Ανάλυση
Της Αγγελικής Κοτσοβού
[email protected]
Οι προεδρικές εκλογές μοιάζουν αρκετά με ψυχολογικό τεστ Ρόρσαχ, παρατηρεί αρθρογράφος του BBC. Οι αντιδράσεις των ψηφοφόρων είναι αποκαλυπτικές για τον χαρακτήρα ενός έθνους, τις υποκείμενες διαταραχές και τη συναισθηματική κατάσταση. Η νίκη του Ντόναλντ Τραμπ στις εκλογές δείχνει ότι η Αμερική έχει διχασμένη προσωπικότητα. Εξίσου αποκαλυπτικές είναι και οι πρώτες 100 ημέρες εξουσίας του νέου προέδρου. Οι έως τώρα αποφάσεις του συνεχίζουν να διχάζουν τους Αμερικανούς. Για ένα πράγμα όμως δεν μπορεί να τον κατηγορήσει κανείς: Ότι δεν εφαρμόζει τα όσα δεσμεύθηκε προεκλογικά στους 62 εκατ. υποστηρικτές του.
Από το διάταγμα - σοκ για τους περιορισμούς στη μετανάστευση, την απόσυρση των ΗΠΑ από την εμπορική συμφωνία Ειρηνικού (TPP) και την επαναδιαπραγμάτευση της NAFTA υπό το ευρύτερο σύνθημα «Πρώτα η Αμερική», μέχρι τους μύδρους εναντίον των υπολοίπων οικονομικών υπερδυνάμεων, κατηγορώντας τες για αθέμιτο ανταγωνισμό με χειραγώγηση των εθνικών τους νομισμάτων, αλλά και την επιθετική προσέγγισή του σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, με χαρακτηριστικά παραδείγματα την πυραυλική επίθεση στη Συρία και την επικίνδυνη κλιμάκωση της έντασης με τη Βόρεια Κορέα. Οι πρώτες 100 ημέρες «σφραγίζονται» επίσης από την υλοποίηση μιας από τις μεγαλύτερες προεκλογικές δεσμεύσεις: Τη μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος, με μείωση του συντελεστή εταιρικής φορολόγησης στο 15% από 35%. Τέτοιες αποφάσεις, όπως και η δέσμευση για απορρύθμιση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, αν μη τι άλλο τρέφουν τον ενθουσιασμό των επενδυτών.
«Οι διευθύνοντες σύμβουλοι είναι πραγματιστές», εξηγεί ο Μπιλ Τζορτζ, καθηγητής του Χάρβαρντ. «Εάν μειώσεις τους φόρους και χαλαρώσεις τους κανονισμούς, τότε σε συμπαθούν». Και αυτό φαίνεται από τα κέρδη 5% των μετοχών από την ορκωμοσία της 20ής Ιανουαρίου, αλλά και από το πάρτι που επακολούθησε της εκλογικής νίκης του Νοεμβρίου.
Στην τελετή ορκωμοσίας, ο Τραμπ δεσμεύθηκε ότι θα συνεχίσει να επικοινωνεί μέσω Twitter, με θρυλικά τιτιβίσματα όπως «θα πρέπει να κρατήσουμε το Κακό μακριά από τη χώρα», δικαιολογώντας το διάταγμα του Φεβρουαρίου για απαγόρευση εισόδου σε πολίτες επτά μουσουλμανικών χωρών ή το περίφημο «αγοράστε αμερικανικά και προσλαμβάνετε Αμερικανούς». Επιλέγοντας, επίσης, να χορέψει στους ρυθμούς του «Μy Way» του Φρανκ Σινάτρα, είχε στείλει το πρώτο μήνυμα για τον τρόπο διακυβέρνησης. Ο δικός του τρόπος ικανοποιεί μερίδα των ψηφοφόρων. Για κάποιους άλλους όμως, ο Αμερικανός πρόεδρος έχει κηρύξει πόλεμο -κατά της επιστήμης, της πραγματικότητας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
