Από την έντυπη έκδοση
Της Έφης Τριήρη
[email protected]
Εδώ και χρόνια, η οικονομία της Ευρωζώνης μοιάζει με τις Σειρήνες κατά την επιστροφή του Οδυσσέα στην Ιθάκη: το τραγούδι τους σαγηνευτικό, πολλά υποσχόμενο για να σε παρασύρει τελικά σε ψεύτικες επιτεύξεις και να σε «κατασπαράξει», ρίχνοντάς σε στα βράχια. Και όπως φαίνεται, το τραγούδι των Σειρήνων δεν τελειώνει ποτέ, αλλάζει απλά μορφές και ήχους και εμείς ταξιδιώτες δίχως πυξίδες... σε μία Ευρωζώνη που φαίνεται να αναπτύσσεται με οικονομικά μεγέθη που προκαλούν έκπληξη και κάνουν τις αντιθέσεις ακόμη πιο έντονες.
Τελευταίο σημείο αναφοράς τα στοιχεία για μεταποίηση και υπηρεσίες για την Ευρωζώνη, με τις περισσότερες χώρες να παρουσιάζουν υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης και επιδόσεις καλύτερες των προσδοκιών, με τρανταχτή εξαίρεση την Ελλάδα. Οικονομολόγοι και διαμορφωτές πολιτικής κάνουν λόγο για σταθερή ανάκαμψη τα τελευταία τρία έτη, με τη βοήθεια και της ΕΚΤ μέσω του προγράμματος αγοράς ενεργητικού.
Η Κομισιόν επιβεβαίωσε πριν από λίγες ημέρες ότι το ΑΕΠ της Ευρωζώνης καταγράφει αύξηση επί 15 συναπτά τρίμηνα, σημάδι σταθερής βελτίωσης. Πώς μπορούν όμως τα στοιχεία αυτά να ερμηνεύονται ξέχωρα από το γενικότερο περιβάλλον στο οποίο κινείται η Ευρωζώνη αυτή τη στιγμή; Ούτε και θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν θεαματικά, δεδομένου ότι η οικονομική ανάπτυξη της περιοχής εξακολουθεί να κυμαίνεται μόλις στο 1,6% ετησίως και σε αυτό το ποσοστό προβλέπεται και φέτος. Το περιβάλλον λοιπόν αυτό έχει πληθωρισμό, εκλογές και κίνδυνο επιστροφής της κρίσης χρέους, με ευάλωτους ξανά κρίκους την Ελλάδα, την Ιταλία, αλλά και τη Γαλλία, που θα μπορούσε να αλλάξει τα δεδομένα. Τα στοιχεία για τον πληθωρισμό Φεβρουαρίου στην Ευρωζώνη ανακοινώνονται αύριο Τετάρτη, όμως οι περισσότεροι αναλυτές κάνουν λόγο για ποσοστό 2% σε ετήσια βάση, γεγονός που σημαίνει ότι έχει φθάσει τον στόχο της ΕΚΤ.
Ένα τέτοιο ποσοστό, το οποίο είχε να φανεί εδώ και τέσσερα έτη, σημαίνει ότι οι αυξανόμενες τιμές θα μπορούσαν να πλήξουν τις καταναλωτικές δαπάνες, οι οποίες και καθοδηγούν τις οικονομίες. Ειδικά όταν η ανεργία στην Ευρωζώνη εξακολουθεί να είναι διπλάσια από αυτή στις ΗΠΑ. Και όταν οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις έχουν μπει στον «πάγο» στις μεγάλες οικονομίες του ευρώ εν όψει εκλογών και όχι μόνο, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη Γερμανία, που εξακολουθεί να παρουσιάζει τεράστια πλεονάσματα στο εμπόριο και στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών.
