Μεγάλο αφιέρωμα στον πρόωρα χαμένο Νίκο Τριανταφυλλίδη

Με ένα μεγάλο αφιέρωμα που θα περιλαμβάνει πλήρη ρετροσπεκτίβα του μικρού και μεγάλου μήκους σκηνοθετικού έργου του, τιμά τον αείμνηστο «αισθηματία» σκηνοθέτη Νίκο Τριανταφυλλίδη το 22ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας - Νύχτες Πρεμιέρας, το οποίο θα πραγματοποιηθεί από τις 21 Σεπτεμβρίου έως τις 2 Οκτωβρίου.

Παρουσία των συντελεστών και εκλεκτών φίλων του, οι οποίοι θα μοιραστούν με το κοινό προσωπικές αφηγήσεις και αναμνήσεις από τις συνεργασίες τους, αυτό το πλήρες αφιέρωμα - εορτασμός περιλαμβάνει, επίσης, μία ξεχωριστή βραδιά μουσικής και σινεμά στον ιστορικό συναυλιακό χώρο που ίδρυσε ο ίδιος, το Gagarin 205, εκθέσεις ανέκδοτου υλικού, αλλά και ξεχωριστές στιγμές από τη ραδιοφωνική του πορεία.

«Screamin' Jay Hawkins - Ι put a spell on me» (2001).

Το φθινόπωρο του 2014, ο ίδιος έγραφε στο επετειακό τεύχος του περιοδικού «Σινεμά»: «Σαν σκηνοθέτης, δεν νιώθω μέλος καμιάς γενιάς - τουλάχιστον, δεν επικαλούμαι κάτι τέτοιο. Αν, όμως, θα έπρεπε να ανιχνεύσω τις ρίζες μου, αναμφισβήτητα ο γενέθλιος τόπος μου, μάλλον, βρίσκεται στα πρώτα χρόνια αυτού του περιοδικού. Και στις Νύχτες Πρεμιέρας, θα νιώθω πάντα πως βρίσκομαι σπίτι. Κοιτώντας μπροστά το λευκό εκράν, περιμένοντας την προβολή να αρχίσει, πάντα βλέπω τον Γιώργο Τζιώτζιο, στο βάθος του πλάνου, να χαμογελάει».

«Ένας απρόσμενος και παλιομοδίτικος υμνητής της αγάπης»

Γιος του Βασίλη Τριανταφυλλίδη (Χάρρυ Κλυνν) και της Χαρίκλειας Μακρή, ο Νίκος Τριανταφυλλίδης γεννήθηκε στις ΗΠΑ, το 1966. Σπούδασε κοινωνιολογία και επικοινωνία στο Πάντειο και κινηματογράφο στη Διεθνή Σχολή Κινηματογράφου του Λονδίνου. Το κινηματογραφικό του ντεμπούτο έγινε με την ταινία μικρού μήκους «Momus: Amongst women only» (1992) και, έπειτα, με το «Dogs licking my heart» (πρώτο βραβείο μυθοπλασίας στο 7ο Φεστιβάλ Δράμας, 1993), ξεκίνησε την μακροχρόνια συνεργασία του με τον μουσικό Μπλέιν Ρέινινγκερ («Tuxedomoon, no tears», 1998). Το 1993, σκηνοθέτησε το βίντεο του τραγουδιού «Δεν χωράς πουθενά» του θρυλικού συγκροτήματος Τρύπες.

«Οι αισθηματίες» (2014).

Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, «Ράδιο Μόσχα» (1995), με τους Χάρρυ Κλυνν, Σβετλάνα Πανκράτοβα, Μπλέιν Ρέινινγκερ, Απόστολο Σουγκλάκο, Ντίνο Ηλιόπουλο και Kώστα Γκουσγκούνη, αποτέλεσε το αναγνωριστικό πεδίο κινηματογραφικής κατάθεσής του, κέρδισε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη στα Κρατικά Βραβεία και είχε μία επιτυχημένη διεθνή πορεία σε πολλά κινηματογραφικά Φεστιβάλ.

Κατόπιν, διασκεύασε το «Παλτό» (1997) του Νικολάι Γκόγκολ για την ΕΤ2, με τους Ντίνο Ηλιόπουλο και Βασίλη Διαμαντόπουλο, και το 1999, ολοκλήρωσε το «Μαύρο γάλα», σε συνεργασία με τον συγγραφέα Χρήστο Χωμενίδη και πρωταγωνιστές τους Μιχαήλ Μαρμαρινό, Ιεροκλή Μιχαηλίδη, Μαρίσα Τριανταφυλλίδου, Ρένο Χαραλαμπίδη, Μυρτώ Αλικάκη, Μπλέιν Ρέινινγκερ και Κώστα Γκουσγκούνη.

«Ράδιο Μόσχα» (1995).

Αθεράπευτος λάτρης της μουσικής, ραδιοφωνικός παραγωγός των Top FM, 902 Αριστερά στα FM, Στο Κόκκινο 105,5 FM και ψυχή του εμβληματικού Gagarin 205 στην οδό Λιοσίων, ο Νίκος Τριανταφυλλίδης σκηνοθέτησε το ντοκιμαντέρ «Screamin' Jay Hawkins - Ι put a spell on me» (2001) για τον θρυλικό τραγουδιστή Σκρίμιν Τζέι Χόκινς, το οποίο περιλαμβάνει αποσπάσματα από τις συναυλίες του στην Ελλάδα και σπάνιο υλικό από παλαιότερες εμφανίσεις του (πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης και δεύτερο κρατικό βραβείο ταινίας τεκμηρίωσης στα Κινηματογραφικά Βραβεία Ποιότητας του ΥΠΠΟ).

Στο σινεμά, επέστρεψε με την ταινία «Οι αισθηματίες» (2014) και γίνεται, όπως γράφει ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Νύχτες Πρεμιέρας, Λουκάς Κατσίκας: «ένας απρόσμενος και παλιομοδίτικος υμνητής της αγάπης, μιλώντας για ερωτοχτυπημένους ήρωες και σκιρτήματα της καρδιάς, που θα μπορούσαν να έχουν ξεπηδήσει από τους στίχους του Γούναρη, αν υποθέταμε ότι ο τραγουδιστής ζούσε σήμερα και υπηρετούσε όχι το ελαφρό ρεπερτόριο, αλλά μια ροκ μπάντα».

Λίγο πριν εγκαταλείψει πρόωρα τη ζωή, στις 7 Ιουνίου του 2016, ο Νίκος Τριανταφυλλίδης ολοκλήρωσε τα γυρίσματα του ντοκιμαντέρ «90 χρόνια ΠΑΟΚ: Νοσταλγώντας το μέλλον», για μία ακόμη μεγάλη αγάπη του, δίπλα στο ροκ, το καλτ και τη σύντροφο της ζωής του, Μαρίνα Δανέζη.

«Το μόνο που θέλω είναι να του ευχηθώ να αλωνίζει τους πλανήτες και τα αστέρια, αφήνοντας γραμμές στον ορίζοντα από τον καπνό των τσιγάρων του. Και να του πω πως, κάθε φορά που θα είναι νύχτα στους δρόμους αυτής της πόλης και θα βρέχει, θα τον φαντάζομαι να τρυπώνει στο Au Revoir της οδού Πατησίων και να πίνει, χαζεύοντας για αιώνες πίσω από την τζαμαρία, καθώς τα ηχεία θα παίζουν Νίκο Γούναρη» δήλωσε ο Λουκάς Κατσίκας μετά τον θάνατό του.

«Το παλτό» (1997).

Το 22ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας - Νύχτες Πρεμιέρας ευχαριστεί θερμά τη σκηνοθέτιδα Μαρίνα Δανέζη για τη συνεργασία της στο αφιέρωμα, τη συμβολή της και την καλή της διάθεση.

Το αφιέρωμα τελεί υπό την αιγίδα του υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, με την υποστήριξη του Οργανισμού Πολιτισμού Αθλητισμού και Νεολαίας Δήμου Αθηναίων, του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, του Γαλλικού Ινστιτούτου της Ελλάδος, της Πρεσβείας της Γαλλίας και του Goethe Institut.