«Αναρωτιέμαι τι θα απαντούσε ο πρόεδρος Μπους αν του ζητούσα να γράψει έναν πρόλογο για τη διασκευή της «Εκάβης»; Θα δάκρυζε άραγε αν έμπαινε στον πειρασμό να παρακολουθήσει την παράσταση;», διερωτάται ο ποιητής Τόνι Χάρισον σε μετάφραση - διασκευή του οποίου ανεβαίνει την 1η Απριλίου στο θέατρο Albery από τον Βασιλικό Σαιξπηρικό Θίασο η τραγωδία του Ευριπίδη «Εκάβη». Οι παραστάσεις θα συνεχιστούν ως τις 7 Μαΐου και στη συνέχεια από τις 21 Μαΐου ως τις 12 Ιουνίου θα μεταφερθούν στο θέατρο Αϊζενχάουερ της Ουάσιγκτον.

Πριν από δύο χρόνια, κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Ιράκ, είχαμε δημοσιεύσει μία φωτογραφία μιας σύγχρονης Εκάβης στα περίχωρα της Βαγδάτης. Η ίδια έκφραση της απελπιστικής μοναξιάς, της ερήμωσης, των τραγικών δοκιμασιών, και της θλίψης, που απαντάται κατά καιρούς σε γυναίκες από το Σαράγεβο, το Γκρόζνι, τη Ραμάλα, τη Βαγδάτη. Oι φωνές των γυναικών της Τροίας που ηχούν μέσα από τους αιώνες, ξορκίζοντας τον παραλογισμό του πολέμου.

Ποιος όμως ακούει τους ποιητές, έστω κι αν πρόκειται για τον ηδυσμένο λόγο του Ευριπίδη; Ποιος αποδέχεται ότι ο πολιτισμός είναι πολιτική;