Από την έντυπη έκδοση
Του Α. Δ. Παπαγιαννίδη
[email protected]
Tην έχουν αποκτήσει τη συνήθεια τώρα τελευταία οι Έλληνες πολιτικοί να διεκδικούν τα φώτα του προσκηνίου ανακαλώντας στη μνήμη -τη δική τους και, μέσω των πάντα πρόθυμων μίντια, τη δική μας- σκηνές και στιγμιότυπα από το συναπάντημά τους με τον (κατά το επικρατήσαν στερεότυπο) «σκοτεινό ιππότη» Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Κι έτσι μαθαίνουμε πρόσθετα πράγματα.
Τον χορό είχε ανοίξει εδώ και καιρό ο Γιάνης -με ένα «ν» ασφαλώς- Βαρουφάκης, ο οποίος παλιότερα βέβαια είχε αναλυθεί σε δοξαστικούς επαίνους για τον Σόιμπλε. Πιο πρόσφατα μας είχε μιλήσει για το πώς μας έσπρωχνε προς το Grexit. Στην τελευταία στροφή των πραγμάτων (όταν παρουσίαζε βιβλίο του, αυτό με μάλλον μέτρια παρουσία καναλιών, πράγμα που όσο και να ‘ναι του δημιουργεί μια στερησούλα) μας εξιστόρησε διεξοδικά πως ο Σόιμπλε του είχε αφηγηθεί/εξομολογηθεί/ομολογήσει ότι το καλοκαίρι του 2014 είχε δρομολογήσει προς αποχώρηση/διώξιμο την (τότε ακόμη) κυβέρνηση Σαμαρά.
Έτσι όπως είναι τα πολιτικά μας πράγματα, σε μερίδα της μιντιακής γνώμης (άλλο η κοινή γνώμη, άλλο η μιντιακή γνώμη, όμως μην την προχωρήσουμε αυτήν τη συζήτηση) επικράτησε κάτι σαν ενθουσιασμός - «ακόμη και ο Σόιμπλε αναγνωρίζει κ.λπ.». Άλλη μερίδα πάλι ψιλοενθουσιάστηκε που ο εθνικός μας Γιάνης, όπως το αφηγήθηκε, «την έφερε» στον εν λόγω Σόιμπλε, ρωτώντας τον παμπόνηρα «πότε αποφάσισε» την απομάκρυνση Σαμαρά (οπότε ο άλλος του ομολόγησε άγαρμπα «τον Ιούνιο του 2014»). Ίσως κάποιοι να αναρωτήθηκαν «ποιος ωφελείται» από την αφήγηση, όμως αυτά είναι ψιλά γράμματα...
Τη σκυτάλη πήρε ύστερα ο Βαγγέλης Βενιζέλος. Αυτός ασφαλώς και δεν έχει την ανάγκη να αφηγηθεί κάτι το ιδιαίτερο προκειμένου να προσελκύσει το μιντιακό ενδιαφέρον. Άλλωστε λειτουργεί ως πηγή παραγωγής ειδήσεων και σχολίων και καταιγιστικών απόψεων σε συνεχή ροή. Έτσι, μια μόλις μέρα αφότου είχε εξηγήσει -στη «Βραδυνή»- ότι δεν θα ‘πρεπε θεσμικά να επιτραπεί «η διεξαγωγή νέου δημοψηφίσματος υπό συνθήκες ρήξης με τους δανειστές» (υπόδειξη/υπαγόρευση προς ναυτιλλομένους, δηλαδή προς Προκόπη Παυλόπουλο, Πρόεδρο της Δημοκρατίας κατά τα άλλα), ενώπιον της Επιτροπής της Βουλής για το χρέος αναφέρθηκε κι εκείνος σε συζήτησή του με τον Σόιμπλε. (Αυτός, με επίκληση και μαρτύρων: Σόιμπλε - Άσμουνσεν από γερμανικής πλευράς, Βενιζέλος - Ζαννιάς από ελληνικής, και μάλιστα δύο φορές μέσα στο 2011-12).
Η αναφορά στο πως ο Σόιμπλε είχε προτείνει στον Β.Β., ως υπουργό Οικονομικών τότε, οικειοθελή έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη και μάλιστα με «δώρο»/sweetener κάποιων δισ. (το ακριβές ύψος κυμαίνεται αναλόγως με τις αφηγήσεις/διαρροές), αυτή τη φορά απέκτησε πολύ πιο συγκεκριμένη μορφή. Πράγματι, κατά την αφήγηση Βενιζέλου ο Βόλφγκανγκ /σκοτεινός ιππότης θα μεριμνούσε για να αντιμετωπιστεί η ανθρωπιστική κρίση που προέβλεπε ότι θα ενέσκηπτε στη χώρα με μια μετάβαση στη δραχμή. Είχε μιλήσει για οργάνωση «αερογέφυρας βοήθειας», για την τροφοδοσία της απερημωμένης χώρας με φάρμακα, καύσιμα και είδη διατροφής για τα νοσοκομεία, τα σχολεία, τους παιδικούς σταθμούς. [Εδώ να θυμίσουμε κάτι πρόσθετο, που είχε «τρέξει» στον διεθνή Τύπο τότε: αναφερόμενος στην ανθρωπιστική κρίση που θα ξεσπούσε σ’ ένα τέτοιο ενδεχόμενο στην Ελλάδα, ο Σόιμπλε είχε προτάξει μιαν άλλη βοήθεια - εκείνη για την τήρηση της ασφάλειας, δηλαδή κάτι σαν συμπαράσταση ευρωΜΑΤ σε μια λογική anti-riot, ώστε να αποφευχθούν επιθέσεις του πλήθους σε καταστήματα και τράπεζες].
Με καταγεγραμμένη την τιμωρητική στάση Σόιμπλε στο τελευταίο Eurogroup και Euro Working Group, όταν επιχειρείται το «ξεπάγωμα» των βραχυπρόθεσμων μέτρων για το χρέος και η ουσιαστική επανάληψη των διαπραγματεύσεων της αξιολόγησης που δεν κλείνει, αυτού του είδους οι αφηγήσεις γίνονται όλο και πιο πειστικές. Όμως... δεν αφορούν μόνον τον Βόλφι της καρδιάς μας. Aλλά και μια συνολική στάση πειθάρχησης και παραδειγματισμού απέναντι στην Ελλάδα. Δεν έχει μόνον ο Σόιμπλε εκλογές στην Ευρώπη, βλέπετε...
