Με βασικό ζητούμενο την οικοδόμηση εμπιστοσύνης για μία εκ νέου αρχιτεκτονική ασφαλείας, που θα ανατρέψει τη φθίνουσα πορεία των τελευταίων ετών, διεξάγεται σήμερα στο Πότσνταμ, η άτυπη υπουργική σύνοδος του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη.
Την Ελλάδα εκπροσωπεί ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς.
Πρόκειται για μία σύνοδο προπαρασκευαστική της υπουργικής συνόδου στο Αμβούργο, τον προσεχή Δεκέμβριο, με την οποία θα ολοκληρωθεί η γερμανική προεδρία στον Οργανισμό.
«Νομίζω ότι τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να δώσουμε εδώ μια ώθηση για περισσότερη διαφάνεια, την πρόληψη των κινδύνων και την οικοδόμηση εμπιστοσύνης» ανέφερε χθες ο προεδρεύων υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάγερ.
«Στην κρίση που κλυδωνίζει τον κόσμο του σήμερα, ο ΟΑΣΕ είναι ίσως πιο σημαντικός από ποτέ -στη διαχείριση της κρίσης στην ανατολική Ουκρανία, την Υπερδνειστερία, το Ναγκόρνο-Καραμπάχ και άλλες συγκρούσεις στην Ευρώπη, καθώς και στη διατήρηση της ειρήνης και της ασφάλειας».
Ο επικεφαλής της γερμανικής διπλωματίας θέλησε να υπογραμμίσει τη σημασία σήμερα του ΟΑΣΕ «ως πλατφόρμας διαλόγου για την ειρήνη στην Ευρώπη και την κοινή μας ασφάλεια από το Βανκούβερ ως το Βλαδοβιστόκ» και την ανάγκη διαχείρισης των «καυτών θεμάτων», όπως η ενίσχυση των θεμελιωδών ελευθεριών και των δημοκρατικών προτύπων, η αντιμετώπιση των νέων προκλήσεων, όπως η διεθνής τρομοκρατία ή τις συνέπειες της προσφυγιάς και της μετανάστευσης, καθώς και ο έλεγχος των εξοπλισμών.
Αυτή, σύμφωνα με πηγές του Οργανισμού, από τον προεδρεύοντα φέτος Γερμανό υπουργό Εξωτερικών, είναι η τρίτη προσπάθεια να βγει από το τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει ο ΟΑΣΕ και να δοθεί μία νέα προοπτική ικανή να ανταπεξέλθει στη διαχείριση των σύνθετων προβλημάτων, αλλά και των νέων μορφών πολέμου και κρίσεων που απαιτούν και νέες προσεγγίσεις.
Ο ΟΑΣΕ, με 57 κράτη-μέλη σήμερα, στα 40 χρόνια ζωής του, κατάφερε να χτίσει μία αρχιτεκτονική ασφαλείας ως φόρουμ διαλόγου και να προωθήσει μία πολιτική κουλτούρα συνεννόησης. Ωστόσο, σήμερα διατηρεί το προφίλ του αλλά όχι την αίγλη και τη δύναμη της δεκαετίας του '90, καθώς από το 2000 και έπειτα, και κυρίως από τον πόλεμο στη Γεωργία το 2008, άρχισε να χάνει έδαφος, με αποτέλεσμα η συνεννόηση και ο αληθινός διάλογος ανάμεσα στα κράτη-μέλη του να είναι ζητούμενο μέσα σε μία γενικότερη αποδόμηση του συστήματος ασφαλείας που είχε χτιστεί στη βάση του Οργανισμού.
