Οι διαδικασίες κύησης και γέννησης του Ευρωσυντάγματος ήταν μακρές και επίπονες: Από τη «Δήλωση για το μέλλον της Ενωσης» το 2000 στη Νίκαια, μέχρι τις 29 Οκτωβρίου 2004 στη Ρώμη, όπου οι αρχηγοί κρατών ή κυβερνήσεων των 25 κρατών μελών και των τριών υποψηφίων χωρών υπέγραψαν τη Συνθήκη για τη θέσπιση Συντάγματος της Ευρώπης, η οποία εγκρίθηκε ομόφωνα στις 18 Ιουνίου του ιδίου έτους.

Αυτή η Συνθήκη θα τεθεί σε ισχύ μόνον όταν θα έχει εγκριθεί από κάθε υπογράφουσα χώρα, σύμφωνα με τις συνταγματικές της διαδικασίες: την κοινοβουλευτική μέθοδο (την οποία έχει επιλέξει και η Ελλάδα) ή δημοψήφισμα.

Μόλις η επικύρωση κοινοποιηθεί επισήμως από όλα τα υπογράφοντα κράτη, το Ευρωσύνταγμα μπορεί να τεθεί σε ισχύ και να εφαρμόζεται στην πράξη, κατ' αρχήν, σύμφωνα με τη Συνθήκη, την 1η Νοεμβρίου 2006.

Η Ισπανία επικύρωσε με δημοψήφισμα τη Συνθήκη, στη Γαλλία καταγράφεται μία δυναμική υπέρ του «όχι» http://www.naftemporiki.gr/news/static/05/03/22/1026122.htm .

Από την Ευρωπαϊκή Ενωση λείπει η συναισθηματική και ιδεαλιστική αφοσίωση που εμπνέει μία πολιτειακή οργάνωση. Προς το παρόν, και για το άμεσο μέλλον, κανένας «Ευρωπαίος» δεν είναι διατεθειμένος να πεθάνει για την «Ευρώπη».

Αυτό το πολυεθνικό σύνολο δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί. Πόσοι Ευρωπαίοι είναι έτοιμοι να υπερασπιστούν το Ευρωσύνταγμα; Κανένα Σύνταγμα -και καμία πολιτική- δεν μπορεί να επιβιώσει, αν δεν έχει την υποστήριξη των πολιτών, γιατί «δεν κάνουμε συμμαχίες κρατών, ενώνουμε ανθρώπους», όπως γράφει στον υπότιτλο των «Απομνημονευμάτων» του ο Ζαν Μονέ, για να υπενθυμίσει ότι το ευρωπαϊκό οικοδόμημα δεν είναι ένα τεχνοκρατικό εγχείρημα.

Πρέπει να ανοίξει ο διάλογος για το Σύνταγμα, να συζητήσουμε τι είναι και τι προβλέπει αυτός ο καταστατικός χάρτης. Και επειδή είναι δύσκολο να διαμορφώσεις γνώμη, εάν δεν έχεις γνώση, παραθέτουμε όλο το κείμενο του Ευρωσυντάγματος http://europa.eu.int/eur-lex/lex/JOHtml.do?uri=OJ:C:2004:310:SOM:EL:HTML .

K.T.