Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο μπορεί να μην έχει τις λεκτικές ικανότητες του αμερικανού πρώην προέδρου Μπιλ Κλίντον, αλλά το μήνυμα που έστειλε παρουσιάζοντας το πενταετές του πρόγραμμα http://www.naftemporiki.gr/news/static/05/01/26/1007393.htm ήταν το ίδιο: «Ιt's the economy, stupid».
Το πιο επείγον ζήτημα που αντιμετωπίζει σήμερα η Ευρώπη, είπε ο κ. Μπαρόζο, είναι η ανάπτυξη και η απασχόληση. Και η πρώτη του προτεραιότητα είναι η μακροχρόνια ευημερία της Ευρώπης.
Ο τρόπος που θα επιτευχθεί όμως αυτή η ευημερία δεν βρίσκει σύμφωνες ούτε τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ούτε τους ίδιους τους ευρωπαίους Επιτρόπους.
Το Παρίσι, για παράδειγμα, ζητά αυξημένη κρατική παρέμβαση, ώστε να βοηθηθεί ο ιδιωτικός τομέας να δημιουργήσει «πρωταθλητές» σε στρατηγικής σημασίας τομείς. Η Γερμανία, πάλι, ρίχνει το βάρος της στη μεγάλη βιομηχανία, και ιδιαίτερα στην αυτοκινητοβιομηχανία.
Η Βρετανία, αντίθετα, διαφωνεί με τη λογική της επιλογής «νικητών» από την Ευρωπαϊκή Ενωση για το μέλλον. Και στη θέση της αυτή υποστηρίζεται από τις πρώην κομμουνιστικές χώρες της ανατολικής Ευρώπης, οι οποίες επωφελούνται από τη μετεγκατάσταση των επιχειρήσεων.
Την περασμένη εβδομάδα, ο γάλλος πρόεδρος Ζακ Σιράκ παρουσίασε το μεγαλύτερο αεροσκάφος του κόσμου, το Α380 της Αιρμπάς, ως απόδειξη ότι οι κυβερνήσεις μπορούν να συνεργαστούν, να παρέμβουν στην αγορά και να βοηθήσουν στη δημιουργία ευρωπαίων «πρωταθλητών». Το ίδιο προτείνει τώρα ο γάλλος πρόεδρος να γίνει στην ενέργεια, στις τηλεπικοινωνίες, στα φάρμακα. «Ας δουλέψουμε μαζί», είπε, «με μια πραγματική ευρωπαϊκή φιλοδοξία».
Αυτόν το μήνα, η πολιτική εκστρατεία για μεγαλύτερη παρέμβαση κορυφώθηκε με τη δημοσιοποίηση μιας έκθεσης του Ζαν-Λουι Μπεφά, προέδρου της γαλλικής εταιρείας κατασκευών Saint Gobain. Ο Μπεφά πρότεινε να δημιουργηθεί μια υπηρεσία για την επεξεργασία επιστημονικών και τεχνολογικών προγραμμάτων και ο Σιράκ προσέφερε δύο δισεκατομμύρια ευρώ για τη δημιουργία νέων συνεταιρισμών του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα.
Αλλά και ο γερμανός καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ συγκρούστηκε την τελευταία πενταετία με την Κομισιόν, επειδή η τελευταία διαφώνησε με τις κρατικές εγγυήσεις προς τις περιφερειακές τράπεζες της Γερμανίας και με τη δημιουργία μιας δομής που θα εμποδίζει την αγορά αυτοκινητοβιομηχανιών όπως η Φολκσβάγκεν.
Το Βερολίνο ήθελε έναν «υπερ-επίτροπο» στη νέα ομάδα των Βρυξελλών, για να συμβιβαστεί τελικά με ένα ενισχυμένο χαρτοφυλάκιο της βιομηχανίας για τον επίτροπο Γκίντερ Φερχόιγκεν. Ο τελευταίος έχει ήδη δημιουργήσει εχθρούς, με έναν από αυτούς να τον κατηγορεί χθες ότι «είναι στο τσεπάκι της γερμανικής κυβέρνησης και της αυτοκινητοβιομηχανίας».
Η νέα θέση του Φερχόιγκεν, επισημαίνει ο Στίβεν Κασλ στην «Ιndependent», συμπίπτει με την αποχώρηση δύο Επιτρόπων, του Φριτς Μπόλκεσταϊν και του Μάριο Μόντι, οι οποίοι ακολουθούσαν την πιο ακραία φιλελεύθερη γραμμή. Προφανώς για να ενισχυθεί η πλευρά των φιλελευθέρων, δόθηκε στον βρετανό επίτροπο Εμπορίου Πίτερ Μάντελσον σημαντικός ρόλος στις επιτροπές που ασχολούνται με την ατζέντα της Λισαβώνας.
Αλλά ο Φερχόιγκεν επιμένει. Πρόσφατα τάχθηκε και πάλι υπέρ της δημιουργίας «ευρωπαίων πρωταθλητών» με κρατική ενίσχυση, για να υπαναχωρήσει γρήγορα μπροστά στην αντίδραση της νέας επιτρόπου για τον ανταγωνισμό Νίλι Κρους. «Οι ευρωπαίοι πρωταθλητές δεν μπορεί βέβαια υπό φυσιολογικές συνθήκες να δημιουργηθούν και να ενισχυθούν από τις κυβερνήσεις ή από την Ευρωπαϊκή Ενωση», είπε ο γερμανός επίτροπος στην «Ιndependent». «Χρειαζόμαστε μια σύγχρονη πολιτική που να ενισχύει την ευρωπαϊκή βιομηχανία. Πρέπει να συγκεντρώσουμε την προσοχή μας σε στρατηγικά ζητήματα που αφορούν τη μελλοντική ανάπτυξη των κοινωνιών μας, όπως το περιβάλλον, η ασφάλεια, η εκπαίδευση, η υγεία και ο τουρισμός».
Μια ιδέα είναι να επιτραπεί στις μεγάλες επιχειρήσεις να αποκομίσουν ορισμένα από τα οφέλη του προϋπολογισμού της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την έρευνα. Με βάση αυτό το σχέδιο, θα δημιουργηθούν στενότεροι δεσμοί ανάμεσα στα ερευνητικά προγράμματα και τις μεγάλες εταιρείες.
Αν και δεν προβλέπεται αλλαγή στους κανόνες της Ευρωπαϊκής Ενωσης περί ανταγωνισμού, προκειμένου να βοηθηθούν οι μεγάλες εταιρείες, άλλες κινήσεις δεν αποκλείονται. Τέτοιες κινήσεις, που ευνοούν το Βερολίνο και το Λονδίνο, περιλαμβάνουν τον περιορισμό του ελέγχου της βιομηχανίας. Οταν πρόκειται να λάβει σοβαρές αποφάσεις στο θέμα του ανταγωνισμού, η Επιτροπή αναμένεται έτσι να λάβει σοβαρότερα υπόψη τα συμφέροντα των βιομηχανικών «γιγάντων» της Ευρώπης, χωρίς να παραβιάζει βέβαια τους αυστηρούς της κανόνες.
Πηγές: Independent, ΑΠΕ
