Από την έντυπη έκδοση
Της Νατάσας Στασινού
[email protected]
Δίνοντας εντολή για αεροπορικές επιδρομές μόλις 77 ημέρες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, ο Ντόναλντ Τραμπ, διέψευσε όσους πίστευαν ότι θα κρατήσει αποστάσεις από τα καυτά μέτωπα της Μέσης Ανατολής και πρωτίστως τον ίδιο του τον εαυτό. Το 2013 όταν ο προκάτοχός του Μπαράκ Ομπάμα εξέταζε το ενδεχόμενο στρατιωτικής επέμβασης στη Συρία, εκείνος τιτίβιζε: "Μην επιτεθείς στη Συρία. Φτιάξε τις ΗΠΑ" και εξαπέλυε μύδρους ενάντια στο "γεράκι" Χίλαρι Κλίντον.
Και τότε, όπως και σήμερα, ήταν η χρήση χημικών από τον Μπασάρ Αλ Άσαντ που είχε προκαλέσει τη φρίκη της διεθνούς κοινότητας και είχε οδηγήσει την Ουάσινγκτον ένα βήμα από το να "πατήσει το κουμπί". Τελικά ο Ομπάμα το απέφυγε και κατέληξε σε μία συμφωνία για την απομάκρυνση των χημικών εκτός Συρίας (η οποία όπως φαίνεται δεν εφαρμόστηκε).
Ο απρόβλεπτος Τραμπ δεν θέλησε να δοκιμάσει την διπλωματία. Προτίμησε να στείλει μηνύματα. Όχι μόνο στο Σύρο πρόεδρο, αλλά και απέναντι σε άσπονδους φίλους και εχθρούς. Στη Ρωσία ότι θα πρέπει να επιλέξει τους συμμάχους της. Στη Βόρειο Κορέα ότι δεν διστάζει να χτυπήσει, όταν κάποιος περάσει τις "κόκκινες γραμμές". Στην Κίνα, την Ευρώπη και εν γένει τη διεθνή κοινότητα ότι δεν φοβάται να δράσει μονομερώς.
Τι μήνυμα όμως στέλνει στο Ισλαμικό Κράτος, το οποίο ο ίδιος έχει χαρακτηρίσει ως τη μεγαλύτερη απειλή για τις ΗΠΑ και τη Δύση; Πώς υπηρετεί η κίνησή του αυτή την μάχη κατά της ισλαμικής τρομοκρατίας; Να έχει ζυγίσει άραγε το ρίσκο της πλήρους κατάρρευσης της Συρίας και της ανάδειξης της σε ιδανικό καταφύγιο για το ISIS; Να έχει ακούσει την παραδοχή του Ντέιβιντ Πετρέους, του στρατηγού που σχεδίασε την εισβολή στο Ιράκ, πως όταν δημιουργείται κενό εξουσίας στην περιοχή, είναι οι εξτρεμιστές εκείνοι που συνήθως το καλύπτουν;
Το αφήγημα της κυβέρνησης Τραμπ είναι πως η επίθεση κατά του ISIS και του Άσαντ πρέπει τώρα να είναι ταυτόχρονη και αμείλικτη. Για πρώτη φορά οι "μικροί Τραμπ" της Ευρώπης διαφωνούν, ενώ η Μέρκελ, ο Ολάντ και οι Βρυξέλλες συντάσσονται μαζί του, χαρακτηρίζοντας το αφήγημα «κατανοητό». Το πρόβλημα είναι πως κανείς δεν μας λέει ποια είναι η συνέχειά του αφηγήματος, ποιό είναι το σχέδιο για την επόμενη ημέρα στην περιοχή.
Όπως είχε σχολιάσει και ο συγγραφέας Ντον Ντελίλο λίγο μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου: «Το αφήγημα τελειώνει στα συντρίμμια». Μένει να φανεί ποιός θα δημιουργήσει το αντι-αφήγημα.
