Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Η πρωθυπουργός της Βρετανίας δεσμεύθηκε πως θα διασφαλίσει ότι καμιά ξένη επιχείρηση (με το Brexit στη γωνία δικαιούμαστε να υποθέσουμε ότι ξένη είναι και της Ε.Ε. κάθε εταιρεία) που θα εξαγοράζει βρετανικές υποδομές στους τομείς των τηλεπικοινωνιών, άμυνας και ενέργειας δεν θα υπονομεύσει την ασφάλεια ή την παροχή βασικών υπηρεσιών.
Η πρωθυπουργός της Βρετανίας, που πιστεύει στης αγοράς την οικονομία, θέλει και αυξημένο κρατικό ρόλο στην επιχειρηματική εποπτεία.
Τι έπαθε η Βρετανία και επαναπροσδιορίζει την ελεύθερη οικονομία; Ό,τι και η Ολλανδία ίσως, όπου η κυβέρνηση επεξεργάζεται νόμο για την προστασία των υποδομών και της ασφάλειας των σημαντικότερων επιχειρήσεων της χώρας;
Ο Ολλανδός υπουργός Οικονομικών είχε κάνει λόγο για «γύπες και ύαινες» του εξωτερικού, που εποφθαλμιούν επιτυχημένες ολλανδικές επιχειρήσεις. Βουλευτές, συνδικάτα και επιχειρηματίες ένωσαν αγωνίες και απέρριψαν τις πλειοδοσίες. «Μέσω αυτών των επιχειρηματικών ομίλων διαθέτουμε ισχυρές οικονομικές και πολιτικές διασυνδέσεις παγκοσμίως» τόνισε ο πρόεδρος του εργοδοτικού συνδέσμου VNO-NCW, προειδοποιώντας ότι εάν εταιρείες όπως η Unilever και η Akzo Nobel περάσουν σε ξένα χέρια, στην επιρροή της χώρας θα πιάσουν δουλειά τα μαχαίρια.
Φανταστικό δημιούργημα η αυτορρυθμιζόμενη αγορά ή a la carte της παγκοσμιοποίησης η χαρά; Πραγματικότητα, σίγουρα, η εύτηκτη πολιτική, που τα οικονομικά τείχη των άλλων δεν μπορεί, ενώ τα δικά της ευλογεί.
Οι Ολλανδοί αντιδρούν, φοβούμενοι «ξεπούλημα» της χώρας τους. Οι Βρετανοί θέλουν να κλειστούν στο «Νησί» και οι Γάλλοι ανακαλύπτουν εκ νέου του κολμπερισμού τα κάλλη. Σύμφωνα με το Reuters, ο φιλελεύθερος Μακρόν θα προσπαθήσει να πείσει την καγκελάριο να στηρίξει μέτρα, όπως η θεσμοθέτηση ενός ευρωπαϊκού νόμου για θωράκιση επιχειρήσεων στρατηγικού χαρακτήρα από επενδυτές εκτός Ευρώπης.
Προστατευτισμός ή αναγκαία άμυνα; Ξαναγίνεται, λοιπόν, αποδεκτός ο οικονομικός πατριωτισμός, δεν είναι πλέον κακός λαϊκισμός;
