Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]

«Αθήνα - Περιηγήσεις & Ίχνη» είναι ο τίτλος του βιβλίου του δημοσιογράφου Αλέκου Μ. Λιδωρίκη (εκδόσεις Παρουσία, 2017).

Ο συγγραφέας, όπως αναφέρει ο Kαθηγητής Αλέξανδρος Παπαγεωργίου - Βενετάς,  προλογίζοντας το βιβλίο,  «περπάτησε στην πόλη του κοιτάζοντας γύρω του ερευνητικά. Σαν άσκηση προσωπική –ικανοποίηση δημιουργικής περιέργειας και παιχνίδι συγχρόνως– οι επανειλημμένες συναντήσεις του με κτίσματα, μνημεία, δρόμους και πλατείες της Αθήνας, τον οδήγησαν στην γραφή συντόμων αφηγήσεων που συνοδεύονται από καίριες φωτογραφίες στο διάβα ενός χρόνου».

Και συνεχίζει: «Τους χώρους και τα κτίσματα εκείνα της πόλης που αποτελούν τοπόσημά της με τα οποία ταυτίζεται ο πολίτης, έβαλε στο στόχαστρό του ο παρατηρητής. Μαθαίνουμε τα βασικά για την μορφή, την ιστορία και τα γεγονότα που συνδέονται με τα σημεία αναφοράς της Αθήνας […] Οι αθηναϊκές “συναντήσεις” του Αλέξανδρου Λιδωρίκη είναι το αποτέλεσμα μιας χαρούμενης προσωπικής ανακάλυψης. Και η χαρά αυτή μεταδίδεται στον αναγνώστη».

Οι περιηγήσεις στην Αθήνα γράφτηκαν την περίοδο 2009-2011, όταν, όπως γράφει ο Αλέκος Λιδωρίκης, μια λέξη, «μνημόνιο», έμπαινε αιφνιδιαστικά στο δημοσιογραφικό\ καθημερινό λεξιλόγιο, και άλλαξε δραματικά τον οικονομικό και κοινωνικό περίγυρο του τόπου.

Οι αθηναϊκές περιηγήσεις, όπως αναφέρει ο συγγραφέας, ήταν η ανάγκη μιας ανάσας οξυγόνου από το καθημερινό οικονομικό ρεπορτάζ,  διαφυγής από αριθμούς και στατιστικές, από mail, κινητά καθώς και από το κυνήγι της είδησης.

Ο συγγραφέας, έξι χρόνια μετά, γύρισε στα ίδια σημεία που είχε περιηγηθεί και όπου διαπίστωσε διαφορές, τις κατέγραψε.  Τα κείμενα και οι φωτογραφίες δεν αναφέρονται μόνον σε γνωστά ιστορικά σημεία και κτήρια της Αθήνας αλλά και σε απλές γειτονιές, και καταγράφουν αναμνήσεις περιπατητών που ο συγγραφέας συνάντησε στη διάρκεια των περιηγήσεών του.

Στις σελίδες του βιβλίου άλλοτε θυμόμαστε και αναπολούμε, άλλοτε απολαμβάνουμε, και άλλοτε γνωρίζουμε από την αρχή μια πόλη που μοιάζει να μας συστήνεται ξανά και ξανά…

Αυγουστιάτικο απόγευμα στου Ψυρρή.

Έτσι, περπατώντας στην οδό Ελευθερίου Βενιζέλου (Πανεπιστημίου), εστιάζοντας στα κτήρια που την περιβάλλουν, μοιάζει να ανατρέχουμε στην ιστορία της πρωτεύουσας –κτήριο Μετοχικού Ταμείου Στρατού, Τράπεζα της Ελλάδος, κεντρικό κτήριο Αγροτικής Τράπεζας, Καθολική Εκκλησία Αγίου Διονυσίου, Οφθαλμιατρείο Αθηνών, «Νεοκλασική Τριλογία» -τα τρία σημαντικότερα  νεοκλασικά της πρωτεύουσας: Ακαδημία, Πανεπιστήμιο, Βιβλιοθήκη-, οικία Δημητρίου Ράλλη, Αρσάκειο Μέγαρο, Rex.

Θυμόμαστε ή γνωρίζουμε μικρές, όμορφες γωνιές της πόλης, όπως τον μικρό εσωτερικό κήπο στον περιβάλλοντα χώρο του Νομισματικού Μουσείου, και μαθαίνουμε για το κτήριο της Βουλής και για αυτό της Εθνικής Τράπεζας. Γινόμαστε περιπατητές στο Ζάππειο, κάνουμε στάση στον Ευαγγελισμό, ψωνίζουμε στη Βαρβάκειο, απολαμβάνουμε τη βόλτα μας στα λιθόστρωτα του Πικιώνη και στα Αναφιώτικα. Παίρνουμε το μετρό, κατεβαίνουμε στη στάση «Θησείο» και ανηφορίζοντας το λόφο των Νυμφών φτάνουμε σε έναν ακόμα προορισμό μας – επισκεπτόμαστε το πρώτο Αστεροσκοπείο της χώρας. Στην πλατεία Κολοκοτρώνη, κάτω από τον έφιππο αγέρωχο ήρωα του Αγώνα,  αναρωτιόμαστε –ακόμα μία φορά: «τι δείχνει ο Στρατηγός».

Το πρώτο Αστεροσκοπείο της πρωτεύουσας.