Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
Ως ένας αντι - ήρωας, που φαντάζεται ένα μέλλον γεμάτο ηρωικές πράξεις, αστρικά ταξίδια, πνευματικούς δασκάλους τζεν - ντάι και μαχητικές πριγκίπισσες, ο ηθοποιός Ορφέας Αυγουστίδης προσγειώνεται απότομα στον πραγματικό κόσμο και μας μιλά για την παράσταση «Μια τεράστια έκρηξη».
Σε κείμενο και σκηνοθεσία Βασίλη Μαυρογεωργίου, το έργο, επτά χρόνια μετά το πρώτο του ανέβασμα, επέστρεψε, στο θέατρο Skrow αυτήν τη φορά, όπου και παρουσιάζεται κάθε Κυριακή, Δευτέρα και Τρίτη.
Στο έργο, ο Ορφέας Αυγουστίδης, αναζητώντας το νόημα της ζωής και τον ίδιο του τον εαυτό, κάνει μια ανασκόπηση στο παρελθόν του, και μιλά για την παράσταση και για τα συναισθήματά του για τη σημερινή Ελλάδα.
Για τι μιλάει αυτή η «Τεράστια έκρηξη»; «Έρχεται μια στιγμή στην ζωή όλων μας - ίσως, η πρώτη να είναι κάπου εκεί, γύρω στα 30 -, που μας δημιουργείται η ανάγκη για μια μικρή αναδρομή στη μέχρι τότε ενήλικη ζωή μας. Αυτή η ανάγκη που, άτσαλα, πολλοί ονομάζουμε αναζήτηση του νοήματος της ζωής, κάποιου σκοπού - στόχου ή κάτι τέτοιο. Στην πραγματικότητα, όμως, είναι η βαθιά επιθυμία μας να καταλάβουμε, επιτέλους, από τι υλικά αποτελούμαστε, ποιοι μας συνέθεσαν - ή τι - και, στο τέλος, ίσως να το αποδεχτούμε, ώστε να αρχίσουμε – επιτέλους - να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες και τις συνέπειες των επιλογών στη ζωή μας. Να ενηλικιωθούμε. Η “Τεράστια έκρηξη” μιλάει για μια τέτοια ανάγκη, μια τέτοια μικρή ανασκόπηση, μέσα από τα μάτια, τις αδυναμίες και τα χαρίσματα του Γιώργου!».
Σκιαγραφείστε μας τον χαρακτήρα που ενσαρκώνετε.
«Ο Γιώργος, παρότι, φαινομενικά, θα μπορούσε να είναι το κρυφό alter ego πολλών αντρών αυτής της γενιάς - και όχι μόνο -, στην πραγματικότητα είναι μια σπάνια περίπτωση τύπου. Είναι ένας ρομαντικός, σινεφίλ, ονειροπόλος, νεοφιλόσοφος, με μπόλικο χιούμορ και ένα μάτσο ευαισθησίες και ανασφάλειες που τον ωθούν στο ταξίδι αυτό της ανασκόπησης του παρελθόντος, για να καταλήξει, τελικά, να τις αποδεχτεί, να τις αγκαλιάσει και, κατά συνέπεια, να αποδεχτεί και τον ίδιο του τον εαυτό».
Τι συμβαίνει στον φανταστικό του κόσμο; «Δεν είναι τα συμβάντα της ζωής του Γιώργου, που κάνουν την ιστορία του τόσο ενδιαφέρουσα. Κατά τη γνώμη μου, είναι ο τρόπος, με τον οποίο διυλίζει τα πράγματα, οι άμυνες του και η φαντασία του, που χαρακτηρίζουν αργότερα τις μνήμες του και τις αφηγήσεις του. Φυσικά, τα προσχήματα είναι - όπως και στους περισσότερους, αν θέλετε τη γνώμη μου - τα ίδια: γονείς, ψυχικοί μικροτραυματισμοί την περίοδο της εφηβείας και, φυσικά, μα φυσικά, μα φυσικά, οι γυναίκες… Αναφορές, που μπορούν να κάνουν τον καθένα μας να συνδεθεί μαζί τους. Και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, πιστεύω ότι το έργο, που έχει γράψει ο Βασίλης, είναι τόσο ολοκληρωμένο και ουσιαστικό. Έχει χιούμορ, πάρα πολύ χιούμορ, βάθος και άπλετο χώρο, για να μπει ο καθένας μέσα και να χαθεί, κάνοντας τις προσωπικές του συνδέσεις, όπου αυτός θέλει».
Όταν έρχεται σε επαφή με την πραγματικότητα, τι έχει να αντιμετωπίσει; «Ο Γιώργος έχει να αντιμετωπίσει ένα και μόνο πράγμα, τον ίδιο του τον εαυτό. Η δική του Νέμεση είναι ο φόβος της αλήθειας του, που τον έχει ονομάσει “Μετεωρίτη”. Είναι η στιγμή της δικής του ενηλικίωσης, που και αυτή, μαζί με άλλες στιγμές στη ζωή του, χρειάζεται τον δικό της χρόνο, για να έρθει. Στην πραγματικότητα, όμως, ο Γιώργος είναι ένας ήρωας, που ΖΕΙ, είναι εκεί, πονάει, κλαίει, στοχεύει, προσπαθεί, ονειρεύεται, ερωτεύεται, τρώει τα μούτρα του, απογοητεύεται, ξαναπροσπαθεί, κλείνει, ανοίγεται… Είναι ένας ήρωας, που τον βλέπουμε να ολοκληρώνει έναν από τους πολλούς κύκλους, που θα κάνει στη ζωή του. Και το κάνει με τρόπο αστείο, τρυφερό, θεαματικό, μα, συνάμα, τόσο οικείο».
Πώς αισθάνεστε για τη σημερινή Ελλάδα; Τι χρειαζόμαστε πραγματικά σε αυτήν τη δύσκολη φάση;
«Υπάρχουν στιγμές που η αίσθησή μου είναι αρκετά δυσοίωνη, αλλά αντιστέκομαι σε αυτήν. Πιστεύω ότι αυτό, που μπορούμε τουλάχιστον να προσπαθήσουμε να κάνουμε όλοι, είναι λίγη παραπάνω δουλειά με τους εαυτούς μας, με σκοπό την όξυνση της ενσυναίσθησής μας, να κοιτάξουμε μέσα μας, ώστε να μπορούμε να δούμε τους άλλους πιο καθαρά. Να καταφέρουμε να συνθέσουμε εμείς οι ίδιοι μια κοινωνία, όπου ο πυρήνας της, αντί να αποτελείται από φόβο, μίσος, φθόνο και ανάγκη για προσωπική βολή με κάθε κόστος, να έχει τη δύναμη να μαλακώνει τον πόνο με αγάπη, να δίνει ελπίδα με γενναιοδωρία και δικαιοσύνη. Να δίνει έμπνευση το κάθε τραγούδι που μας αγγίζει, η κάθε ταινία που κουβαλάμε μέρες μετά τη θέασή της, το κάθε βιβλίο, η κάθε στιγμή, η κάθε δυσκολία, ο κάθε άνθρωπος που έχουμε δίπλα μας…».
Τι σας τονώνει το ηθικό;
«Η αγάπη».
Ταυτότητα παράστασης Κείμενο - σκηνοθεσία: Βασίλης Μαυρογεωργίου, πρωτότυπη μουσική: Φοίβος Δεληβοριάς, εκτέλεση μουσικής: Δημήτρης Τάσαινας, κοστούμια: Βασιλική Σύρμα, art direction: Λυδία Κοντογιώργη, επιμέλεια κίνησης: Έλενα Γεροδήμου, φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου, βοηθός σκηνοθέτη: Καλή Βοϊκλή, φωτογραφίες: Γιάννης Καραμπάτσος. Παίζουν: Ορφέας Αυγουστίδης, Άννα Καλαϊτζίδου, Αριάδνη Καβαλιέρου.
Πληροφορίες
Θέατρο Skrow: Αρχελάου 5 - Παγκράτι, τηλ. κρατήσεων: 210 7235842 (11:00 - 14:00 και 17:00 - 20:30). Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Δευτέρα 19/6 στις 21.15, Τρίτη 20/6 στις 22.00, Κυριακή 25/6 στις 22.00, Δευτέρα 26/6 στις 21.15, Τρίτη 27/6 στις 22.00 Τιμές εισιτηρίων: γενική είσοδος: 12 ευρώ, φοιτητικό: 10 ευρώ, ανέργων & AMEA: 8 ευρώ.
