Για τον έρωτα γράφουν κυρίως οι λογοτέχνες, οι φιλόσοφοι και πλέον οι ψυχολόγοι και οι ψυχαναλυτές. Στις 14 Φεβρουαρίου η ερωτική εξομολόγηση αναπαράγεται μαζικά μέσω ενός παγκόσμιου τυποποιημένου λόγου, υπακούοντας στο στίχο του Ελισαβετιανού ποιητή «Τhey do not love, that do not show their love» (The two gentlemen of Verona).

Aλλά ο έρωτας είναι πράξη επαναστατική. Μπορεί να είναι μία αδιαφοροποίητη βιολογική πραγματικότητα, φυσική, αναπόφευκτη και δεδομένη, αλλά το ερωτικό συναίσθημα και η ερωτική συμπεριφορά ασφυκτιούν στις μυθοποιήσεις, ίσως ακριβώς επειδή ο έρωτας πάει κόντρα στο μύθο του: είναι εφήμερος, δυναστευτικός, εγωκεντρικός, κατά βάση μελαγχολικός και οι τρόποι με τους οποίους εκφράζεται είναι ιστορικά προσδιορισμένοι.

Ο έρωτας λοιπόν έχει και αυτός την ιστορία του που φτάνει από τη δαιμονοποίηση του ερωτικού ενστίκτου στο Μεσαίωνα, στον έρωτα όχι στα χρόνια της χολέρας, αλλά του Ιντερνετ.

Oπως και να 'χει, ο έρωτας «είναι όπως θα έπρεπε να είναι» (Ρωμαίος και Ιουλιέτα, 4η πράξη).

K.T.