«Έφυγε» από τη ζωή σε ηλικία 92 ετών ο ιδρυτής της εφημερίδας «Φως των Σπορ», Θόδωρος Νικολαΐδης.
Η ελληνική δημοσιογραφία είναι φτωχότερη από το πρωί του Σαββάτου, καθώς ο εκλιπών υπήρξε ένας από τους κορυφαίους του χώρου, κυρίως στον αθλητικό τομέα. Παρότι ήταν πλήρης ημερών συνέχιζε να εργάζεται μέχρι και την τελευταία ημέρα, ενώ ξεχώριζε για την εντιμότητά του, την αξιοπρέπεια και το ήθος του.
Τον Απρίλιο του 1955 κυκλοφόρησε το πρώτο φύλλο της εφημερίδας «Αθλητικόν Φως», η οποία αργότερα μετονομάστηκε σε «Φως των Σπορ» και συνεχίζει να κυκλοφορεί μέχρι σήμερα.
Ήταν άρρηκτα συνδεδεμένος με τον Ολυμπιακό, ενώ στην εφημερίδα του εργάστηκαν κατά καιρούς κορυφαίοι Έλληνες αθλητικογράφοι, ενώ από την ίδρυσή της μέχρι σήμερα παραμένει η πρώτη αθλητική εφημερίδα σε πωλήσεις.
Ποιός ήταν ο Θεόδωρος Νικολαϊδης
Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1925 και ήταν παιδί προσφύγων από τη Μικρά Ασία.
Ξεκίνησε τη δημοσιογραφική του σταδιοδρομία από την εφημερίδα «Αθλητική Ηχώ», στην οποία έκανε το ρεπορτάζ του Ωστόσο, όταν η διεύθυνση της εφημερίδας του ζήτησε να γράψει ένα άρθρο για να «χτυπήσει» κάποιον γνωστό ποδοσφαιρικό παράγοντα της εποχής, εκείνος αρνήθηκε, με αποτέλεσμα να απολυθεί. Μαζί μ’ εκείνον απολύθηκε και μετέπειτα η σύζυγός του Ειρήνη, με την οποία έως τότε διατηρούσαν σχέση.
Στις 11 Απριλίου 1955, ο Νικολαΐδης κυκλοφόρησε το πρώτο φύλλο της εφημερίδας «Αθλητικόν Φως», η οποία τελικά μετονομάστηκε σε «Φως των Σπορ» και κυκλοφορεί ανελλιπώς μέχρι και σήμερα. Παρά το γεγονός ότι το «Φως» ήταν άρρηκτα συνδεδεμένο με τον Ολυμπιακό, η εφημερίδα σταδιακά κέρδισε την αποδοχή και τον σεβασμό ακόμα και των οπαδών αντιπάλων ομάδων. Στην εφημερίδα εργάστηκαν κατά καιρούς κορυφαίοι Έλληνες αθλητικογράφοι, ενώ από την ίδρυσή της μέχρι και σήμερα παραμένει η πρώτη σε πώληση φύλλων αθλητική εφημερίδα.
Ο Θεόδωρος Νικολαΐδης αναγνωρίζεται ως μία προσωπικότητα κομβικής σημασίας στην μεταπολεμική ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού έφτασαν να αποκαλούν «Ευαγγέλιο» το «Φως των Σπορ», το οποίο διαδραμάτισε κρίσιμο ρόλο στην διαμόρφωση και παγίωση της μεταπολεμικής ολυμπιακής «ταυτότητας», με δύο γενιές οπαδών των «ερυθρολεύκων να έχουν μεγαλώσει ως αναγνώστες της εφημερίδας.
