Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Ελπίζω πως θα είναι αντικειμενικά, πολύ πιο αντικειμενικά απ’ τα σημερινά ιδιωτικά και τη δημόσια τηλεόραση. Ο χρόνος θα δείξει».
Λυπάμαι που θα σας το χαλάσω, αλλά και μόνο η αναζήτηση της αντικειμενικότητας αποτελεί ένδειξη ότι δεν υπάρχει. Και όχι μόνο λόγω του ρόλου της ιδιοκτησίας των ΜΜΕ, της μορφής της χρηματοδότησης, της σχέσης με το πολιτικό σύστημα, των πηγών των πληροφοριών, κ.ά.
Αντικειμενικότητα δεν υπάρχει, όχι γιατί κάποιοι την παραβιάζουν. Συμβαίνουν κι αυτά. Δεν είναι όλα αγγελικά. Δεν υπάρχει αντικειμενικότητα, επειδή δεν μπορεί να υπάρξει. «Δεν μπορεί να υπάρξει αντικειμενικότητα, επειδή οι ειδήσεις είναι ένα αδιαίρετο σύνολο γεγονότων και απόψεων. Ακριβέστερα, συνιστούν προβολή ορισμένων γεγονότων υπό το πρίσμα ορισμένων απόψεων. Αντικειμενικότητα δεν υπάρχει ούτε κατά την επιλογή, ούτε κατά τη διαμόρφωση του γεγονότος ως ειδησεογραφικής ιστορίας. Θα μπορούσε η δημοσιογραφική αποτύπωση των γεγονότων να είναι αντικειμενική, αν χρησιμοποιούσε τη μεθοδολογία των κοινωνικών επιστημών. Αλλά, τότε δεν θα ήταν δημοσιογραφική.
Στην καλύτερη περίπτωση, ως αντικειμενικότητα θα μπορούσε να οριστεί η αποτύπωση των γεγονότων υπό το πρίσμα των πιο διαδεδομένων απόψεων. Αυτό όμως δεν κάνει τις ειδήσεις αντικειμενικές. Επιπλέον δε, οι ειδήσεις συμβάλλουν τα μέγιστα, ώστε ορισμένες απόψεις να γίνουν ή να συνεχίσουν να είναι επικρατούσες. Γι’ αυτό και η μεγάλη μάχη για την επικράτηση της μιας ή της άλλης εκδοχής των γεγονότων στις ειδήσεις ήταν και θα παραμείνει σημαντική» (απόσπασμα από εισήγηση του καθηγητή στο Τμήμα ΜΜΕ του ΕΚΠΑ, Γ. Πλειού σε ημερίδα του ΚΥΠΕ στις 8/4/2016).
Ήταν και θα παραμείνει σημαντική με παλιούς και νέους καναλάρχες, με «καλούς» και «κακούς» μιντιάρχες, με άδειες και άδειους, με γραφικότητες και με ποιότητες, περίεργες οντότητες και ξεκάθαρες ταυτότητες.
Ήταν και θα παραμείνει στο τηλεοπτικό καμίνι. Σε ζωντανή μετάδοση.
