ανά ώρα, περισσότεροι από 2.000 το τελευταίο τρίμηνο. Ο μαύρος κατάλογος, που αφήνει πίσω της η χολέρα στην Υεμένη, μακραίνει συνεχώς.
Τα κρούσματα της φονικής ασθένειας, που θερίζει σε ένα «άνευ προηγουμένου ξέσπασμα επιδημίας», όπως το χαρακτήρισε ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, αναμένεται να υπερβούν τις 600.000 έως τα τέλη του έτους.
Είναι η συνέπεια ενός πολέμου δύο ετών, ο οποίος διέλυσε συστήματα ύδρευσης και αποχέτευσης, νοσοκομεία, σχολεία, εστίες. Από τη μία η κυβέρνηση, που με τη στήριξη της Σαουδικής Αραβίας ελέγχει τον Νότο και από την άλλη οι αντάρτες Χούτι, που υποστηριζόμενοι από το Ιράν, ελέγχουν την πρωτεύουσα και τον Βορρά. Η Αλ Κάιντα της Αραβικής Χερσονήσου και το Ισλαμικό Κράτος έχουν επίσης φροντίσει να κάνουν αισθητή την παρουσία τους.
Και στη μέση 27 εκατομμύρια πολίτες, αντιμέτωποι με τη φρίκη. Περισσότεροι από 10.000 άμαχοι έχουν σκοτωθεί από αεροπορικές επιδρομές και άλλου είδους επιθέσεις, σύμφωνα με τον ΟΗΕ. Περίπου 500.000 παιδιά είναι σήμερα σοβαρά υποσιτισμένα.
Η εικόνα εξίσου ζοφερή στη Σομαλία, όπου οι ισλαμιστές έχουν μπλοκάρει την ανθρωπιστική βοήθεια σε αρκετές περιοχές, καταδικάζοντας χιλιάδες ανθρώπους να επιλέξουν ανάμεσα στον θάνατο από λιμό ή από όπλο. Στο Νότιο Σουδάν διαστάσεις επιδημίας λαμβάνουν η ελονοσία, αλλά και η σεξουαλική βία. Και στη Νιγηρία σπέρνει τον τρόμο η Μπόκο Χαράμ. Ο ΠΟΥ προειδοποιεί ότι στις τέσσερις χώρες 20 εκατομμύρια άνθρωποι αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο λιμοκτονίας, στη χειρότερη ανθρωπιστική κρίση από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Και επειδή τα στοιχεία αυτά δύσκολα μένουν στο νου ως κάτι περισσότερο από δραματικοί αριθμοί, αφήνουμε για το τέλος μερικά ονόματα. Του 10χρονου Ιμάντ, που όπως αφηγήθηκε στην ανταποκρίτρια του BBC, Οrla Guerin, αγαπούσε το ποδόσφαιρο, αλλά έχασε σε έκρηξη και τα δύο του πόδια. Και της Μαλάκ, που το όνομά της σημαίνει άγγελος, και ζήτησε ένα πράγμα: να μη χαθεί το μέλλον.
