Του Βασίλη Κωστούλα
[email protected]
Την αλλαγή του μείγματος δημοσιονομικής πολιτικής από την ελληνική κυβέρνηση και τη διευθέτηση του ελληνικού χρέους από τους Ευρωπαίους εταίρους της προκρίνει το ΔΝΤ μέσα από τη δήλωση συμπερασμάτων της αποστολής του για το ελληνικό πρόγραμμα, που βγήκε πριν από λίγο στη δημοσιότητα.
Το Ταμείο υπογραμμίζει ότι η αύξηση των φόρων, και μάλιστα σε σχετικά περιορισμένες φορολογικές βάσεις, υπονομεύει τον στόχο της ανάκαμψης. Στο πλαίσιο αυτό ζητεί τη μείωση των φόρων μέσω της διεύρυνσης της φορολογικής βάσης αλλά και της μείωσης δαπανών, συγκεκριμένα, στο πεδίο των συντάξεων. Εισηγείται δηλαδή περικοπές συντάξεων για μείωση των φόρων, την ώρα που η κυβέρνηση επιλέγει αύξηση των φόρων για συντήρηση των υφιστάμενων συντάξεων.
Το επιχείρημα του ΔΝΤ είναι αφενός ότι το έλλειμμα του ελληνικού συνταξιοδοτικού συστήματος «βρίσκεται στο μη βιώσιμο επίπεδο του περίπου 10% του ΑΕΠ έναντι μέσου όρου 2,5% του ΑΕΠ στην Ευρωζώνη» και αφετέρου ότι παρεμβάσεις σε άλλους τομείς δεν είναι δυνατές την ώρα που «ουσιαστικές δημόσιες υπηρεσίες έχουν υποστεί μεγάλες περικοπές, γεγονός που αποδεικνύεται από την έλλειψη συρίγγων στα νοσοκομεία και την ακινητοποίηση δημόσιων λεωφορείων λόγω έλλειψης ανταλλακτικών».
Η συγκεκριμένη διαφορετική ιεράρχηση προτεραιοτήτων συνιστά το κεντρικό σημείο διαφωνίας του Ταμείου με την κυβέρνηση, πέρα από το γεγονός ότι προτρέπει χαρακτηριστικά για «πιο φιλόδοξες προσπάθειες» με στόχο τη μεταρρύθμιση σε τομείς όπως οι αγορές προϊόντων και οι ιδιωτικοποιήσεις. Αναφορικά με τις μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, η έκθεση συμπεραίνει χαρακτηριστικά ότι «θα ήταν σφάλμα να αντιστραφούν».
Σε ό,τι αφορά τη διαφοροποίηση από τις επιλογές των εταίρων και πιστωτών της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, η Ουάσιγκτον επαναφέρει τη θέση της για «σημαντική ελάφρυνση του χρέους που να βασίζεται σε αξιόπιστους δημοσιονομικούς και αναπτυξιακούς στόχους».
Στην ουσία, παραμένοντας προσηλωμένο στις βασικές του θέσεις ενόψει της 2ης αξιολόγησης του ελληνικού προγράμματος, το ΔΝΤ πιέζει την ελληνική κυβέρνηση να αλλάξει το μείγμα της δημοσιονομικής πολιτικής και να αποκτήσει την ιδιοκτησία των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων προκειμένου να λύσει τα χέρια των Ευρωπαίων για να προχωρήσουν στην περαιτέρω διευθέτηση του ελληνικού χρέους.
Με τον τρόπο αυτόν, θα μπορέσει και το ίδιο να συμμετάσχει εκ νέου ως ενεργός πιστωτής στο ελληνικό πρόγραμμα, κάτι που έχει να γίνει από το 2014, εν αναμονή πιο δραστικών παρεμβάσεων της Ευρωζώνης στο πεδίο του ελληνικού χρέους· υπενθυμίζεται ότι η βιωσιμότητα του χρέους της εκάστοτε χώρας αποτελεί προϋπόθεση για την οικονομική συμμετοχή του Ταμείου.
Κάπως έτσι, καλά κρατεί ο φαύλος κύκλος της ελληνικής υπόθεσης.
