Από την έντυπη έκδοση
Του Πάνου Φ. Κακούρη
[email protected]
Οι χειρισμοί στο θέμα του έκτακτου επιδόματος στους χαμηλοσυνταξιούχους μάς έφεραν πίσω σε πολλά πράγματα και παρατείνουν την αβεβαιότητα, καθώς έδωσαν την αφορμή στους θεσμούς να τρενάρουν τις όποιες εξελίξεις.
Η χορήγηση του επιδόματος, εφόσον υπάρχει περίσσευμα, ασφαλώς και είναι στην αρμοδιότητα της κυβέρνησης, όπως και όποτε αυτή θέλει. Όμως, σε μια κατάσταση που έχει παγιωθεί στα τελευταία εξίμισι χρόνια, θα έπρεπε να ενημερώσει και τους θεσμούς. Όταν απαιτείται η άδειά τους ακόμη και για το… χρώμα των φορολογικών εντύπων, τότε είναι σαφές πως -σύμφωνα με την «παράδοση»- χρειάζεται, έστω, η ενημέρωσή τους για ένα επίδομα που κοστίζει 617 εκατ. ευρώ στον κρατικό προϋπολογισμό.
Οι αντιδράσεις του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών, που προηγήθηκαν και ήταν αυτές που πυροδότησαν τη γενικότερη έκρηξη, καθώς μετά ακολούθησαν ο επικεφαλής του Eurogroup και ο ESM, δείχνουν ότι περίμεναν μια αφορμή να στείλουν ένα μήνυμα, η οποία και δόθηκε. Η προσδοκία είναι τώρα, στην επικείμενη συνεδρίαση του Euro Working Group, να δοθούν οι απαραίτητες εξηγήσεις και τα στοιχεία, ώστε να αρθεί η παρεξήγηση και να ξεπαγώσουν τα μέτρα για το χρέος.
Δεν τελειώνουμε όμως. Η β’ αξιολόγηση παραμένει σε εκκρεμότητα και περιβάλλεται με ένα πέπλο μυστηρίου, για την πραγματική απόσταση που χωρίζει τις δύο πλευρές. Επισήμως, δύο μήνες τώρα, λέγεται ότι στα σημαντικά θέματα του εξωδικαστικού συμβιβασμού, των μεταρρυθμίσεων της ατζέντας του ΟΟΣΑ στα ενεργειακά υπάρχει σύγκλιση και μένουν ελάχιστες εκκρεμότητες. Ναι, αλλά η συμφωνία δεν κλείνει. Κι αν δεν κλείνει σε αυτά που είναι σχετικά ανώδυνα, αναρωτιέται κανείς πώς θα κλείσει το εργασιακό, που είναι επώδυνο...
Το χρονοδιάγραμμα που προέβλεπε αρχικά λήξη της διαπραγμάτευσης έως το Eurogroup της 5ης Δεκεμβρίου χάθηκε, αλλά χάνεται και η νέα προθεσμία για κλείσιμο της αξιολόγησης έως το τέλος Δεκεμβρίου και κορυφαίοι παράγοντες της Κομισιόν κάνουν λόγο ακόμη και για Μάρτιο.
Μια τέτοια εξέλιξη είναι ξεκάθαρα αρνητική, γιατί θα φέρει πίσω πολλά πράγματα, όπως την ένταξη στο QE, τη λήψη της δόσης των 6,2 δισ. ευρώ και θα διακόψει τη διαδικασία αποπληρωμής των ληξιπρόθεσμων.
Το κυριότερο είναι πως η ενίσχυση της αβεβαιότητας καταγράφεται σε μια χρονική συγκυρία που θα απειλήσει την επάνοδο της οικονομίας σε ουσιαστική και πειστική ανάκαμψη, καθώς και το αναπτυξιακό στοίχημα του 2017, που προβλέπει αύξηση του ΑΕΠ κατά 2,7%, ενώ θα καθυστερήσει την αποστολή μηνύματος στους ξένους επενδυτές.
