Από την έντυπη έκδοση
Του Γιώργου Κούρου
[email protected]
Η χώρα τις τελευταίες ημέρες, ειδικά μετά την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης, λαμβάνει εύσημα από παντού.
Η κυβέρνηση δε ετοιμάζεται να δρέψει τους καρπούς της νίκης, με μια ηρωική έξοδο στις αγορές που, κατά τη γνώμη κυβερνητικών στελεχών, θα σηματοδοτεί αλλαγή σελίδας, ανάκτηση εμπιστοσύνης και άλμα προς τα εμπρός.
Καλό θα ήταν, πάντως, τα κυβερνητικά στελέχη να θυμούνται ότι η χώρα είχε βγει και την άνοιξη του 2014 στις αγορές. Θα σκεφτεί κανείς, άλλο τότε άλλο τώρα, αφού έχουμε υπογράψει ένα ακόμη μνημόνιο, έχουμε δεσμεύσει όλη την ακίνητη περιουσία του Δημοσίου, έχουμε λάβει μέτρα λιτότητας μέχρι και το 2020, έχουμε κάνει πολλά βήματα.
Καμία βέβαια ουσιαστική μεταρρύθμιση, όλες είναι στον δρόμο, αλλά σίγουρα αυτό δεν μας πτοεί.
Για την Ιστορία, πάντως, το 2014 η Κομισιόν υποστήριζε ότι η έξοδος της χώρας στις αγορές είναι ένδειξη ότι η ελληνική οικονομία ανακτά την εμπιστοσύνη των επενδυτών, ενώ ο τότε αρμόδιος επί των Οικονομικών επίτροπος Αλμούνια επεσήμαινε ότι η Ελλάδα θα τα καταφέρει και θα βγει από την κρίση.
Ο τότε πρωθυπουργός μάλιστα, Αντώνης Σαμαράς, υπογράμμιζε ότι η επιτυχία του δανεισμού σηματοδοτεί «την εμπιστοσύνη των αγορών στο μέλλον της Ελλάδος, γιατί σε αυτό το μέλλον επενδύουν. Την εμπιστοσύνη τους στην ικανότητα της χώρας να βγει από την κρίση και μάλιστα νωρίτερα απ’ ό,τι πολλοί πίστευαν ως πρόσφατα».
Το τι ακολούθησε είναι περιττό να επαναλάβουμε. Όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά.
Επομένως, η ουσία είναι ότι μια έξοδος δεν λέει απολύτως τίποτα. Η συνέχεια έχει ουσία.
Η συνέχεια που πρέπει να έχει και συνέπεια.
Οποιεσδήποτε πολιτικές αναταράξεις, ηρωισμοί, λεονταρισμοί και πισωγυρίσματα θα πληρωθούν και πάλι ακριβά.
Καλή η εμπιστοσύνη των αγορών, αρκεί να μην είναι πρόσκαιρη. Ακόμη καλύτερη βέβαια είναι η εμπιστοσύνη των πολιτών που, όπως τουλάχιστον καταγράφει έρευνα του ΟΟΣΑ («Government at a Glance 2017»), χάνεται μέρα με τη μέρα. Μένει να δούμε εάν θα επαναληφθεί η Ιστορία…
