Από την έντυπη έκδοση
Του Πάνου Φ. Κακούρη
[email protected]
Αντί να αποσαφηνιστεί προς το θετικότερο το πλαίσιο των σχέσεων της Ελλάδας με τους δανειστές, οι επαφές στην Ουάσιγκτον το περιέπλεξαν ακόμη περισσότερο. Η ελληνική αντιπροσωπεία μετέβη στην αμερικανική πρωτεύουσα για να εξασφαλίσει το OK για την αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους, αλλά από την άλλη πλευρά άκουσε μισόλογα για την ανάγκη διευθέτησης του χρέους και πολλές φωνές για μεταρρυθμίσεις και «μεταρρυθμίσεις».
Η κατάσταση καθίσταται περισσότερο πολύπλοκη, καθώς το ΔΝΤ δεν έχει αποσαφηνίσει τη στάση του. Τα σενάρια περί συμμετοχής του Ταμείου στο ελληνικό πρόγραμμα υπό τη μορφή «συμβούλου» διαψεύστηκαν χθες από τον εκπρόσωπο του ΔΝΤ, αλλά μέχρι νεωτέρας. Ο Τζέρι Ράις μάς είπε πως το Ταμείο είναι προσηλωμένο στη συμμετοχή του στο ελληνικό πρόγραμμα, αλλά υπό τις προϋποθέσεις που το ίδιο θέτει. Δηλαδή, διευθέτηση του ελληνικού χρέους το οποίο δεν είναι βιώσιμο. Χαμηλά πρωτογενή πλεονάσματα, πέριξ του 1,5% του ΑΕΠ αντί 3,5%. Διεύρυνση των μεταρρυθμίσεων. Στις δύο πρώτες προϋποθέσεις, οι Ευρωπαίοι, και συγκεκριμένα οι Γερμανοί, είναι αντίθετοι.
Άλλωστε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δήλωσε πως οι Έλληνες δεν πρέπει να βλέπουν το χρέος αλλά τις μεταρρυθμίσεις που πρέπει να υλοποιήσουν, για να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα. Η τρίτη προϋπόθεση του ΔΝΤ βρίσκει σύμφωνους τους Ευρωπαίους, αλλά ανησυχεί την Αθήνα, καθώς το Ταμείο διευρύνει προς το επώδυνο την ατζέντα των μεταρρυθμίσεων. Μια πρόγευση διαρθρωτικών αλλαγών δίνει η πρόσφατη έκθεση που συνέταξε η ομάδα της Ντέλια Βελκουλέσκου. Ναι μεν προτείνει απομείωση του χρέους και χαμηλά (ρεαλιστικά) πρωτογενή πλεονάσματα, αλλά παράλληλα εισηγείται μείωση των υφιστάμενων συντάξεων και μείωση του αφορολόγητου ορίου κάτω των 8.600 ευρώ ετησίως.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, και παρά τη χθεσινή δήλωση του εκπροσώπου του ΔΝΤ, δεν είναι δεδομένη η συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, με χρηματοδότηση και εποπτεία. Είναι κάτι που θα το αποφασίσει το Ταμείο μέχρι το τέλος του έτους και εφόσον εξετάσουν οι επιτελείς του τις παραμέτρους του προγράμματος και ειδικά τη βιωσιμότητα του χρέους. Η κυβέρνηση ανησυχεί για τυχόν φυγή του Ταμείου από το πρόγραμμα, γιατί θα χάσει έναν «σύμμαχο» στον βασικό στόχο, την απομείωση του χρέους, ενώ εκτιμά πως οι απαιτήσεις για διαρθρωτικές αλλαγές θα αμβλυνθούν κατά τη διαπραγμάτευση. Θα είναι εφιαλτικό το σενάριο αποχώρησης του ΔΝΤ και να μείνει ατόφιο το χρέος, καθώς και μια τεράστια ουρά επώδυνων μεταρρυθμίσεων.
