Προειδοποιητική επιστολή έστειλε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με την οποία ζητεί επισήμως από την ελληνική κυβέρνηση να υποβάλει τις παρατηρήσεις της σχετικά με τη συμβατότητα με την κοινοτική νομοθεσία των εθνικών διατάξεων που απαγορεύουν την ανάθεση δημόσιων συμβάσεων σε επιχειρήσεις οι οποίες «διασυνδέονται» με ελληνικές επιχειρήσεις μέσων μαζικής ενημέρωσης.
Όπως επισημαίνεται στην ανακοίνωση της Ε.Ε., «επειδή ο επίμαχος νόμος παράγει ήδη αποτελέσματα, η Επιτροπή όρισε προθεσμία απάντησης 15 ημερών στην ελληνική κυβέρνηση και επιφυλάχθηκε του δικαιώματός της να ζητήσει από το Δικαστήριο, σε περίπτωση που προσφύγει σε αυτό, να αναστείλει το επίμαχο μέτρο και να διατάξει τη λήψη των αναγκαίων ασφαλιστικών μέτρων, συγκεκριμένα την αναστολή εφαρμογής του νόμου 3310/2005».
»Η κοινοτική νομοθεσία για τις δημόσιες συμβάσεις αποσκοπεί να εξασφαλίσει ότι όλες οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις έχουν ισότιμες ευκαιρίες να εξασφαλίσουν μια δημόσια σύμβαση. Ανοικτές και διαφανείς διαδικασίες υποβολής προσφορών σημαίνουν περισσότερο ανταγωνισμό, ισχυρότερες ασφαλιστικές δικλίδες κατά της διαφθοράς, καλύτερες υπηρεσίες και καλύτερη σχέση ποιότητας/τιμής για τους φορολογούμενους και, τέλος, πιο ανταγωνιστική Ευρώπη. Οι αγορές των δημόσιων συμβάσεων στην Ευρώπη υπερβαίνουν τα 1 500 δισεκατομμύρια ευρώ, αντιπροσωπεύοντας άνω του 16% του συνολικού ΑΕΠ της ΕΕ. Οι ισχύουσες οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τις δημόσιες συμβάσεις αύξησαν το διασυνοριακό ανταγωνισμό στις αγορές των δημόσιων συμβάσεων και μείωσαν κατά 30% περίπου τις τιμές που καταβάλλουν οι δημόσιες αρχές για προϊόντα και υπηρεσίες, σύμφωνα με έγγραφο εργασίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (βλέπε IP/04/149).
Πράγματι, το άρθρο 14§9 του ελληνικού συντάγματος και ο εκτελεστικός του νόμος (3310/2005) θεσπίζουν ένα σχεδόν γενικευμένο και απόλυτο ασυμβίβαστο μεταξύ, αφενός, κάθε δραστηριότητας ή συμμετοχής ορισμένου επιπέδου σε επιχειρήσεις μέσων μαζικής ενημέρωσης και, αφετέρου, της εκτέλεσης δημόσιων συμβάσεων. Κατά τη γνώμη της Επιτροπής, κάτι τέτοιο αντιβαίνει τόσο στο παράγωγο κοινοτικό δίκαιο (οδηγίες για τις δημόσιες συμβάσεις), αφού θεσπίζει λόγους αποκλεισμού οι οποίοι δεν προβλέπονται από αυτό, όσο και στο πρωτογενές (Συνθήκη ΕΚ), αφού θεσπίζει μέτρα που εμποδίζουν ή καθιστούν λιγότερο ελκυστική την άσκηση του συνόλου σχεδόν των θεμελιωδών ελευθεριών που αναγνωρίζει η συνθήκη ΕΚ».
