«Τα φώτα στην πλατεία» για πρώτη φορά ζωντανά

Οι δημιουργοί του άλμπουμ μιλούν με αφορμή τη συναυλία τους στον Σταυρό του Νότου
Τετάρτη, 24 Μαΐου 2017 11:30

Από αριστερά Χρυσόστομος  Καραντωνίου, Πάνος Παπαϊωάννου, Δημήτρης Παπαχαραλάμπους.

A- A A+

Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]

Ο τραγουδιστής Πάνος Παπαϊωάννου, ο συνθέτης Χρυσόστομος Καραντωνίου και ο στιχουργός Δημήτρης Παπαχαραλάμπους επιστρέφουν με το δεύτερο άλμπουμ τους, με τίτλο «Τα φώτα στην πλατεία», που κυκλοφορεί από τη Feelgood Records και θα ακουστεί για πρώτη φορά ζωντανά στον Σταυρό του Νότου Plus, την Πέμπτη 25 Μαΐου, στις 9.30 το βράδυ, και μας μιλούν για αυτήν τη δουλειά.

Το πρόγραμμα της συναυλίας περιλαμβάνει τραγούδια της δισκογραφίας τους, αλλά και επιλογές γνωστών και αγαπημένων τραγουδιών. Μαζί τους, θα είναι η νεοσύστατη 9μελής μπάντα Cour Des Miracles (Αυλή των Θαυμάτων), η Μαρία Παπαγεωργίου, ο Απόστολος Ρίζος και ο Κώστας Παρίσσης. Τη βραδιά θα προλογίσουν οι δημοσιογράφοι Δημήτρης Μανιάτης και Αντώνης Μποσκοΐτης. Τα καινούρια τραγούδια θα συνοδεύονται από την προβολή των έργων που φιλοτέχνησε ειδικά γι’ αυτά ο ζωγράφος Ηλίας Παπανικολάου, καθώς και από τα σχόλια της ραδιοφωνικής παραγωγού Εύας Τσακού.

Οι τρεις καλλιτέχνες μιλούν για τη γνωριμία και τη συνεργασία τους, για τη δεύτερη αυτή δισκογραφική τους δουλειά και για τα συναισθήματά τους για τη σημερινή Ελλάδα.

Πώς προέκυψε η συνεργασία σας;

Π. Π. «Με τον Χρυσόστομο, είμαστε φίλοι από την εποχή του Λυκείου στη Νεάπολη Θεσσαλονίκης. Από τότε, παίζουμε παρέα. Ακόμα και σήμερα, συνεχίζουμε να βγαίνουμε μαζί, και νομίζω ότι έχει ακόμα δρόμο αυτό που κάνουμε. Τον Δημήτρη τον μάθαμε από τον δίσκο “Δρόμοι” του Σωκράτη Μάλαμα, όπου είχε δώσει πέντε όμορφα τραγούδια, και τον συναντήσαμε από κοντά σε μια μουσική σκηνή της Αθήνας, ένα βράδυ. Από την επόμενη κιόλας μέρα, τα παιδιά άρχισαν να γράφουν. Πολύ σύντομα, είχαμε τα πρώτα τραγούδια έτοιμα. Κι έτσι, στέλνοντας τα “Μεροκάματα” στους Αγώνες Δημιουργίας Ελληνικού Τραγουδιού, ξεκίνησαν όλα».

Χ. Κ. «Με τον Πάνο, γνωριζόμαστε από τα χρόνια του Λυκείου στη Θεσσαλονίκη. Συνεργαζόμαστε από τότε ανελλιπώς και σε ζωντανές εμφανίσεις και σε δισκογραφικές δουλειές. Ο Δημήτρης μπήκε στην παρέα μας περίπου τρία χρόνια πριν, όταν είχαμε πλέον κατέβει στην Αθήνα. Γνωριστήκαμε σε μια συναυλία, που συμμετείχαμε μια όμορφη παρέα μουσικών, συμπεριλαμβανομένου και του καλού φίλου Νίκου Παραουλάκη, τον οποίο ο Δημήτρης ήρθε να παρακολουθήσει, καθώς εκείνη την περίοδο συνεργαζόταν μαζί του. Ποτέ δεν μου είχε περάσει από το μυαλό ότι θα συναντούσα, εκείνο το βράδυ, τον άνθρωπο που έγραψε το “νυχτερινό”. Τον άνθρωπο που περίμενα μια ζωή, για να μπορέσω να δημιουργήσω αυτό που θέλω, όπως το θέλω. Φυσικό επακόλουθο ήταν η δημιουργία της γνωστής πια “τριανδρίας”, καθώς τα τραγούδια που γεννήθηκαν τα χρωστούσα στον Πάνο».

Δ. Π. «Όλες μου, σχεδόν, οι συνεργασίες οφείλονται σε ευτυχείς συγκυρίες. Συνδετικός κρίκος της γνωριμίας με τον Πάνο και τον Χρυσόστομο ήταν ο Νίκος Παραουλάκης, μουσικός του νέι και συνθέτης, με τον οποίο συνεργαστήκαμε για τον δίσκο “Από το φως και το σκοτάδι”. Ψάχνοντας, λοιπόν, ερμηνευτές, ο Νίκος μού πρότεινε τον Πάνο. Η φωνή του με τράβηξε από την πρώτη στιγμή, και ο Πάνος βοήθησε, για να στηθεί ερμηνευτικά ο δίσκος, συμμετέχοντας και ο ίδιος σε ένα τραγούδι. Με τον Χρυσόστομο, συναντήθηκα σε μια συναυλία, όπου έπαιζε μαζί με τον Νίκο. Αμέσως, νιώσαμε μια εγγύτητα μεταξύ μας και ξεκινήσαμε να φτιάχνουμε τραγούδια, με πολύ γρήγορους μάλιστα ρυθμούς, μέσα από τα οποία γεννήθηκε ο πρώτος μας δίσκος, “Ο χορός των ημερών”, με ερμηνευτή τον Πάνο».

Ποιους καινούργιους δρόμους δοκιμάζετε σε αυτήν τη δημιουργία;

Π. Π. «Πιστεύω πως, με τα τραγούδια που φτιάχνει ο Χρυσόστομος, αρχίζω και βρίσκω τη φωνή μου, κάτι το οποίο, σε παλιότερες ηχογραφήσεις, δεν πρόσεχα και πάρα πολύ. Εδώ, όμως, έχει γίνει πολλή δουλειά, ώρες μελέτης, τα δοκιμάζουμε και παρέα, φτιάχνουμε οδηγούς και δοκιμάζω αρκετούς τρόπους, πριν τα ηχογραφήσω. Σκέφτομαι κιόλας πώς θα το έλεγε ο τάδε τραγουδιστής π.χ.. Πρέπει να καταφέρνεις να μπαίνεις στο κλίμα της ενορχήστρωσης, χωρίς, όμως, να  ξεφεύγεις και από το συναίσθημα των στίχων. Είναι μια δύσκολη, αλλά και δημιουργική, εξίσου, υπόθεση το τραγούδι. Μπορεί εγώ να έχω ένα συγκεκριμένο τρόπο, με τον οποίο θα πω το τραγούδι, αλλά, στη δική μας περίπτωση, με έχουν βοηθήσει και βελτιώσει οι παρεμβάσεις των παιδιών. Σε αυτόν το δίσκο, θα έλεγα ότι είμαι πιο εξωστρεφής, πιο φωτεινός στον τρόπο που τα λέω».

Χ. Κ. «Τα “Φώτα στην πλατεία” αποφάσισα να μπορεί να τα ανάψει ο καθένας και να δώσει όποιο χρώμα και όση ένταση θέλει σε αυτά. Θέλησα να πειραματιστώ, να δοκιμάσω πράγματα, να ρισκάρω, γιατί όχι; Νομίζω, ο ηλεκτρισμός και η ενέργεια, που δόθηκε στον συνολικό χαρακτήρα του δίσκου, είναι ο βασικός δρόμος που δοκίμασα. Βέβαια, αυτό που πρέπει να τονιστεί είναι η πολύτιμη συμβολή του φίλου μου, Κώστα Παρίσση, ο οποίος με κατεύθυνε, χωρίς να επεμβαίνει, βοηθώντας καταλυτικά στον πειραματισμό μου».

Δ. Π. «Τα τελευταία χρόνια, μαζί με τον Χρυσόστομο, έχουμε γράψει αρκετά τραγούδια. Στην προσπάθειά μας να δυναμώσουμε τη μεταξύ μας δημιουργική και φιλική πια σχέση και κουβαλώντας ο καθένας τα δικά του προσωπικά εφόδια, δοκιμάσαμε ποικίλους στιχουργικούς και μουσικούς δρόμους. Τα “Φώτα στην πλατεία» εμπεριέχουν τους καρπούς αυτής της σχέσης, που, κατά τη γνώμη μας, θα έδιναν την ευκαιρία και στον Πάνο να δείξει τον ερμηνευτικό του πλούτο. Όσον αφορά στους στίχους, δείχνουν να προσανατολίζονται σε μια πιο προσωπική θεματολογία, ακολουθώντας τη γενικότερη κατεύθυνση του δίσκου σε μια  εκφραστική απλότητα και αμεσότητα».

Ποια είναι τα συναισθήματά σας για τη σημερινή Ελλάδα;

Π. Π. «Ζούμε ένα μεγάλο ξεσκέπασμα, αλλά και ξεκαθάρισμα πραγμάτων. Το βασικό συναίσθημα είναι αυτό της απαισιοδοξίας ότι, δύσκολα και σε βάθος χρόνου, θα αλλάξουν οι καταστάσεις, και αυτό το συναίσθημα το διαδέχεται η απογοήτευση. Απογοήτευση για όλα όσα έρχονται στην επιφάνεια. Αηδία. Τόση λαιμαργία για χρήμα πια και για εξουσία; Το πιο στενάχωρο είναι ότι παρατηρώ αρκετούς να έχουν παραιτηθεί της προσπάθειας να παλέψουν, και αυτό είναι που φοβάμαι. Τη σιωπηλή παραίτηση. Βλέπω άλλους να ζουν τριαλαρί τριαλαρό και αναρωτιέμαι αν εγώ η αυτοί έχουν το πρόβλημα. Και είναι και άλλοι που ξεσκέπασε η κρίση και ταυτίστηκαν με ιδεολογίες και ομάδες, που ούτε στον χειρότερό μου εφιάλτη δεν θέλω να βλέπω. Θέλει αρκετή δουλειά ακόμη. Και πρέπει να ξεκινήσουμε από εμάς τους ίδιους. Βλέπω, όμως, τη γενιά μου, καθώς και τις νεότερες. Εγώ είμαι 36. Ζω και με μια φρυγανιά. Δεν μπορώ, όμως, να ζω αιχμάλωτος μιας απροκάλυπτα χυδαίας και αδίστακτης συμμορίας κεφαλαίων, που κουμαντάρει τα πάντα. Και οι νέες γενιές θα φέρουν κάτι πιο όμορφο. Πιστεύω σε αυτό το ξεκαθάρισμα. Υπάρχει ομορφιά, αλληλεγγύη, αλήθεια, ανθρωπιά, αγάπη. Χώμα γόνιμο χρειαζόμαστε και αυτό ψάχνουμε, να φυτρώσουν τα ιδανικά μας!».

Χ. Κ. «Η Ελλάδα είναι οι άνθρωποί της. Τους βλέπω καθημερινά στη γειτονιά εδώ στον Ρέντη, χωρίς μιζέρια, να ζούνε έτσι απλά, όπως πριν, σαν να είναι όλα φυσιολογικά, και κάτι μέσα μου ανακουφίζεται. Όμως, ξέρω και νιώθω. Γίνανε λάθη παλιότερα. Μεγάλα λάθη. Και τώρα, βλέπουμε τον παραλογισμό της “Ευρώπης”, γιατί για παραλογισμό πρόκειται, και δεν τολμάει κανείς να πει κουβέντα. Το μόνο, που, ίσως, παρηγορεί κάπως, είναι ότι το ίδιο συμβαίνει παντού στον πλανήτη και αυτό κάτι δείχνει. Κάποια πράγματα συνεχίζουν να υπάρχουν, κάποια έχουν χαθεί ανεπιστρεπτί και δεν μιλώ υλικά. Εύχομαι και ελπίζω να μην αφήσουμε τα παιδιά μας τουλάχιστον να μεγαλώσουν χωρίς τις αξίες και τα οράματα, που είχαμε εμείς στο παρελθόν. Πιστεύω σε αυτούς τους ανθρώπους».

Δ. Π. «Στη διάρκεια όλης αυτής της δύσκολης περιόδου, όλοι μας έχουμε νιώσει να ταλαντευόμαστε από τη θλίψη στον θυμό, από την ελπίδα στην απογοήτευση. Προσωπικά, επιζητώ τη συναισθηματική και πνευματική ψυχραιμία, που θα με βοηθήσει να συνειδητοποιήσω τη δική μας ευθύνη, όχι μόνο απέναντι στα όσα συνέβησαν, αλλά και σε όσα συμβαίνουν ή θα συμβούν. Τη δική μας ευθύνη απέναντι στον εαυτό μας και τους άλλους που θα μας κρατήσει μακριά από ισοπεδωτικές ενοχές, την αδιαφορία ή τη βολική υποκρισία, που θα μας βοηθήσει να αποφύγουμε λάθη του παρελθόντος, αλλά και να υπερασπιστούμε όσα μας ανήκουν ή δικαιούμαστε. Κάτι τέτοιο, βέβαια, δεν είναι καθόλου εύκολο μέσα σε ένα πλαίσιο με συνεχείς αλλαγές και ανατροπές».

Πληροφορίες

Σταυρός του Νότου Plus: Φραντζή & Θαρύπου - Νέος Κόσμος, τηλ. κρατήσεων: 210 9226975 και 210 9239031. Είσοδος με κρασί ή μπύρα: 12 ευρώ. Οι πόρτες ανοίγουν στις 21:30, ώρα έναρξης: 22:00.

Προτεινόμενα για εσάς