Από την έντυπη έκδοση
Του Θάνου Τσίρου
[email protected]
Το δις εξαμαρτείν, ουκ ανδρός σοφού. Το τρις; Το πολλάκις; Η ιστορία με την έξοδο της Ελλάδας στις αγορές, όποια και αν είναι η κατάληξή της μετά τη σημερινή συνεδρίαση του Εκτελεστικού Συμβουλίου του ΔΝΤ αλλά και τη δημοσίευση της αυριανής έκθεσης του οίκου S&P, αναδεικνύει για μια ακόμη φορά τους λανθασμένους επικοινωνιακούς χειρισμούς της κυβέρνησης. Κυβερνητικά στελέχη υπερθεμάτισαν τις τελευταίες ημέρες στο να ανεβάσουν στα ύψη τον πήχη των προσδοκιών διαβεβαιώνοντας ότι «ανοίγει το βιβλίο προσφορών Δευτέρα ή Τρίτη». Τώρα, σπεύδουν να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις με απόψεις ή διαρροές του τύπου «η έξοδος σε αυτή τη φάση δεν είναι πανάκεια», «δεν υπάρχει βιασύνη» κ.λπ.
Αν ήταν ένα μεμονωμένο παράδειγμα, θα μπορούσε κάλλιστα να δικαιολογήσει την άστοχη πρόβλεψη και την υπεραισιοδοξία για ένα θέμα το οποίο άλλωστε είναι εξ ορισμού «υψηλής αβεβαιότητας» λόγω των αστάθμητων παραγόντων. Δεν είναι όμως. Είναι η πολλοστή φορά που η κυβέρνηση συλλαμβάνεται να… βιάζεται και να καλλιεργεί προσδοκίες οι οποίες στη συνέχεια διαψεύδονται.
Στο τέλος Δεκεμβρίου, η κυβέρνηση θεωρούσε δεδομένη την ολοκλήρωση της β’ αξιολόγησης, η οποία τελικώς τελείωσε προ λίγων εβδομάδων.
Η συμμετοχή των ελληνικών ομολόγων στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας αναδείχθηκε σε εθνικό στόχο και μόλις το θέμα παραπέμφθηκε στις καλένδες άρχισε η εκστρατεία να υποβιβαστεί η σημασία του ζητήματος.
Ακόμη και το σύνθημα «δεν θα λάβουμε πρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα αν δεν πάρουμε τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος» εγκαταλείφθηκε εσπευσμένα μόλις φάνηκαν καθαρά οι διαθέσεις των δανειστών.
Το αν η Ελλάδα θα βγει την επόμενη εβδομάδα στις αγορές ή όχι, είναι όντως ελάσσονος σημασίας. Ουσιαστικός οικονομικός λόγος δεν υπάρχει και το μόνο κίνητρο είναι επικοινωνιακό ή για εσωτερική πολιτική κατανάλωση.
Το αν η σημερινή κυβέρνηση θα εξασφαλίσει λίγο χαμηλότερο επιτόκιο από αυτό του Σαμαρά, πρακτικά δεν απασχολεί κανέναν.
Τι είναι σημαντικό; Να διαφυλαχθεί με κάθε τρόπο η όποια αξιοπιστία και εμπιστοσύνη έχει κερδίσει η χώρα ύστερα από θυσίες αξίας πολλών δισ. ευρώ.
