Από την έντυπη έκδοση
Της Έφης Τριήρη
[email protected]
Οι αβρότητες δεν φαίνεται να ταιριάζουν στις σινο-γερμανικές επαφές, τουλάχιστον στη σημερινή χρονική συγκυρία. Στο ταξίδι του στο Πεκίνο, ο αντικαγκελάριος και υπουργός Οικονομίας της Γερμανίας Ζίγκμαρ Γκάμπριελ «έβαλε τα δυνατά του» να κρύψει τον γερμανικό θυμό πίσω από την επεκτατική πολιτική της Κίνας στο γερμανικό επιχειρείν, επιλέγοντας μία «γόνιμη» αντιπαράθεση επιχειρημάτων, που ουσιαστικά όμως καταδεικνύει μία αλλαγή στάσης από πλευράς του Βερολίνου.
Η επίσκεψη της Γερμανίδας καγκελαρίου Άγκελα Μέρκελ, που προηγήθηκε στο Πεκίνο με ζητούμενο να θέσει επί τάπητος τα «αγκάθια», καλώντας την κινεζική ηγεσία να δώσει τέλος στους εμπορικούς περιορισμούς και στην πολιτική ντάμπινγκ, δεν φαίνεται να απέδωσε καρπούς. Και τώρα ο κ. Γκάμπριελ μετέφερε στοχευμένα το μήνυμα ότι η Γερμανία δεν είναι διατεθειμένη να επιτρέψει το «κύμα» εξαγορών επιχειρήσεών της από Κινέζους μνηστήρες, που έχει εκτιναχθεί φέτος σε επίπεδα-ρεκόρ.
Η λέξη-«κλειδί» που επιστρατεύθηκε είναι η αμοιβαιότητα... Η Γερμανία πρέπει να προστατευθεί από τον αθέμιτο ανταγωνισμό και οι Κινέζοι από την πλευρά τους να επιτρέψουν εξαγορές δικών τους εθνικών πρωταθλητών από ξένες εταιρείες. Οι δηλώσεις ωστόσο και από τις δύο πλευρές ρίχνουν «λάδι στη φωτιά», καθώς η κόντρα με σημείο αιχμής την εξαγορά της γερμανικής Aixtron στον χώρο της τεχνολογίας από κινεζική εταιρεία τροφοδοτεί ευρύτερες εξελίξεις για τις διμερείς εμπορικές σχέσεις. Μακροπρόθεσμος στόχος της Κίνας, όπως φαίνεται πλέον καθαρά και όπως εκτιμούν αναλυτές, είναι να αποκτήσει τον έλεγχο των επικερδέστερων δικτύων τεχνογνωσίας παγκοσμίως μαζί με τα «φιλέτα» της παγκόσμιας αλυσίδας αξίας.
Το προβληματικό στοιχείο σε αυτό είναι ότι η Κίνα επιχειρεί να επιτύχει τον στόχο της με κρατικά κατευθυνόμενες και επιδοτούμενες προσπάθειες, κάτι που δεν έχει καμία σχέση με τον ελεύθερο ανταγωνισμό. Και εδώ προκύπτουν μία σειρά από ερωτήματα... Πού αρχίζει ο προστατευτισμός και πού τελειώνει το ελεύθερο εμπόριο; Και μήπως για την τεράστια επέκταση της Κίνας ευθύνονται εν μέρει και οι μεγάλες πολυεθνικές που αποφάσισαν να μεταφέρουν εκεί τα εργοστάσιά τους για μείωση του λειτουργικού κόστους; Στο παγκόσμιο εμπόριο, όμως, το ζήτημα δεν είναι πόσο καλά δουλεύει η μία πλευρά, αλλά πόσο καλά δουλεύουν όλες οι πλευρές μαζί.
